Təzəyin müştərisi çoxalır. Hamı bu «qiymətli»
«dərmandan» bir neçə dənə almağa çalışır. Müştərilər
təzək qırıntılarını alır, elə oradaca yeməyə başlayırlar.
180
Onlar bu «dərmanı» yeyəndən sonra ağız-burunlarını
bərk-bərk turşudaraq deyirlər:
- Əşi, bu heç nə dadmır ki.
Bir nəfər də dələduza yaxınlaşıb pul verir və
«dərman» alır. Elə oradaca yeyib deyir:
- Əşi, bu heç nə dadmır ki…
Birini də alıb yeyir və deyir:
- Əşi, bu heç nə dadmır ki:
Birini də alıb yeyir və deyir:
- Əşi, bu, heç nə dadmır ki:
Birini də alıb yeyir və ağız-burnunu turşudaraq
deyir:
- Əşi, bu lap təzək dadır ki…
Bunu eşidən dələduz dərhal deyir:
- Hə, bax sən yavaş-yavaş ağıllanırsan.
PADŞAH VƏ GÖZƏL QADIN
Padşah mahalı gəzməyə çıxıbmış. Birdən gözəl bir
qadın görür. Bunun üzündə nə ənlik varıydı, nə kirşan.
Padşah əmr edir ki, bu qadını hər gün onun sarayına
gətirsinlər. Padşah qadına baxıb ləzzət alırmış. Hər dəfə
də ona bir qızıl bağışlayırmış.
Bir gün qadın düşünür ki, əgər padşah məni bəzək-
düzəksiz bəyənirsə, gör bəzənsəm nələr olar? Onda
padşahın lap ağlı başından çıxar, lap çox qızıl verər.
Qadın elə belə də edir. Padşahın hüzuruna getməmişdən
qabaq özünə əmməli- başlı əl gəzdirir. Padşah onu görən
kimi qəzəbindən gözü kəlləsinə çıxır və deyir:
- Ay zalım balası, boyalı qadın onsuz da doludur
mənim sarayımda. İndi tapşıraram sənə yaxşıca cəza
verərlər.
181
Həmin gün padşah qadını möhkəm cəzalandırır.
DAMAZLIQ ÜÇÜN
Yüngül maşınlar təzəcə çıxanda biri dağdan
Gəncəyə gəlibmiş. Şəhərdə şütüyən balaca minik
maşınlarını görüb bərk təəccüblənir. Bir nəfərdən soruşur
ki, bunlar nədir belə? O da başa salır ki, bu yüngül minik
maşınıdır. Qonaq bunun nə demək olduğunu başa düşmür.
Axırda belə qandırırlar:
- Bu maşınlar sizin gördüyünüz o iri maşınların
balalarıdır.
Qonaq bu sözdən bərk sevinir və deyir:
- Görəsən, bu baladan bir-ikisini damazlıq
verərlərmi gedəndə özümlə aparım?
ÖZÜBOŞALDAN MAŞIN
Bir ayrım şəhərə çoxlu pomidor aparmaq istəyir. Bir
yük maşınının sürücüsü ilə danışır. Beş yüz manata
yollaşırlar. Nə isə, bir güc-bəla ilə pomidoru maşına
yükləyirlər. Maşın yerindən tərpənəndə ayrım şoferə
deyir:
- Şofer qardaş, düzdür, sənnən beş yüz manata
yollaşdıq. Amma bəri başdan deyirəm ki, sana cəmisi yüz
manat verəcəm.
Şofer bu sözdən həm təəccüblənir və həm də
qəzəblənir. Deyir:
- Yox, qardaş, incimə, onda mən sənin yükünü
şəhərə apara bilmərəm.
182
Ayrım kefini pozmur:
- Onda get, zəhmət çək mənim pomidorumu özün
boşalt. Mən yorulmuşam, əlimi də vuran deyiləm.
Şofer maşının kuzovunu qaldırır, pomidorun hamısı
yerə tökülür. Ayrım çaş-baş qalır. Elə bu vaxt onun
yanında başqa bir yük maşını dayanır. Şofer başını
pəncərədən çıxarıb deyir:
- Ay qardaş, şəhərə mal aparmaq istəyirsənsə, gəl
yollaşaq.
Ayrım yerlə yeksan olmuş pomidoru yığa-yığa
soruşur:
- Sənin də maşının özü boşaldandır?
HEÇ KIM GƏLMƏK ISTƏMIR
Biri ölür. O dünyada onu cəhənnəmə göndərirlər.
Cəhənnəmə çatan kimi başlayırlar bunu o ku var
döyməyə. Döyülən adam zarıya-zarıya Hinkir-Minkirə
deyir:
- Əşi, adamı belə döyürsünüz deyə yanınıza heç kim
gəlmək istəmir də …
HAMISINDAN BİŞİRİN
Daşkəsəndə Karağan Usub adlı çox baməzə bir kişi
olub. Bir gün Karağan Usub dostlarından birinin evinə
qonaq gedibmiş. Ev yiyəsi Usub kişidən soruşur ki, nə
yeyəcəksən, nə hazırlayaq?
Usub kişi soruşur:
- Nə bişirə bilərsiniz?
Cavab verirlər ki, çox şey. Məslən: piti, kələpır,
bozartma, küftə, dolma, plov …
183
Bunu eşidən Karağan Usub deyir:
- Qazanınız çoxdursa, hamısından bişirin …
ANASINI AĞLADACAM
Dağ kəndlərinin birində kolxoz sədri seçmək
istəyirlər. Layiqli adam tapa bilmirlər. Kənddə
savadsız,amma qoldan qüvvətli, ağızdan pərtov bir kişi
varıymış. Müəllimlərdən biri onun üstünə düşür ki, gəl bu
işi elə sən götür öhdənə. Bizim kolxoz üçün səndən yaxşı
sədr ola bilməz.
Kişi cavab verir ki, ay canım, mən savadsız bir
adamam. İclasda-miclasda danışa bilmərəm. Əl çəkin
məndən.
Müəllim təkid edir:
- Təki sən razı ol, gerisi ilə işin yoxdur. Harda çıxış
eləsən, mən sənə kömək eyləyərəm.
Kişini birtəhər yola gətirirlər. Kolxoz sədri seçirlər.
Dərhal iclas çağırılır. Sədr ona dil tökən müəllimi yanına
çağırıb deyir ki, mən caamatın qabağında çıxış etməliyəm.
Bəs nə təhər eyləyək?
Müəllim deyir ki, heç narahat olma. Sən çıx
kürsüyə. Mən də kürsünün altında gizlənəcəm. Mən nə
desəm, sən təkrar edərsən.
Razılaşırlar. İclas başlanır. Təzə sədr kürsüyə çıxır.
Kürsünün altında gizlənən deyir:
Denən: « Yoldaşlar!»
Sədr deyir:
- Yoldaşlar!
184
Sədr bunu deyəndən sonra asta səslə kürsünün
altında gizlənmiş adamdan soruşur:
- Ə, bəs indi nə deyim?
O da, cavab verir:
- Ə, canına azar de! Mən nə bilim nə demək
lazımdır?
Hamı gözünü dikir sədrin üzünə. Yerdən biri
soruşur:
- Hə, bəs sonra? Eşidirik, sözünü de.
Sədr qızarıb-bozarır. Bir nəfər ayağa qalxıb deyir:
- Əşi, sözün yoxdursa, biz çıxıb gedək. Sən Allah,
bizi avara eləmə. İşimiz-gücümüz var.
Sədr deyir:
-Yaxşı, yoldaşlar, siz gedin. Sizə heç bir sözüm
yoxdur. Amma mənim ayağımın altında biri var. Bu saat
onun anasını ağladacam.
ƏZMƏSİN, ƏZMƏYİM
Bir çoban dağda qoyun otarırmış. Elə bu vaxt bir
molla sürünün yanından keçib harasa gedirmiş. Dayanıb
çobanla salam-əleyk eləyir. Sonra soruşur:
- A bala, burada neyləyirsən?
Çoban cavab verir:
- A molla əmi, ruzumu qazanıram.
- A bala, ruzu belə qazanılmır. Sən gərək gecə-
gündüz Allaha dua eləyəsən, ibadət eləyəsən, namaz
qılasan. Bax, onda sənin başından ruzu tökülər.
Çoban soruşur:
- A molla əmi, ibadət nədir, namaz nədir?
Molla cavab verir ki, indi gedərsən məscidə. Orada