სწორედ ასეთი დასასრულის გამო დამიწერეს ოთხიანი. არადა, უნდა მეთქვა: „გამარჯვება განაპირობა რუსების სიმამაცემ, რომელთაც შეძლეს მტრის მრავალრიცხოვანი ჯარების მოგერიება. გამარჯვების შედეგად გათავისუფლდა თურქმენჩაი, ამით სპარსელებს გზა გაეხსნათ დასავლეთის ბაზრებისა და კულტურისაკენო.“
რაში მეკითხებოდა ჩემი წინაპრის ღირსების დაცვა? ამან ხუთიანი დამაკარგვინა.
როგორც იქნა, გამოცდებიც დასრულდა. დირექტორმა საზეიმო სიტყვა წარმოთქვა. მან სიამაყით და მთელი სერიოზულობით განაცხადა, რომ ჩვენ უკვე მზად ვართ ცხოვრებისთვის.
მერე კი თავისუფლებამინიჭებული მსჯავრდებულებივით კიბეზე დავეშვით. მზე თვალს გვჭრიდა, ქუჩები ყვითელი ქვიშით იყო დაფარული. სკოლის ახლოს მდგომმა პოლიციელმა, მთელი რვა წელი ღირსეულად რომ გვიცავდა, მოგვილოცა და ყოველი ჩვენგანისაგან ხუთ-ხუთი კაპიკი მიიღო. მთელ ქალაქს ყაჩაღებივით ხმაურითა და ღრიანცელით მოვედეთ.