Το φθινόπωρο είχε μπει για καλά, όταν ο Φρόντο άρχισε να νοιάζεται για τον Γκάνταλφ πάλι. Ο Σεπτέμβριος προχωρούσε και νέα του πουθενά. Τα Γενέθλια κι η μετακόμιση πλησίαζαν, κι αυτός ούτε ερχότανε ούτε έστελνε παραγγελία.
Το Μπαγκ Εντ άρχισε να έχει κίνηση. Μερικοί απ’ τους φίλους του Φρόντο ήρθαν να μείνουν και να τον βοηθήσουν να μαζευτεί: ο Φρέντεγκαρ Μπόλγκερ κι ο Φόλκο Μπόφιν και, φυσικά, οι στενοί του φίλοι ο Πίπιν Τουκ κι ο Μέρι Μπράντιμπακ. Όλοι μαζί ξεσήκωσαν το σπίτι.
Στις 20 Σεπτεμβρίου δυο σκεπασμένα κάρα έφυγαν φορτωμένα για το Μπάκλαντ, μεταφέροντας τα έπιπλα και τα πράγματα, που ο Φρόντο δεν πούλησε, στο καινούριο του σπίτι, απ’ το δρόμο που περνούσε τη Γέφυρα του Μπράντιγουάιν. Την άλλη μέρα ο Φρόντο ανησύχησε στ’ αλήθεια και συνέχεια κοίταζε για τον Γκάνταλφ. Η Πέμπτη, το πρωινό των γενεθλίων του. ξημέρωσε όμορφη και ηλιόλουστη, όπως και στο μεγάλο Πάρτι του Μπίλμπο χρόνια πριν. Κι όμως ο Γκάνταλφ δε φαινόταν πουθενά. Το βραδάκι ο Φρόντο έκανε το αποχαιρετιστήριό του τραπέζι: ήταν πολύ μικρό, μόνο ένα δείπνο για τον εαυτό του και τους τέσσερις βοηθούς του· ήταν όμως ανήσυχος κι η διάθεσή του δεν ήταν ανάλογη με την περίσταση. Η σκέψη πως γρήγορα θα ’πρεπε να χωρίσει απ’ τους νεαρούς φίλους του, του βάραινε την καρδιά. Αναρωτιόταν πώς θα τους το έλεγε.
Οι τέσσερις όμως νεότεροι χόμπιτ είχαν πολλά κέφια και το πάρτι γρήγορα ζωήρεψε παρά την απουσία του Γκάνταλφ. Η τραπεζαρία ήταν γυμνή εκτός από ένα τραπέζι και καρέκλες, μα το φαΐ ήταν καλό, το ίδιο και το κρασί: το κρασί του Φρόντο δεν είχε συμπεριληφθεί στην αγοραπωλησία με τους Σάκβιλ-Μπάγκινς.
— Ό,τι κι αν πάθουν τα υπόλοιπά μου πράγματα, όταν πέσουν στα νύχια των Σάκβιλ-Μπάγκινς, εγώ τουλάχιστο βρήκα καλό σπίτι για τούτο εδώ! είπε ο Φρόντο καθώς στράγγισε το ποτήρι του.
Ήταν η τελευταία σταγόνα απ’ τα «Παλιά Αμπέλια». Αφού τραγούδησαν πολλά τραγούδια και μίλησαν για πολλά πράγματα που είχαν κάνει μαζί, ήπιαν στην υγειά του Μπίλμπο και των γενεθλίων του κι ήπιαν μαζί, στην υγειά του και στην υγειά του Φρόντο, σύμφωνα με το έθιμο του Φρόντο. Μετά βγήκαν έξω να πάρουν λίγο καθαρό αέρα, να δουν λίγο τ’ άστρα. Έπειτα πήγαν για ύπνο. Το πάρτι του Φρόντο είχε τελειώσει κι ο Γκάνταλφ δεν είχε φανεί.
Το άλλο πρωί δούλεψαν φορτώνοντας ακόμα ένα αμάξι με τις υπόλοιπες αποσκευές. Ο Μέρι το ανέλαβε κι έφυγαν μαζί με το Χοντρό (δηλαδή το Φρέντεγκαρ Μπόλγκερ).
— Κάποιος πρέπει να πάει εκεί για να ζεστάνει το σπίτι πριν να φτάσεις, είπε ο Μέρι. Λοιπόν, θα συναντηθούμε αργότερα — μεθαύριο, αν δεν αποκοιμηθείτε στο δρόμο.
Ο Φόλκο πήγε σπίτι του μετά το μεσημεριανό φαγητό, μα ο Πίπιν έμεινε. Ο Φρόντο δεν μπορούσε να σταθεί. Ανησυχούσε. Άδικα τέντωνε τ’ αυτιά του μην τυχόν κι ακούσει τον Γκάνταλφ. Αποφάσισε να περιμένει ώσπου να πέσει το βράδυ. Κι έπειτα, αν ο Γκάνταλφ τον χρειαζόταν επειγόντως, θα πήγαινε στο Κρίκχολοου, ίσως μάλιστα να έφτανε εκεί και πρώτος. Γιατί ο Φρόντο θα πήγαινε πεζός. Το σχέδιό του — και κυρίως για να ευχαριστηθεί και για να δει για τελευταία φορά το Σάιρ — ήταν να πάει περπατώντας απ’ το Χόμπιτον στο Φέρι Μποτ του Μπάκλαντ, με την ησυχία του.
— Θα κάνω και λίγη προπόνηση, είπε, κοιτάζοντας τον εαυτό του σ’ ένα σκονισμένο καθρέφτη στο μισοάδειο χολ.
Δεν είχε περπατήσει να κουραστεί για πολύ καιρό τώρα και στον καθρέφτη φαινόταν κάπως πλαδαρός, σκέφτηκε.
Μετά το μεσημεριανό φαγητό, οι Σάκβιλ-Μπάγκινς, η Λομπέλια κι ο γιος της ο Λόθο, που τα μαλλιά του μοιάζαν σαν την άμμο, ήρθαν. Αυτό κακοφάνηκε στο Φρόντο.
— Δικό μας επιτέλους! είπε η Λομπέλια, μόλις μπήκε μέσα.
Δεν ήταν ευγενικό, ούτε τελείως αληθινό, γιατί το πούλημα του Μπαγκ Εντ δεν ίσχυε παρά μετά τα μεσάνυχτα. Μα η Λομπέλια μπορεί ίσως να συγχωρεθεί: είχε υποχρεωθεί να περιμένει περίπου εβδομήντα εφτά χρόνια περισσότερο για το Μπαγκ Εντ απ’ ό,τι κάποτε έλπιζε, κι ήταν τώρα εκατό χρονών. Έτσι, είχε έρθει να δει μήπως πάρουν τίποτα απ’ όσα είχε πληρώσει· και ήθελε και τα κλειδιά. Χρειάστηκε αρκετή ώρα για να ικανοποιηθεί, γιατί είχε φέρει έναν ολόκληρο κατάλογο μαζί της και τσεκάρισε όλα όσα είχε σημειώσει. Στο τέλος έφυγε με το Λόθο και το δεύτερο κλειδί και με την υπόσχεση πως το άλλο κλειδί θα το άφηναν στους Γκάμγκη στο Μπάγκσοτ Ρόου. Ξεφύσηξε κι έδειξε καθαρά πως σκεφτόταν ότι οι Γκάμγκη ήταν ικανοί τη νύχτα να λεηλατήσουν την τρύπα. Ο Φρόντο δεν της πρόσφερε καθόλου τσάι.
Ήπιε το τσάι του με τον Πίπιν και το Σαμ Γκάμγκη στην κουζίνα. Επίσημα είχε ανακοινωθεί πως ο Σαμ ερχόταν στο Μπάκλαντ «να φροντίζει τον κύριο Φρόντο και ν’ αναλάβει το μικρό του κήπο», μια συμφωνία που είχε την έγκριση του Γκάφερ, αν και δεν τον παρηγορούσε η σκέψη πως θα ’χε τη Λομπέλια γειτόνισσά του.