- А вы ведаеце, дзе гэты дакумент?
- Так, містэр Морлі.
- Ты таксама ведаеш, хто мяне пераследуе?
- Гэта так жа дакладна.
- Дык хто ён?
Ён усміхаецца ад вуха да вуха, відавочна забаўляючыся патокам маіх пытанняў. Затым ён адкрыў рот і нахіліў галаву ў ракавіну. Яго вочы закаціліся, саступаючы месца нерухомым жаўтлява-белым шарам. Мая рэакцыя была цалкам інстынктыўнай, кожны з маіх рэфлексаў механічна змяняў іншы. Менш чым праз секунду я ляжаў на клятчастай падлозе з Вільгельмінай у руцэ і глядзеў на дзверы, якія бясшумна вагаліся на добра змазаных завесах. Што тычыцца сябра Спявай Чу, ён таксама страціў здольнасць гаварыць. Ён павольна саслізнуў у ракавіну з нержавеючай сталі і паваліўся ў маіх ног бясформеннай крывавай кучай.
Час прызнаць удар, я ўстаў і кінуўся да расхінаюцца дзвярэй з маім Люгерам у руцэ. Маленькі калідор быў пусты, нібы забойца выпарыўся. Судна на падводных крылах перавозіла больш за сотню пасажыраў і, натуральна, не падлягала рэгулярнаму надгляду. Я павярнуўся і пайшоў у ванную.
На белай кашулі незнаёмца на ўзроўні грудзей утварылася вялікая малінавая пляма. Яго рот быў разяўлены. На яго твары было выраз недаверу. Відавочна, ён не чакаў, што яго тут расстраляюць ды і так лёгка. Недзе тут на караблі на падводных крылах забойца з глушыцелем павінен быў павіншаваць сябе з выкананнем указанняў Пекіна з такой дакладнасцю.
Я павінен быў дзейнічаць хутка, калі не жадаў, каб у кампаніі трупа мяне здзівіў магчымы карыстач памяшкання. Я як мага хутчэй абшукаў кішэні мерцвяка і знайшоў там ганконскі пашпарт, выдадзены на імя Вай Цанга.
"Бедны Вай Цанг", - сказаў я сабе з ноткай горычы.
Але больш, чым асоба гэтага чалавека, маім вялікім адкрыццём была на апошняй старонцы пашпарта віза ў Бірму са штампам напярэдадні. Меркаваньне, на якім я засноўваў свае дзеяньні, раптоўна падалося мне значна больш пераканаўчым, чым я наважваўся спадзявацца.
У Вай Цанга не было з сабой іншай паперы і, вядома ж, мікрафільма. Я пацягнуў яго да шафы і пасадзіў на крэсла. Потым зачыніўся знутры і зноў вылез за дзверы. Затым я як мог вычысціў сляды крыві і спустошыў месца. Калі б Кейт спытала мяне, чаму я так доўга, я быў гатовы расказаць ёй "Помста Мантэсумы" па-кітайску.
Апошнія падзеі пацвердзілі яшчэ адно маё меркаванне. Мае таямнічыя канкурэнты лічылі, што я прывяду іх наўпрост да мікрафільмаў. Так што на дадзены момант мяне лічылі больш карысным жывым, чым мёртвым.
Але чамусьці гэтай думкі было нядосыць, каб мяне цалкам суцешыць.
РАЗДЗЕЛ V
ПЕРШЫ ДЗЕНЬ. Пачатак тыднёвага законнага знаходжання, прадстаўленага мне ўладамі Бірмы.
Я ляцеў рэйсам UBA - Union of Burma Airways - які курсіруе без перасадак паміж міжнародным аэрапортам Кай Так у Ганконгу і міжнародным аэрапортам Мінгаладон за дваццаць пяць кіламетраў ад Рангуна. Чатыры сцюардэсы былі апрануты ў традыцыйным стылі. Вакол сцёгнаў яны насілі лонгі, рознакаляровы саронг, а наверсе - інгі, гарсаж дзіўнай прастаты.
Іх доўгія чорныя валасы, завязаныя высока на патыліцы, спускаліся на шыю ззаду. Прыязныя, паслужлівыя, шчаслівыя дагадзіць, яны грацыёзна перамяшчаліся паміж сядзеннямі самалёта, і мы маглі здагадацца, што іх маленькія грушападобныя грудзей пагойдваюцца ўправа і ўлева ў рытме іх крокаў. Я спадзяваўся, што бірманская гасціннасць будзе адпавядаць гасціннасці гэтых цудоўных маладых жанчын. І візуальна, і, вядома, у іншых адносінах, яны ўвасаблялі для мяне камфорт пасля серыі сумных падзей, якія я толькі што перажыў.
-Ты сапраўды не можаш застацца яшчэ на адзін дзень, Джош? Табе абавязкова трэба ісці, якраз тады, калі мы… дзе мы толькі што пазнаёміліся? Як мы толькі пачынаем абвыкаць сябар да сябра?
Я схаваў ад Кейт, што еду ў Бірму. У адваротным выпадку я стараўся быць з ёй максімальна сумленным і звесці маю хлусню да мінімуму. З таго, што яна мне сказала, яна не планавала з'яжджаць з Ганконга яшчэ некалькі дзён. Я спадзяваўся, што да таго часу, калі ён прыедзе ў Бірму, я ўжо з'еду з краіны з мікрафільмам у кішэні.
- Пацешна, - сказала яна, прыціскаючыся да мяне.
- Што смешнага?
- Вы першы мужчына, з якім я сапраўды адчуваю сябе ўпэўнена… у бяспецы. Я заўсёды лічыла сябе сарамлівай, бездапаможнай дзяўчынай.