Гэта быў дасведчаны пацалунак, гарачы, інтымны і поўны захапляльных абяцанняў, смак таго, на што здольнае астатняе яе цела.
«Дакраніся да мяне, - прашаптала яна, - дакраніся да мяне». Яна адарвала свой рот ад яго рота роўна настолькі, каб вымавіць словы, а затым прыціснулася да яго мяккімі адкрытымі вуснамі. Адна з яе рук апусцілася на адну секунду, якая спатрэбілася, каб сцягнуць ручнік, і вярнулася, каб прыціснуць яго галаву да сваёй. Яна пацерлася сваім целам аб яго, туды-сюды, туды-сюды, і ён адчуў, як начная кашуля саслізнула, і мяккія грудзі прыціснуліся да яго.
Ён пацягнуўся да шаўкавістым зморшчын ніжэй яе таліі і правёў рукой па якая чакае мяккай плоці. Яе ногі стуліліся вакол яго пальцаў. Ён адчуваў, як слаба б'ецца яе пульс.
Доўгі пацалунак скончыўся, калі яна ахнула, і ён прыбраў руку. Яе ўласныя мезенцы апусціліся і схапілі яго.
"О, не. не спыняйся цяпер, прашаптала яна. 'Больш. нашмат больш! Кладзіся побач са мной, і я дастаўлю табе задавальненне, якога ты ніколі раней не адчуваў.
Ён сумняваўся ў гэтым, хаця яго сэрца білася хутка. Ён абхапіў яе твар і прымусіў паглядзець на яго.
Ён спытаў. - Ты такая паслужлівая да ўсіх у лагеры? "Або часам вольныя, каб папрацаваць над праектам"
Яна адхілілася з пакрыўджаным выразам твару.
'Я казала табе. .. гэта для ганаровага госця. А што ўсе гэтыя іншыя? Яны нішто. Праца над праектам. Што я ведаю пра гэта? Для мяне гэта нічога ня значыць, як і для тых іншых мужчын. Але ты. .. хіба ты не хочаш, каб мы любілі адзін аднаго? Для мяне ганьба, калі вы не знойдзеце мяне прывабнай. Яна апусціла вочы, але рукі былі занятыя. «Мне сумна», - прашаптала яна. «Назавіце мяне мілай, калі ласка. Я зраблю цябе вельмі шчаслівым. Яна нахілілася і пацалавала яго там, дзе былі яе рукі.
- Я павінен зачыніць дзверы, - прамармытаў ён, паднімаючыся на ногі.
Яна засмяялася, зняла тонкую начную кашулю і легла зусім голая на мяккі тоўсты дыван.
Яна хіхікнула. - "Ніхто не прыйдзе сюды,"
— Ніколі гэтага не ведаеш, — сказаў Нік, заварушыць завалу на дзверы. Ён усё яшчэ чуў слабую музыку з-за дзвярэй. Недзе ноччу ён пачуў гук загаду і тупат ботаў. Змена варты ля дома Ульрыха Кратча. Ён у думках адзначыў час і вярнуўся да дзяўчыны. Яна схапіла яго і паваліла на зямлю побач з сабой.
- Я пакажу табе, - прашаптала яна. "Ты нічога не рабі, я першая, я табе пакажу".
Яна скруцілася, як тыгравая котка, і прысела паміж яго ног. Яе маленькі раток быў клапатлівым, спачатку гуллівым, мяккім і нават асцярожным, і ён трымцеў ад прадчування таго, што павінна было адбыцца, прымушаючы сябе захоўваць пільнасць. Ён мог бы, вядома, выгнаць яе, але ... Цяпер яна была менш гуллівай і значна больш рашучай. Малюсенькія вострыя зубы ўпіліся ў яго скуру, бліскучы язык закруціўся і закруціўся, як матылёк, а затым далікатна працяў яе маленькімі, трапнымі ўколамі. Цёмныя валасы закранулі яго сцёгнаў, а пальцы сціснулі і пагладзілі заднюю частку яго ног.
Хоць ён разумеў, што яна іграе на ім, як на інструменце, ён атрымліваў асалоду ад гэтым амаль усімі фібрамі сваёй істоты. Амаль. Бо не ў яго прыродзе было быць пасіўным ці поўнасцю падпарадкоўвацца волі іншага. Ён з цяжкасцю стрымліваў сябе і маніпуляваў ёю так, што ён менш быў ва ўладзе яе, а яна большая за яго, і тады ён даў ёй узор сваёй уласнай доблесці.
Яна добра супраціўлялася, выкарыстоўваючы ўсе прыёмы мастацтва спакушэння, каб стымуляваць і ўзбудзіць яго яшчэ больш, і ён даведаўся іх усіх. Іх сустрэча на пухнатым дыване ператварылася ў паядынак двух пачуццёвых, рухомых целаў і двух розумаў, якія не саступаюць адзін аднаму ў сэксуальным вопыце. І ўсё ж ён стараўся не надта відавочна дэманстраваць свае здольнасці, бо не вельмі верыў у здольнасці нямецкіх вучоных у гэтай галіне. Ён дазволіў ёй даць тое, што ў яе было, супраціўляючыся поўнай капітуляцыі і захоўваючы частку свайго розуму стрыманым і аналітычным. Яна сказала яму, што яна таксама была паслана, каб выкрыць яго, і што на гэты раз адпраўніком, як мяркуецца, быў А Чой. Разведка'? — Задавалася ён пытаннем, калі яе пачуццёвае цела выгіналася побач з яго. Ён амаль павінен быў зразумець гэта, падумаў ён, і абняў Лін Суй, прымусіўшы яе застагнаць ад задавальнення.
Затым яна скокнула на яго, як тыгрыца, і накінулася на яго так утрапёна, што ён падумаў, што бой скончыцца падвойным накаўтам за лічаныя секунды. Але ён недаацаніў яе. Яе лютасьць раптам ператварылася ў млявыя каціныя рухі, якія адцягвалі найлепшы момант, але захоўвалі тлеючую запал. Яна была чараўніцай, усходняй блудніцай, сірэнай, якая вядзе яго вакольнымі шляхамі да немінучай гібелі.