Η Συντροφιά του Δαχτυλιδιού

Κατέβηκαν την πλαγιά και κοίταξαν πάνω και κάτω. Δε φαινόταν τίποτα.

— Λοιπόν, εδώ είμαστε πάλι, επιτέλους! είπε ο Φρόντο. Φαντάζομαι πως δε χάσαμε πάνω από δυο μέρες κόβοντας δρόμο μέσ’ απ’ το Δάσος. Αλλά ίσως η καθυστέρηση να μας βγει σε καλό — μπορεί να τους έκανε να χάσουν τα ίχνη μας.

Οι άλλοι τον κοίταξαν. Η σκιά του φόβου των Μαύρων Καβαλάρηδων έπεσε ξαφνικά πάλι απάνω τους. Απ’ τη στιγμή που είχαν μπει στο Δάσος σκέφτονταν κυρίως πώς να ξαναβγούν στο Δρόμο· μόνο τώρα, που βρισκόταν κάτω απ’ τα πόδια τους, θυμήθηκαν τον κίνδυνο που τους καταδίωκε και που ήταν πάρα πολύ πιθανό να τους είχε στήσει καρτέρι πάνω στον ίδιο το Δρόμο. Κοίταξαν ανήσυχα πίσω τον ήλιο που βασίλευε, μα ο Δρόμος ήταν καφετής και άδειος.

— Νομίζετε, ρώτησε ο Πίπιν διστακτικά, νομίζετε πως μπορεί να μας κυνηγήσουν απόψε;

— Όχι, ελπίζω όχι απόψε, απάντησε ο Τομ Μπομπαντίλ· ούτε ίσως αύριο. Αλλά δεν έχω εμπιστοσύνη στα προγνωστικά μου· γιατί δεν μπορώ να μιλήσω με σιγουριά. Για την Ανατολή οι γνώσεις μου είναι ελάχιστες. Ο Τομ δεν είναι κύριος των Καβαλάρηδων από τη Μαύρη Χώρα, που βρίσκεται πέρα, πολύ μακριά απ’ τη δική του.

Παρ’ όλ’ αυτά όμως, οι χόμπιτ θα ’θελαν να ερχόταν μαζί τους. Ένιωθαν πως. αν υπήρχε κάποιος, θα ήταν αυτός που θα ήξερε πώς ν’ αντιμετωπίσει τους Μαύρους Καβαλάρηδες. Τώρα σε λίγο θα έμπαιναν σε περιοχές τελείως άγνωστές τους, που βρίσκονταν πέρα απ’ όλους, εκτός απ’ τους πιο ξέθωρους κι απόμακρους θρύλους του Σάιρ. Καν, μες στο λυκόφως που έπεφτε, νοσταλγούσαν το σπίτι τους. Μια βαθιά μοναξιά και μια αίσθηση πως κάτι χάνουν τους είχε κυριέψει. Στέκονταν σιωπηλοί κι απρόθυμοι ν’ αρχίσουν τον τελευταίο αποχωρισμό και μόνο πολύ αργά κατάλαβαν πως ο Τομ τους αποχαιρετούσε και τους έλεγε να κάνουν κουράγιο και να συνεχίσουν ώσπου να πέσει το σκοτάδι χωρίς να σταματήσουν.

— Ο Τομ θα σας δώσει σωστές συμβουλές μέχρι που να περάσει αυτή η μέρα (μετά η δική σας τύχη πρέπει να έρθει μαζί σας και να σας οδηγεί): τέσσερα μίλια πιο κάτω στο Δρόμο θα βρείτε ένα χωριό, το Μπρι, κάτω από το Λόφο του Μπρι, με πόρτες που κοιτάνε προς τη Δύση. Εκεί θα βρείτε ένα παλιό πανδοχείο που το λένε Το Παιγνιδιάρικο Πόνυ. Ο Μπιρόχορτος ο Βουτυράτος είναι ο άξιός του κύριος. Εκεί μπορείτε να μείνετε τη νύχτα κι έπειτα το πρωινό θα σας δώσει κουράγιο για το δρόμο. Να έχετε θάρρος και να είσαστε προσεκτικοί! Βάλτε κουράγιο στην καρδιά κι εμπρός ν’ ανταμώσετε την τύχη σας!

Τον παρακάλεσαν να έρθει τουλάχιστο μέχρι το πανδοχείο και να πιει άλλη μια φορά μαζί τους· αλλ’ αυτός γέλασε κι αρνήθηκε λέγοντας:

Τον Τομ η χώρα εδώ τελειώνει· τα σύνορά της δεν περνά.
Ο Τομ στο σπίτι τον θα πάει· η Χρυσομουριά τον καρτερά.

Έπειτα γύρισε, πέταξε ψηλά το καπέλο του, πήδηξε στη ράχη του Λάμκιν, ανηφόρισε την πλαγιά κι έφυγε τραγουδώντας στο λυκόφως.

Οι χόμπιτ σκαρφάλωσαν στην πλαγιά και τον κοίταζαν μέχρι που χάθηκε από τα μάτια τους.

— Λυπάμαι που αποχωρίστηκα τον Κύριο Μπομπαντίλ, είπε ο Σαμ. Έχει μεγάλες πλάκες. Πάντως μου φαίνεται πως, ακόμα κι αν ταξιδέψουμε ως την άκρη της γης, δε θα βρούμε άλλον πιο καλό ή πιο παράξενο. Και δεν μπορώ να πω πως θα χαρώ να δω αυτό Το Παιγνιδιάρικο Πόνο που μας είπε. Ελπίζω να μοιάζει στον Πράσινο Δράκο της Πατρίδας εκεί μακριά! Τι σόι είναι ο κόσμος του Μπρι;

— Έχει χόμπιτ στο Μπρι, είπε ο Μέρι, μαζί με Μεγάλους Ανθρώπους. Θα ’λεγα πως μοιάζει με την πατρίδα αρκετά. Το Πόνο είναι, απ’ ό,τι λένε, καλό χάνι. Οι δικοί μου ταξιδεύουν εκεί πότε πότε.

— Μπορεί και να είναι ακριβώς όπως το θέλαμε, είπε ο Φρόντο, αλλά είναι οπωσδήποτε έξω από το Σάιρ. Μην πολυξανοιχτείτε σε κουβέντες! Παρακαλώ να θυμάστε — όλοι σας — πως το όνομα Μπάγκινς ΔΕΝ πρέπει να βγει απ’ το στόμα σας. Εγώ είμαι ο κύριος Κατωλοφίτης, αν χρειαστεί να δώσουμε όνομα.

Καβάλησαν τώρα τα πόνυ τους και προχώρησαν σιωπηλοί μες στο δειλινό. Το σκοτάδι έπεσε γρήγορα όπως προχωρούσαν αργά κατηφορίζοντας κι ανηφόριζοντας πάλι, μέχρι που τέλος είδαν φώτα να τρεμοσβήνουν σε κάποια απόσταση μπροστά.

Απέναντι τους υψώθηκε ο Λόφος του Μπρι φράζοντάς τους το δρόμο. Ένας σκοτεινός όγκος με φόντο τα ομιχλιασμένα αστέρια. Και κάτω απ’ τη δυτική πλευρά του φώλιαζε ένα μεγάλο χωριό. Τώρα βιάστηκαν κατά εκεί γυρεύοντας μονάχα να βρουν μια φωτιά και μια πόρτα ανάμεσα σ’ αυτούς και στη νύχτα.

Κεφάλαιο IX ΣΤΟ ΠΑΙΓΝΙΔΙΑΡΙΚΟ ΠΟΝΥ

Το Μπρι ήταν το κεφαλοχώρι της περιοχής, μιας μικρής κατοικημένης περιφέρειας, σαν ένα νησί, με αδειανές εκτάσεις γύρω γύρω. Εκτός από το Μπρι, υπήρχαν το Σταντλ, στην άλλη μεριά του λόφου, το Κομπ, σε μια βαθιά κοιλάδα ανατολικά, και το Άρτσετ, στην άκρη του δάσους Τσέτγουντ. Απλωμένη γύρω απ’ το Λόφο του Μπρι και τα χωριά ήταν μια μικρή περιοχή με χωράφια κι εξημερωμένο δάσος, μόλις λιγοστά μίλια πλατιά.