Γνωρίζοντας από τώρα, αγαπητέ, αυτά και τα παρόμοια, ν' αγωνίζεσαι όσο έχεις ακόμα καιρό. Και να διατηρείς άσβεστη πάντα τη λαμπάδα της ψυχής σου με την καλλιέργεια των αρετών. Έτσι, όταν θα έρθει ο Νυμφίος, θα βρεθείς έτοιμος και θα μπεις μαζί Του στον νυφικό θάλαμο, όπως και οι άλλες παρθένες ψυχές, πού έζησαν σύμφωνα με το θέλημά Του (πρβλ. Ματθ. 25:1-13).
Από το Γεροντικό
Ένας γέροντας είπε:
- Ο άνθρωπος πού έχει κάθε ώρα το θάνατο μπροστά στα μάτια του, νικάει τη μικροψυχία».
Άλλος γέροντας είπε:
- Σε κάθε έργο πού πρόκειται να κάνεις, λέγε πάντα: «Αν μ' επισκεφθεί τώρα δα ο Θεός, τι γίνεται;»
Και πρόσεξε τι θα σου αποκριθεί ο λογισμός. Αν σε κατακρίνει, σταμάτησε αμέσως και ματαίωσε το έργο που έπιασες. Καταπιάσου με άλλο, πού θα το τελειώσεις με σιγουριά. Γιατί ο πνευματικός εργάτης πρέπει να είναι κάθε ώρα έτοιμος να τραβήξει το δρόμο του (προς την αιωνιότητα). Είτε λοιπόν κάθεσαι στο εργόχειρο είτε βαδίζεις στο δρόμο είτε τρως, τούτο λέγε πάντα μέσα σου:
«Αν αυτή τη στιγμή με καλέσει ο Θεός, τι γίνεται;» Βλέπε ύστερα τι απάντηση σου δίνει η συνείδησή σου και κάνε χωρίς χρονοτριβή ό,τι σου λέει. Θέλοντας πάλι να μάθεις αν ελεήθηκες, ξαναρώτησε τη συνείδησή σου. Και μη σταματήσεις να ρωτάς, ώσπου να πληροφορηθεί η καρδιά σου και να σου πει η συνείδησή σου: «Πιστεύουμε ότι οπωσδήποτε η ευσπλαχνία του Θεού θα μας ελεήσει».
Πρόσεχε όμως, μήπως η καρδιά σου λέει αυτό το λόγο με δισταγμό.
Γιατί κι αν ακόμα έχει επιφυλακτικότητα ίσαμε μια τρίχα, το έλεος του Θεού είναι μακριά από σένα.
Είπε ο αββάς Ευάγριος:
- Να θυμάσαι πάντα την αιώνια κρίση και να μην ξεχνάς ότι θα πεθάνεις. Έτσι δεν θα υπάρξει ενοχή στην ψυχή σου.
Είπε ο αββάς Ηλίας:
- Εγώ τρία πράγματα φοβάμαι πάντα:
Όταν θα βγαίνει η ψυχή μου από το σώμα, όταν θα βρίσκομαι μπροστά στο Θεό, και όταν θα βγει η απόφαση εναντίον μου.
Ανέκφραστη είναι η χαρά και η δόξα
Ανέκφραστη είναι η χαρά και η δόξα πού περιμένουν τους αγίους στον ουρανό, γι αυτό και πρέπει να τις ποθούμε ολόψυχα.
Του αγίου Μαξίμου
Αν γι αυτό έγινε γιος ανθρώπου και άνθρωπος ο Θεός Λόγος του Θεού και Πατέρα, για να κάνει δηλαδή θεούς και παιδιά του Θεού τους ανθρώπους, ας πιστέψουμε πώς θα φτάσουμε εκεί, πιο ψηλά απ' όλους τους ουρανούς, όπου τώρα είναι ο ίδιος ο Χριστός, σαν κεφαλή όλου του σώματος (Κολ. 1:18), κι έχει γίνει για χάρη μας πρόδρομός μας (Εβρ. 6:20) προς τον Πατέρα με τη δική μας φύση. Γιατί στη σύναξη των θεών, δηλαδή αυτών που θα σωθούν, θα σταθεί στη μέση ο Θεός (Ψαλμ. 81:1), μοιράζοντας τις αμοιβές της ουράνιας μακαριότητας, χωρίς να υπάρχει καμιά απόσταση ανάμεσα σ' Αυτόν και τους άξιους.
Μερικοί λένε πώς η βασιλεία των ουρανών είναι η ζωή των αξίων στους ουρανούς. Άλλοι πάλι, πώς είναι η όμοια με των αγγέλων κατάσταση των σωζόμενων. Άλλοι, τέλος, πώς είναι η μορφή της ίδιας της θεϊκής ωραιότητας εκείνων πού φόρεσαν «την εικόνα του επουρανίου» (Α'Κορ. 15:49). Εγώ πάντως νομίζω, πώς και οι τρεις αυτές γνώμες συμφωνούν με την αλήθεια. Γιατί σε όλους δίνεται η μελλοντική χάρη, ανάλογα με την ποιότητα και την ποσότητα της δικαιοσύνης τους (δηλαδή της υπακοής τους στο θέλημα του Θεού).
Του αγίου Εφραίμ
Αδελφοί μου, μεγάλη και ασύλληπτη είναι η δόξα πού περιμένει τους αγίους. Αντίθετα, η δόξα της ζωής αυτής μαραίνεται σαν το λουλούδι και ξεραίνεται γοργά σαν το πράσινο χορτάρι (Ψαλμ. 36:2).
Πραγματικά, πολλοί δυνάστες και βασιλιάδες κυριάρχησαν σε χώρες και πολιτείες διάφορες, αλλά μετά από λίγο (χάθηκαν και) ήταν σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Πόσοι βασιλιάδες, πού κυβέρνησαν έθνη πολλά, κατασκεύασαν ανδριάντες τους και αναμνηστικές στήλες, νομίζοντας ότι μ' αυτά θα έμενε το όνομά τους και μετά το θάνατό τους, όταν όμως πήραν άλλοι την εξουσία, γκρέμισαν τους ανδριάντες κι έκαναν συντρίμμια τ' αγάλματα; Μερικοί μάλιστα αφαίρεσαν από τους ανδριάντες τις κεφαλές (των προκατόχων τους) και τοποθέτησαν τη δική τους μορφή. Μα κι αυτών τα έργα καταστράφηκαν από άλλους.