iştirakçısı olmuşdur. Həm respublikamızda, həm də
Gürcüstanda çoxlu şəyirdləri vardır.
El sənəti və ədəbiyyatına bağlı ustad aşıq 1989-cu ildə
dünyasını dəyişmişdir.
ODU-ODU
Haq sözə deməzdərmi,
Sözün düzü odu-odu,
Bedasılnan baravardı,
Ocaq közü, odu-odu.
Bu dünyadan hər gedən var,
Kişi də var, nər gedən var,
Talehləri dərk edən var,
Qismət, zarı odu-odu.
Çarə vardı harda ona,
Olsa harda xal var ona,
Ay Məhəmməd, yalvar ona,
Birdi qazı, odu-odu.
VERƏM
115
Dostum məndən bir amanat istəyib,
Ümidvaram yaxın zamana verəm,
İxtiyarım çata, qüdrətim yetə,
Yaxşının dərdini yamana verəm.
Divan olsam nainsafa çox nəsəm,
İsbat olan cinayətə tək bəsəm,
Qanmazın ömründən qayçıynan kəsəm,
Aşkara götürəm qanana verəm.
Məhəmməd od tutub gözüm yanımı,
Dərdə düşən dərdbilməzi, zalımı,
Əzrayıldan saxladığım canımı,
İnsafdımı indi canana verəm.
DAHA
Yığvalın yatması, ayılması var,
Mənimki yatıbdı, ayılmır daha.
Kəlmə var, qanana öz mənası var,
Mərifət hesaba sayılmır daha.
Çağırdığım Xuda, on iki imam,
Adam var namusu itirib tamam,
Vallah yaşamağa qalmayıb güman,
Ustadın sədası yayılmır daha.
Ay Məhəmməd, görsən bu necə sirdi,
Tarixi yetirən indi əsirdi,
Ya dadlı, ya dadsız, hamısı birdi,
Dadıb ləzzətinnən doyulmur daha.
GƏLHAGƏL
116
Urzasına mane olmaq çətindir,
Qismət olsa əgər kimə gəlhagəl.
Gəl əzizim, gəlhagəl,
Yoxsul dilər, gəlhagəl,
Sağlıq olsun, gəlməsin,
Nəzər gətirər gəlhagəl.
Tərəqqiyynən, tənəzzülə düçarsan,
Baxtın yatmaq bir də var ki, gəlhagəl.
Yaman söz insanı kəsər doğrayar,
Zimistanda yellər əsər doğrayar,
Gəl əzizim, doğrayar,
Qılınc kəsər doğrayar,
Qismət edə yaradan,
Doğru yara, doğru yar.
Şirin sözə namərd soğan doğrayar,
Sən namərdin öhdəsindən gəlhagəl.
Məhəmmədəm, mən də uzağa baxdım,
Gəzdim Gürcüstanı, Qazağa baxdım,
Gəl əzizim, a baxtım,
Göz yetirdiyimə baxdım,
Könül, səni yanasan,
Sən deyənə ha baxdım.
Çox çağırdım oyanmadın, a baxtım,
Günüm keçdi bundan sonra gəlhagəl.
DODAQDƏYMƏZ
Sənin sərin sərsərlərdən sərindi,
Sərdən sini, sini sərdə sən gətir.
Sinin sehri səhralarda sehr edər,
Sal sərini sən səhərdən sən gətir.
117
Sini sin yazginən, sin gəlsin sinnən,
Sayını say eylə səliqəsinnən,
Titrəsin cəsədin sin hirsinnən,
Qızsın sərin, sərasərdən sən gətir.
Sin nəslindən deyilsənsə, sin, yeri,
Sində seçər sin əhlilər sin yeri,
Sənətkarısan Şıxlıya sən yeri,
Seyli sini əsərlərdən sən gətir.
XATINCANLI KOR SÖYÜN
Zeynalov Hüseyn Dəmir oğlu 1907-ci ildə Tovuz
rayonunun Xatıncan kəndində doğulmuşdur. Üç yaşından
gözləri tutulmuş və buna görə də özünə «Kor Söyün» adını
götürmüşdür. 1966-cı ildə dünyasını dəyişmiş, doğma kəndində
dəfn olunmuşdur.
GƏL – GƏL
Dostum, bizim bu yerlərə,
İmdad elə, yayda gəl-gəl.
Bir il çox uzaq mənzildi,
Bacarsan hər ayda gəl-gəl.
Şəhərdən çox deylik uzaq,
Bu dağlarda hikmətə bax.
Yatağında donmur bulax,
Buz bağlayır çayda gəl-gəl.
118
Bu yaxında toy olacaq,
Ellər ondan həzz alacaq,
Dəmiroğlu saz çalacaq,
Xatıncana toyda gəl-gəl.
OYADA MƏNI
Ellər, bilin dostum məndən küsübdü,
Görən salacaqmı o, yada məni.
Dilimdə əzbərdi Allahın adı,
Pir deyib dolandır o ada məni.
Kim deyər özünə pisəm dünyada.
Qiyamət günündə yandırma oda.
Sən mənə rəhm eylə, ey Sirri-xuda,
Gəl möhtac eləmə o yada məni.
Söyünəm, istərəm işim düzələ,
Həsrətinəm, gəl ürəyim təzələ,
İltimas elərəm belə gözələ,
O şirin diliylə oyada məni.
NƏYNƏN OLSUN
Allah bir insanı nəzərdən sala,
Ona cansağlığı, can neynən olsun?
Nitqin tutub, əl-qolunu bağlasa,
Dörd yanı bağçalı bağ nəynən olsun?
Cibdə pulun yoxsa, varın olmasa,
Doğru sözün, düz ilqarın olmasa,
Üzə gələn bir baharın olmasa,
Dost yanında üz ağ nəynən olsun?
Yazıq Söyün qəm oduna qalandı,
119
Deməynən ki, bu sözlərim yalandı.
Mərifət deyilən varnan olandı,
Adamın əhvalı cağ neynən olsun.
DƏYSIN
A beymürvət, küsübsənmi,
Niyə mənnən ara dəysin?
Əl uzatdım sinən üstə,
Qoy bir əlim nara dəysin.
Qəlbi qırmaq savab deyil,
Quru söhbət hesab deyil,
Mənim əlim insaf deyil,
Tərlan yanda sara dəysin.
Hörməti özümdə qoymaram,
Söhbətindən mən doymaram,
Bilirsən sənə qıymaram,
Ağ üzündə qara dəysin.
Söyün dərdini açar,
Qalmışam yolunda naçar,
Hər kim ki, sözündən qaçar,
Əlləri şahmara dəysin.
AY QOŞA-QOŞA
Ay Xatıncan, bircə mənnən danışax,
Ötərdi bülbüllər ay qoşa-qoşa.
Neynədin at minən mərd iyidləri,
Köçürdün qoynundan ay qoşa-qoşa.
Kimdi, ay yazıq, dərdini bilən,
120
Əhvalın soruşub, qeydinə qalan,
Həyatım günəşi azca daldalan,
Qoy çıxsın səmada ay qoşa-qoşa.
Bir iyid olmasın dünyada varsız,
Heç aşiq olarmı sevdasız-yarsız,
Ağlatma Söyünü, ay etibarsız,
Dağ çəkmə sinəmə ay qoşa-qoşa.
SINAMAMIŞ
İnsanları bilmək olmaz,
Yeri gəlib sınamamış.
Özü üçün hörmət qoyan,
Ellər səni qınamamış.
Nəhlət yaltağın üzünə,
Bədnəzərin bəd gözünə,
Baxmaz atalar sözünə,
Ağzı, burnu qanamamış.
Söyün, indi söylə sözün,
Bircə təhlil eylə özün,
Malın yeməz, yedirtməzin,
Yox et malnı sanamamış.
AY SINƏ-SINƏ
Beyqafıldan üç gözələ tuş oldum,
Şox salıb buxağı ay sinəsinə.
Gözləri aladı, yanağı lala,
Görən müştaq olur ay sinəsinə.
Üzümə baxanda dərdim bilərlər,
121
Şirincə danışıb, şirin gülərlər,
Yaylağı yaylayıb, dağdan gələrlər,
Dağ çəkib dağların ay sinəsinə.
Adın xəbər aldım dedi: Xanxanım,
Səni gördüm getdi dinim, imanım,
Yolunda qurbandı bu şirin canım,
Od saldı aşığın ay sinəsinə.
Söyünün sinəsi aşıb-coşanda,
Gözəllərə qoşma-qəzəl qoşanda,
Belə sonalarla qavaxlaşanda,
Uzat əllərini ay sinə-sinə.
SORAĞINDAYAM
Gülün, qızlar, gülün, ruhdan düşmüşəm,
İndi qocalığın ayağındayam.
Əlbəttə ki, yaxşı olar cavanlıq,
Mən ki eşq odunun qırağındayam.
Saqqalım ağarıb, dümappağ olub,
Tökülüb sinəmdə bir qucaq olub,
Andır qalmış ürəyimə dağ olub,
Zalım qocılığın qucağındayam.