ხანდახან ღამეულ ქუჩებში ზურგზე მოკიდებული ტომრები დაჰქონდათ, საიდანაც ვიღაცის ყრუ კვნესა მოისმოდა. მერე ზღვასთან ჩუმი ტყლაშუნის ხმას გაიგებდი და ტომარაც სადღაც ქრებოდა. მეორე დღეს კი თავის ოთახში იატაკზე ვიღაც იჯდა შემოფლეთილი ტანსაცმლით და მწარედ მოთქვამდა. მან ალაჰის კანონი აღასრულა – მოღალატე ცოლი მოკლა.
ჩვენი ქალაქი უამრავ საიდუმლოს იტევს. მისი ყოველი კუთხე-კუნჭული სავსეა საოცრებებით. მე მიყვარს ეს საოცრებები, ეს კუთხეები, ღამით მოჩურჩულე სიბნელე და მდუმარე მედიტაცია მეჩეთის მტვრით დაფარულ ეზოში. უფალმა ჩემი დაბადება მუსლიმად, შიიტური მოძღვრების, იმამ ჯაფარის სარწმუნოების მიმდევრად აქ ინება. და თუ უფალი ინებებდა, აქ მოვკვდებოდი, ამავე ქუჩაზე და ამავე სახლში, სადაც ქვეყანას მოვევლინე. ნინოც აქ ცხოვრობდა, მშვენიერი ქართველი ქრისტიანი, დანა-ჩანგლით რომ ჭამდა, მომღიმარი თვალები ჰქონდა და გამჭვირვალე, ჰაეროვანი წინდები ეცვა.