Συζήτησαν για πολλά πράγματα, παλιά και καινούρια, κι ο Φρόντο έκανε ένα σωρό ερωτήσεις στον Γκίλντορ για τα γεγονότα του μεγάλου κόσμου έξω απ’ το Σάιρ. Τα περισσότερα νέα ήταν άσχημα, οι οιωνοί κακοί· για τη σκοτεινιά που μαζευόταν, τους πολέμους των Ανθρώπων και το φευγιό των Ξωτικών. Τέλος, ο Φρόντο ρώτησε κι αυτό που τον ενδιέφερε πιο πολύ.
— Πες μου, Γκίλντορ, είδες ποτέ σου τον Μπίλμπο από τότε που μας άφησε;
Ο Γκίλντορ χαμογέλασε.
— Ναι, απάντησε. Δυο φορές. Αυτός μας αποχαιρέτισε σ’ αυτό εδώ το μέρος. Μα τον είδα άλλη μια φορά, μακριά από δω.
Δεν ήθελε να μιλήσει περισσότερο για τον Μπίλμπο κι ο Φρόντο σταμάτησε.
— Δε με ρωτάς ούτε μου λες πολλά απ’ αυτά που σε αφορούν, Φρόντο, είπε ο Γκίλντορ. Αλλά εγώ γνωρίζω κιόλας λίγα και μπορώ να διαβάσω περισσότερα στο πρόσωπο σου και στις ερωτήσεις σου. Εγκαταλείπεις το Σάιρ, όμως αμφιβάλλεις πως θα βρεις ό,τι αναζητάς, ή πως θα τελειώσεις ό,τι σκοπεύεις να κάνεις, ή ότι θα επιστρέψεις ποτέ. Δεν είναι έτσι;
— Έτσι είναι, είπε ο Φρόντο· νομιζα πως το ταξίδι μου ήταν μυστικό που το γνώριζαν μόνο ο Γκάνταλφ κι ο πιστός μου ο Σαμ.
Κοίταξε κάτω το Σαμ, που ροχάλιζε ελαφρά.
— Το μυστικό δε θα φτάσει στον Εχθρό από εμάς, είπε ο Γκίλντορ.
— Το Εχθρό; είπε ο Φρόντο. Ξέρεις, λοιπόν, γιατί εγκαταλείπω το Σάιρ;
— Δεν ξέρω για ποιο λόγο ο Εχθρός σε καταδιώκει, απάντησε ο Γκίλντορ· αλλά βλέπω πως το κάνει — αν και, αλήθεια, αυτό μου φαίνεται παράξενο. Και σε προειδοποιώ ότι ο κίνδυνος είναι τώρα και μπροστά και πίσω σου και στα πλάγια.
— Θέλεις να πεις τους Καβαλάρηδες; Το φοβόμουν πως ήταν υπηρέτες του Εχθρού. Τι είναι οι Μαύροι Καβαλάρηδες;
— Δε σου έχει πει τίποτα ο Γκάνταλφ;
— Τίποτα για τέτοια πλάσματα.
— Τότε, νομίζω πως δεν είμαι εγώ ο κατάλληλος για να σου πω περισσότερα — αλλιώς ο τρόμος σου μπορεί να μη σε αφήσει να κάνεις το ταξίδι σου. Γιατί μου φαίνεται πως ξεκίνησες ακριβώς πάνω στην ώρα, αν όχι αργότερα, Τώρα πρέπει να βιαστείς κι ούτε να σταθείς, ούτε να γυρίσεις πίσω· γιατί το Σάιρ δε σε προφυλάσσει πια.
— Δεν μπορώ να φανταστώ τι πληροφορίες θα ήταν πιο τρομακτικές απ’ τους υπαινιγμούς και τις προειδοποιήσεις σου, φώναξε ο Φρόντο. Ήξερα, βέβαια, πως κίνδυνοι υπήρχαν εμπρός, μα δεν περίμενα να τους συναντήσω μέσα στο δικό μας το Σάιρ. Δεν μπορεί ένας χόμπιτ να πάει ήσυχος απ’ το Νερό στον Ποταμό;
— Δεν είναι όμως δικό σας το Σάιρ, είπε ο Γκίλντορ. Άλλοι κατοικούσαν εδώ πριν τους χόμπιτ· κι άλλοι θα κατοικήσουν εδώ ξανά όταν οι χόμπιτ δε θα υπάρχουν πια, Ο απέραντος κόσμος βρίσκεται ολόγυρά σας: εσείς μπορείτε να κλείνεστε μέσα, αλλά δεν μπορείτε να τον κλείνετε έξω για πάντα.
— Το ξέρω — κι όμως φαινόταν πάντα τόσο ασφαλισμένο και γνωστό. Τι μπορώ να κάνω τώρα; Το σχέδιό μου ήταν να φύγω απ’ το Σάιρ κρυφά και να πάω στο Σκιστό Λαγκάδι· μα τώρα μ’ έχουν πάρει ξοπίσω πριν ακόμα φτάσω στο Μπάκλαντ.
— Νομίζω πως πρέπει ν’ ακολουθήσεις αυτό το σχέδιο, είπε ο Γκίλντορ. Δε νομίζω πως οι δυσκολίες του Δρόμου θα είναι παραπάνω απ’ το θάρρος σου. Αν όμως θέλεις περισσότερες συμβουλές, θα πρέπει να ρωτήσεις τον Γκάνταλφ. Δεν ξέρω το λόγο της φυγής σου κι επομένως δεν ξέρω με τι τρόπο θα σου επιτεθούν αυτοί που σε καταδιώκουν. Αυτά τα πράγματα πρέπει να τα ξέρει ο Γκάνταλφ. Φαντάζομαι πως θα τον δεις πριν εγκαταλείψεις το Σάιρ.
— Το ελπίζω. Μα είναι κι αυτό που με ανησυχεί. Περιμένω τον Γκάνταλφ εδώ και πολλές μέρες τώρα. Ήταν να είχε έρθει στο Χόμπιτον, τουλάχιστο δυο νύχτες πριν· μα δε φάνηκε καθόλου. Τώρα αναρωτιέμαι τι μπορεί να ’χει συμβεί. Να τον περιμένω; Ο Γκίλντορ δε μίλησε για μια στιγμή.
— Αυτά τα νέα δε μου αρέσουν, είπε τέλος. Το ότι ο Γκάνταλφ άργησε δεν είναι καλό. Αλλά, όπως λέει και το ρητό: «Μην ανακατεύεσαι στις υποθέσεις των Μάγων, γιατί είναι πανούργοι και δεν αργούν να θυμώσουν». Η εκλογή είναι δική σου: να φύγεις ή να περιμένεις.
— Και λένε πάλι, απάντησε ο Φρόντο: «Μην πηγαίνεις στα Ξωτικά για συμβουλές, γιατί θα σου πουν και όχι και ναι».
— Έτσι λένε; γέλασε ο Γκίλντορ. Τα Ξωτικά σπάνια δίνουν αμελέτητες συμβουλές, γιατί το να δίνεις συμβουλές είναι δώρο επικίνδυνο, ακόμα κι από σοφό, σε σοφό κι όλοι οι δρόμοι μπορούν να βγουν σε κακό. Αλλά τι θέλεις να κάνω; Δε μου τα έχεις εμπιστευτεί όλα. Πώς, λοιπόν, θα διαλέξω εγώ καλύτερα από σένα; Αλλά, αν ζητάς συμβουλή, θα σου τη δώσω για χάρη της φιλίας μας. Νομίζω πως πρέπει να φύγεις τώρα αμέσως, χωρίς καθυστέρηση: μην πας μόνος, Πάρε μαζί σου εκείνους τους φίλους που είναι έμπιστοι και πρόθυμοι. Τώρα πρέπει να μου χρωστάς μεγάλη ευγνωμοσύνη, γιατί σου δίνω αυτές τις συμβουλές παρ’ όλο που δε μου αρέσει. Τα Ξωτικά έχουν τους δικούς τους μόχθους και τις δικές τους λύπες. Πολύ λίγο τους απασχολούν οι δουλειές των χόμπιτ ή των άλλων πλασμάτων πάνω στη γη. Σπάνια οι δρόμοι μας διασταυρώνονται με τους δικούς τους είτε κατά τύχη είτε επίτηδες. Σ’ αυτή τη συνάντηση μπορεί να υπάρχει κάτι περισσότερο από τύχη· μα ο σκοπός δε μου είναι ξεκαθαρισμένος και φοβάμαι μήπως πω περισσότερα απ’ όσα πρέπει.