Biri «ana» deyib qaralar bağlar.
Bu dünya vəfasız bir xanimandır,
Gələnlər yol gedir, bir karivandır.
Ölüm evlər yıxıb, möhkəm binası,
Cavanlar öldürüb əldə xınası,
Cavan Qasimini ağlar anası.
267
Bu dünya vəfasız bir xanimandır,
Gələnlər yol gedir, bir karivandır.
Ölüm gül solduran badi-xəzandı,
Ürəkdəki arzuları pozandı,
Bütün diləkləri heçə yozandı.
Bu dünya vəfasız bir xanimandır,
Gələnlər yol gedir, bir karivandır.
Ölüm çox qaldırıb fəryadi – nalə,
Hüseynin Kərbəlasın bir salın yadə,
Ərənlər-bacılar eylədi nalə,
Bu dünya vəfasız bir xanimandır,
Gələnlər yol gedir, bir karivandır.
268
MƏRSIYƏLƏR VƏ QARA
LAYLALAR
ANA MƏRSIYƏSI
Kaş bu gün mənim anam olaydı,
Gözümün yaşını silən olaydı,
«Ağlama, can bala» deyən olaydı.
Kaş bu gün mənim anam olaydı,
Gözümün yaşını silən olaydı.
Əzizim ana, pənahım ana,
Ümidim ana, hər sözüm ana,
Dözərəm hər bir cəfana, ana.
Deyirəm bu gün anam olaydı,
Gözümün yaşını silən olaydı.
Ana kəlməsi şirindir, şirin,
Ana tikəsi ağzımda şirin,
Ana deməkdən yorulmaz dilim.
Deyirəm bu gün anam olaydı,
Gözümün yaşını silən olaydı.
Ana, başına qoy mən dolanım,
Sən yoxsan, meylimi kimə salım?
İyini sənin bəs kimdən alım?
Deyirəm bu gün anam olaydı,
Gözümün yaşını silən olaydı.
269
Ana, sən mənim baş bəzəyimsən,
Ağzımda, ana, sən ləzzətimsən,
Ana, gəl, bu gün sən gərəyimsən.
Deyirəm bu gün anam olaydı,
Gözümün yaşını silən olaydı.
İndi, ay ana, indi neyləyim,
Yoxdu ki, anam, dərdimi deyim,
Demişdin, gəl bala, vəsiyyət edim.
Deyirəm bu gün anam olaydı,
Gözümün yaşını silən olaydı.
Ana, heç məni yoxlayan yoxdur,
Sınıq qəlbimi bir alan yoxdur,
Heç dərdimi bir bilən yoxdur.
Deyirəm bu gün anam olaydı,
Gözümün yaşını silən olaydı.
Dur, əziz anam, bir halallaşaq,
Gəl ana-bala bir qucaqlaşaq,
Oturub üzbəüz bir ağlaşaq.
Deyirəm bu gün anam olaydı,
Gözümün yaşını silən olaydı.
Anadan mənim əlim üzüldü,
Üzümə gözdən yaşlar süzüldü.
Anasız qalmaq vallah zülümdü.
Deyirəm bu gün anam olaydı,
Gözümün yaşını silən olaydı.
270
ZEYNƏBƏM, ZEYNƏB
Hər zaman söylər binəva Zeynəb:
Rəhm eylə, ey Şümür, Zeynəbəm, Zeynəb.
Car olubdur qanlı göz yaşım,
Macalım yoxdur, açıqdır başım,
Zülmlə öldü yeddi qardaşım,
Rəhm eylə, ey Şümür, Zeynəbəm, Zeynəb.
Uzaq ellərdə mən qərib oldum,
Qardaşım öldü, lap qərib oldum,
Şümürlər əlində mən zəlil oldum,
Rəhm eylə, ey Şümür, Zeynəbəm, Zeynəb.
Olubdur mənim başıma küllər,
Qətlə yetişib Qasımla Əkbər,
Qohum-qardaşım gediblər əsgər,
Rəhm eylə, ey Şümür, Zeynəbəm, Zeynəb.
Zülüm edib ləşkərin mənə,
Yanıbdı bu haldan əhli Mədinə,
Atasız qaldı nazlı Səkinə,
Rəhm eylə, ey Şümür, Zeynəbəm, Zeynəb.
BACIM ZEYNƏB
Ələ dəsmal alıb ağlar,
Yaralandım, bacım Zeynəb!
Özün gəl yaramı bağla,
Yaralandım, bacım Zeynəb!
271
Keçər ahım oxu daşdan,
Üzüldü qohum-qardaşdan.
Atam kimi mən də başdan,
Yaralandım, bacım Zeynəb!
Axar özbaşına qanım,
Dolubdu cismi giryanım.
Axır qanım, gedir canım,
Yaralandım, bacım Zeynəb!
Məni bir ovçu zar etdi,
Qəmli dərdə düçar etdi.
Vurub yıxdı, şikar etdi,
Yaralandım, bacım Zeynəb!
Peyğəmbər, gülşənin soldu,
Əmmamən qan ilə doldu.
Mənə ölmək yəqin oldu,
Yaralandım, bacım Zeynəb!
Oğul yox gəlsin ki, dadə,
Bu gündə yetişsin imdadə.
Xəbər ver tazə damadə,
Yaralandım, bacım Zeynəb!
Demə ki, sərraf bu kəsdi,
Əsiri-nəfsi ta kəsdi.
Qəbul olsa, bu söz bəsdi,
Yaralandım, bacım Zeynəb!
272
XANIM ZEYNƏBIN HÜSEYNƏ
ŞIKAYƏTI
Karvan gedir, mənzilimiz haradır?
Hüseyn yoxdu, Allah, üzüm qaradır,
Əkbərsiz ürəyim başı yaradır.
Allah, bu dərdimi kimə deyim mən?
Dərmansız dərdimi kimə deyim mən?
Abbasa söyləyin, halım yamandı,
Əsgərim oxlanıb, Allah, amandı,
Toyu yasə dönən Qasim cavandı.
Allah, bu dərdimi kimə deyim mən?
Dərmansız dərdimi kimə deyim mən?
Nə bəlalar çəkib mənim bu başım,
Əldən getdi Hüseyn kimi qardaşım,
Axır gözlərimdən qanlı göz yaşım.
Allah, bu dərdimi kimə deyim mən?
Dərmansız dərdimi kimə deyim mən?
Bir xəstə qız qoyub gəldin vətəndə,
Açılmamış gülüm soldu çəməndə,
Kaş Əkbərdən qabaq öləydim mən də.
Allah, bu dərdimi kimə deyim mən?
Dərmansız dərdimi kimə deyim mən?
Dedim: Qasimə toy edəm, görmədim,
Gəlin gətirib zülflərin hörmədim,
Niyə mən Əkbərdən qabaq ölmədim?
Allah, bu dərdimi kimə deyim mən?
Dərmansız dərdimi kimə deyim mən?
273
Gedin deyin, Mədinədən gələn var,
Ölüb Hüseyn, Qasim, Əkbər, Ələmdar,
Allah, heç yetim qalmasın balalar.
Allah, bu dərdimi kimə deyim mən?
Dərmansız dərdimi kimə deyim mən?
Belə toy qoy görməsin analar,
Barmağında qana dönüb hənalar,
Su deyib ağlayır körpə balalar.
Allah, bu dərdimi kimə deyim mən?
Dərmansız dərdimi kimə deyim mən?
ANAM ZƏHRA, AĞLA MƏNI
Peyğəmbərin haqq yolunda,
Babam Heydərin oğluyam.
Qoyma məni yalqız qalam,
Anam Zəhra, ağla məni,
Bacım Zeynəb, oxşa məni.
Qandan alım mən dəstəmaz,
Arxam üstə qıldım namaz,
Mənim kimi ölən olmaz.
Anam Zəhra, ağla məni,
Bacım Zeynəb, oxşa məni.
Alsa məni dizin üstə,
Layla çalsan sən ahəstə,
Rahat olar oğlun xəstə.
Anam Zəhra, ağla məni,
Bacım Zeynəb, oxşa məni.
274
Başsız qaldım çuxur yerdə,
Anam dözməz belə dərdə,
Axtar məni bu çöllərdə.
Anam Zəhra, ağla məni,
Bacım Zeynəb, oxşa məni.
Məni burda ağlayan yox,
Yasımızı saxlayan yox,
Gözlərimi bağlayan yox.
Anam Zəhra, ağla məni,
Bacım Zeynəb, oxşa məni.
Yetim qoydun Səkinəni,
Yaman günə saldın məni,
Gəl bağışla sən Hüseyni.
Anam Zəhra, ağla məni,
Bacım Zeynəb, oxşa məni.
Karvanlar düzəldi Şamə,
Xeymələr boyandı qanə,
Vəsiyyətim budur sənə:
Anam Zəhra, ağla məni,
Bacım Zeynəb, oxşa məni.
BACIM SƏKINƏ
Dərdimi açım sənə,
Gəl-gəl, bacım Səkinə!
Alışan çətin sönə,
Tez gəl, bacım Səkinə!
275
Səbir kasam dolubdu,
Anam saçın yolubdu,
Bir gör nələr olubdu,
Tez gəl, bacım Səkinə!
Gəl dolanım başına,
Qurbanam göz yaşına,
Bacınam, qardaşınam,
Tez gəl, bacım Səkinə!
Dərd üstə dərd qalandı,