Τώρα υποψιαζόταν πως είχε μπλέξει με κάποιον παλιάνθρωπο και σκέφτηκε στενοχωρημένα πως είχε πολύ λίγα λεφτά μαζί του. Όλα του τα λεφτά δε θα ήταν αρκετά για να ικανοποιήσουν έναν παλιάνθρωπο και δεν του περίσσευαν και καθόλου.
— Όχι περισσότερα απ’ όσα μπορείς, απάντησε ο Γοργοπόδαρος μ’ ένα αργό χαμόγελο, λες και είχε μαντέψει τις σκέψεις του Φρόντο. Αυτό μονάχα: πρέπει να με πάρετε μαζί σας, μέχρι που να θελήσω να σας αφήσω.
— Αλήθεια! απάντησε ο Φρόντο έκπληκτος αλλά όχι κι ανακουφισμένος. Ακόμα κι αν ήθελα κι άλλο σύντροφο, δε θα συμφωνούσα κάτι τέτοιο, μέχρι που να μάθαινα πολύ περισσότερα για σένα και τις δουλειές σου.
— Θαυμάσια! φώναξε ο Γοργοπόδαρος, βάζοντας το ένα πόδι πάνω στ’ άλλο και γέρνοντας πίσω αναπαυτικά. Φαίνεται πως συμμαζεύεις τα μυαλά σου ξανά κι αυτό είναι πάρα πολύ καλό. Μέχρι τώρα παραήσαστε απρόσεκτοι. Πολύ καλά. Θα σου πω τι ξέρω και θ’ αφήσω την αμοιβή σ’ εσένα. Ίσως μου τη δώσεις μετά χαράς, σα μ’ ακούσεις.
— Συνέχισε, λοιπόν! είπε ο Φρόντο. Τι ξέρεις;
— Πάρα πολλά· πάρα πολλά σκοτεινά πράγματα, είπε ο Γοργοπόδαρος σκυθρωπά. Μα όσο για τη δική σου δουλειά — σηκώθηκε και πήγε στην πόρτα, την άνοιξε γρήγορα και κοίταξε έξω. Έπειτα την έκλεισε μαλακά και ξανακάθισε. — Έχω γερά αυτιά, συνέχισε χαμηλώνοντας τη φωνή, και, αν και δεν μπορώ να εξαφανιστώ, έχω κυνηγήσει πολλά άγρια και καχύποπτα πλάσματα και μπορώ συνήθως να μη φαίνομαι, σαν το θέλω. Λοιπόν, ήμουνα πίσω από το φράχτη απόψε στο Δρόμο δυτικά απ’ το Μπρι, όταν τέσσερις χόμπιτ ήρθαν απ’ την Κοιλάδα. Δε χρειάζεται να επαναλάβω όλα όσα είπαν στο γερο-Μπομπαντίλ ή μεταξύ τους, αλλά κάτι μού κίνησε το ενδιαφέρον. Παρακαλώ να θυμάστε, είπε ένας απ’ αυτούς, πως το όνομα Μπάγκινς δεν πρέπει ν’ αναφερθεί. Εγώ είμαι ο κύριος Κατωλοφίτης, αν χρειαστεί να δώσουμε όνομα. Αυτό μου κίνησε το ενδιαφέρον τόσο πολύ, που τους ακολούθησα ως εδώ. Ξεγλίστρησα πάνω απ’ την πύλη πίσω τους ακριβώς. Ίσως ο κύριος Μπάγκινς να έχει κάποιον πολύ καθώς πρέπει λόγο που αφήνει τ’ όνομά του πίσω· αλλά, αν είναι έτσι, θα τον συμβούλευα κι αυτόν και τους φίλους του να είναι πιο προσεκτικοί.
— Δε βλέπω τι μπορεί να ενδιαφέρει τ’ όνομά μου τον οποιονδήποτε στο Μπρι, είπε ο Φρόντο θυμωμένα, κι ακόμα δεν έμαθα τι σ’ ενδιαφέρει εσένα. Ο κύριος Γοργοπόδαρος μπορεί να έχει έναν καθώς πρέπει λόγο που κατασκοπεύει και κρυφακούει, αλλά, αν είναι έτσι, θα τον συμβούλευα να μας τον εξηγήσει.
— Πολύ ωραία απάντηση! είπε γελώντας ο Γοργοπόδαρος. Αλλά η εξήγηση είναι απλή: Έψαχνα για κάποιον χόμπιτ με τ’ όνομα Φρόντο Μπάγκινς. Ήθελα να τον βρω γρήγορα. Είχα μάθει πως έβγαζε έξω απ’ το Σάιρ, να, ένα μυστικό που αφορούσε εμένα και τους φίλους μου.
» Τώρα, μη με παρεξηγείτε! φώναξε, την ώρα που ο Φρόντο σηκώθηκε απ’ την καρέκλα του κι ο Σαμ πήδηξε όρθιος συννεφιασμένος. Εγώ θα το προσέξω το μυστικό καλύτερα από σας. Και χρειάζεται πολλή προσοχή! Έγειρε μπροστά και τους κοίταξε. Να προσέχετε την κάθε σκιά! είπε με χαμηλή φωνή. Μαύροι Καβαλάρηδες πέρασαν απ’ το Μπρι. Τη Δευτέρα ένας κατέβηκε απ’ τον Πράσινο Δρόμο, λένε: κι ένας άλλος φάνηκε αργότερα ν’ ανεβαίνει τον Πράσινο Δρόμο απ’ το Νοτιά.
Έπεσε σιωπή. Τέλος ο Φρόντο μίλησε στον Πίπιν και στο Σαμ: - Έπρεπε να το είχα μαντέψει απ’ τον τρόπο που ο φρουρός μας χαιρέτισε, είπε. Κι ο ξενοδόχος φαίνεται πως κάτι έχει ακούσει. Γιατί μας πίεσε να πάμε με τους άλλους; Και γιατί, στο καλό, φερθήκαμε τόσο ανόητα; Έπρεπε να είχαμε καθίσει στ’ αυγά μας εδώ μέσα.
— Θα ήταν καλύτερα, είπε ο Γοργοπόδαρος. Θα σας είχα εμποδίσει να πάτε στη σάλα, αν μπορούσα· μα ο ξενοδόχος δεν ήθελε να μ’ αφήσει να σας δω ούτε να σας φέρει ένα σημείωμα.
— Νομίζεις πως αυτός..., άρχισε ο Φρόντο.
— Όχι, δε νομίζω τίποτα κακό για το γερο-Βουτυράτο. Μόνο που δεν του αρέσουνε καθόλου οι μυστηριώδεις αγύρτες του είδους μου — ο Φρόντο του έριξε μια απορημένη ματιά. Λοιπόν, έχω κάπως παλιανθρωπίστικη εμφάνιση, δεν έχω; είπε ο Γοργοπόδαρος στραβώνοντας τα χείλια του και με μια παράξενη λάμψη στα μάτια του. Αλλά ελπίζω να γνωριστούμε καλύτερα. Κι όταν γίνει αυτό, ελπίζω να μου εξηγήσεις τι έγινε στο τέλος του τραγουδιού σου. Γιατί εκείνο το μικρό αστείο...
— Έγινε εντελώς κατά λάθος, έκοψε ο Φρόντο.
— Αμφιβάλλω, είπε ο Γοργοπόδαρος. Κατά λάθος, λοιπόν, Εκείνο το λάθος όμως έχει κάνει τη θέση σου επικίνδυνη.
— Όχι περισσότερο απ’ ό,τι ήταν κιόλας, είπε ο Φρόντο. Ήξερα πως με είχαν πάρει το κατόπι οι Καβαλάρηδες: αλλά τώρα τουλάχιστο φαίνεται πως μ’ έχουν χαμένο κι έχουν φύγει μακριά.
— Αυτό να μην το υπολογίζεις! είπε ο Γοργοπόδαρος απότομα. Θα ξαναγυρίσουν. Κι έρχονται κι άλλοι, περισσότεροι. Κι είναι κι άλλοι ακόμα. Εγώ ξέρω πόσοι είναι. Τους ξέρω αυτούς τους Καβαλάρηδες. Σταμάτησε και τα μάτια του ήταν κρύα και σκληρά. Κι υπάρχουν μερικοί στο Μπρι, που δεν είναι να τους εμπιστεύεσαι, συνέχισε. Για παράδειγμα, ο Μπιλ ο Φτεριάς. Έχει κακό όνομα στο Μπρι και παράξενος κόσμος επισκέπτεται το σπίτι του. Θα πρέπει να τον προσέξατε ανάμεσα στους άλλους: ένας τύπος μελαψός κι ειρωνικός. Καθόταν πολύ κοντά μ’ έναν απ’ εκείνους τους ξένους απ’ το Νοτιά και ξεγλίστρησαν έξω μαζί, αμέσως μετά το «ατύχημά» σου. Όλοι οι Νότιοι δεν είναι καλοπροαίρετοι κι όσο για τον Μπιλ το Φτεριά, αυτός πουλάει τα πάντα σ’ όποιον να ’ναι· ή κάνει το κακό για διασκέδαση.