Ĉar monduma stulta kodo
Ankaŭ tie ĉi rigoras,
Kaj la sklavoj de la modo
Libertempe nur… deĵoras
Kaj kompatas min, barbaron,
Kiu ŝatas nur kamparon
Sen deviga kostumŝanĝo
Post kaj antau ĉiu manĝo!
Ho benata nest’ vilaĝa,
Nelekata de l’kulturo,
Virga ĉarmo, ĝoj’ sovaĝa
Hejmas meze de l’naturo;
Kaj neniu aŭtomato
Negre bruas en ”dancingo”,
Nek radio-aparato
Kurzojn krias de l’sterlingo!
Pura estas ĉiu herbo,
Sanon portas ĉiu colo,
Korpo tie ĉi kaj cerbo
Ĝuas pacon de l’izolo…
Mi sopiras nostalgie
Al ĉi tiu nesto, kie
Kampa vivo kaj ferioj
Ne jam estas ”industrioj”!
Alfred SCHAUHUBER (nask. 1896)
Vespera soneto
(Вечерний сонет)
Vespero sangon ĵus de sia koro (вечер кровь только что из своего сердца)
en lagon verŝis (в озеро вылил). Mildas la silento (мягка тишина: mildas = estas milda, milda – мягкий)...
En arbustaĵo dormas dolĉa vento (в кустах спит лёгкий ветер: arbusto – куст, кустарник, dolĉa – сладкий, сладостный; приятный, милый)...
Sindonas al migranto tia horo (щедр к страннику такой час: sindona – преданный, верный, самоотверженный; бескорыстный, migri – странствовать, скитаться).
Pejzaĝo iĝas pia molsonoro (местность становится = наполняется благоговейным мягким звоном: pejzaĝo – пейзаж, вид, ландшафт; местность, край, pia – набожный, праведный, благочестивый, mola – мягкий),
ĉar preĝas en krepuska sentimento (потому что молится в вечернем волнении: krepusko – сумерки, sentimento – чувство, эмоция, переживание)
la sonorilo (колокол: sonori – звенеть)... Jen (вот), la stratserpento (лента: «змея» улицы: strato – улица, serpento – змея)
kaŝiĝas tute en arbar-angoro (скрывается полностью во мраке леса: kaŝi – скрывать, прятать, arbaro – лес, angora – тоскливый, тревожный, мрачный).
La solmigranto iras tra l' arbaro (одинокий путник идёт через лес: sola – одинокий, migri – странствовать, скитаться),