Выбрать главу

Balkona vespero

Lit-seĝo. Lankovriloj. Dua etaĝ'. Balkono.

Siajn vualojn densajn faligas jam vespero,

sonorilvoĉo velke traŝvebas en l' aero.

Torpor' postfebra. Kape vaganta pensĉifono.

Sur transa bord' de l'golfo, en fee fora fono

ekbrilas lumserpento: vibranta koliero

sur kolo de l' mallumo, anoncas ĝi pri tero,

pri urbo kaj loĝantoj: pri homo kaj pri ŝtono.

Ho stranga pens': ĉi urbe, kies stratetojn plande

ankoraŭ mi ne tuŝis kaj kien mia febre

sopira okulparo rigardas lace, lante,

ĉi urbe eble homo same soleca, trista, –

algapas nun la maron, niaj rigardoj eble

sin krucas en saluto, ho ve senpove dista...

La spegulo

(Зеркало)

Sur stratoj or-aŭtunaj (на улицах по-осеннему золотых: oroзолото, aŭtunoосень), tra vigla svarm' de homoj (сквозь оживлённую толпу людей: svarmiкишеть, изобиловать, svarmoтолчея, толпа, рой)

mi vagas nostalgie (я брожу с тоскою: «ностальгически»: nostalgioностальгия, тоска по дому), sencele (бесцельно: celoцель), kun revemo (в раздумье: «с мечтательностью»: revoмечта, revemaмечтательный)

en la kvartalo (в квартале), kie mia malnova memo (где моё старое «я»: memсам, memoсущество, сущность),

la knabo pale blonda loĝis en oldaj domoj (мальчик белокурый: «бледно белокурый» жил в старых домах: palaбледный).

Dum suna tag' min hantas revenaj tombfantomoj (во время солнечного дня = средь бела дня меня преследуют молчаливые: «могильные» призраки воспоминаний: «возвращения, повторения»: hantiявляться /о призраке, привидении/; неотступно преследовать, reveniвозвращаться, revenoвозвращение, tombомогила, fantomoпризрак, привидение),

la sojlojn tre konatajn repaŝas mi kun tremo (/на/ пороги очень знакомые вновь ступаю я с дрожью: paŝiшагать, ступать),