ახლა აქ ვზივარ, მეჩეთის კედლების ჩრდილში და წვნიანს ვხვრეპ. იქით, მეჩეთის შემოსასვლელში, უფლისწული მანსური და ილიას ბეგი რუკას დასცქერიან. დაღლილობამ მძლია. რამდენიმე საათში ისევ ხიდზე უნდა დავბრუნდე. სჯობს დავიძინო, აზერბაიჯანს რამდენიმე დღის სიცოცხლეღა დარჩენია.
კმარა. უნდა დავიძინო, ვიდრე საყვირი ისევ მომიხმობს მდინარესთან, სადაც ჩემმა წინაპარმა იბრაჰიმ ხან შირვანშირმა თავისი ხალხის თავისუფლებისათვის გაწირა თავი.
ალი ხან შირვანშირი დაიღუპა 5 საათსა და 15 წუთზე განჯასთან, ხიდზე, ზარბაზნის გვერდით, თავის პოსტზე. მისი სხეული ხიდიდან მდინარის მშრალ კალაპოტში გადავარდა. ღამით ჩავედი, რომ დამემარხა. რვა ტყვიით იყო განგმირული. ეს რვეული ჯიბეში ვუპოვე. თუ ღმერთი ინებებს, იმის ცოლს გადავცემ. დილით, გამთენიისას, ვიდრე რუსები შეტევას დაიწყებდნენ, ეკლესიის ეზოში დავმარხე.
დასრულდა ჩვენი რესპუბლიკის სიცოცხლე, როგორც სიცოცხლე ალი ხან შირვანშირისა.
როტმისტრი ილიას ბეგი, ზეინალ აღას ვაჟი, ბაქოსთან მდებარე სოფელ ბინიგადიდან.