Ο Ούνο και ο Λαν άνοιξαν το στόμα την ίδια στιγμή, αλλά ο Σιναρανός παραχώρησε τη θέση του με μια μικρή υπόκλιση. «Το πιθανότερο», είπε ο Πρόμαχος, «είναι να έχουν κάποιο σχέδιο οι Λευκομανδίτες, αλλά εγώ δεν το βλέπω κι ας με κάψει το Φως. Όμως, όταν οι Λευκομανδίτες μου κάνουν δώρο, εγώ το ψάχνω, για να βρω τη δηλητηριασμένη βελόνα που κρύβει μέσα του». Ο Ούνο ένευσε βλοσυρά. «Εκτός αυτού», πρόσθεσε ο Λαν, «οι Ντομανοί και οι Ταραμπονέζοι ακόμα βάζουν τα δυνατά τους για να σκοτώσουν όσο περισσότερους Δρακορκισμένους μπορούν, όπως επίσης και για να αλληλοσκοτωθούν».
«Υπάρχει και κάτι άλλο», είπε η Μουαραίν. «Τρεις νεαροί πέθαναν σε χωριά, κοντά στα οποία είχαν περάσει οι άμαξες της κυρά Λέγια». Ο Πέριν πρόσεξε ότι το βλέφαρο του Προμάχου πετάρισε· για τον Πρόμαχο, ήταν σίγουρο σημάδι ότι είχε εκπλαγεί, όπως κάποιος άλλος άντρας θα είχε αναφωνήσει. Ο Λαν δεν περίμενε ότι η Μουαραίν θα τους το έλεγε αυτό. Η Μουαραίν συνέχισε. «Ένας πέθανε από δηλητήριο, δύο από μαχαίρι. Όλοι σε περιστάσεις τέτοιες που αποκλείεται να είχε πλησιάσει κάποιος αθέατος, μα όμως έτσι έγινε». Κοίταξε τις φλόγες. «Και οι τρεις νεαροί ήταν ψηλότεροι από το κανονικό και είχαν ανοιχτόχρωμα μάτια. Τα ανοιχτόχρωμα μάτια σπανίζουν στην Πεδιάδα Άλμοθ, αλλά νομίζω ότι τώρα είναι μεγάλη ατυχία να είσαι νεαρός, ψηλός και με ανοιχτόχρωμα μάτια».
«Πώς;» ρώτησε ο Πέριν, «Πώς μπορεί να σκοτώθηκαν, αφού δεν τους πλησίασε κανείς;»
«Ο Σκοτεινός έχει φονιάδες που δεν τους προσέχεις, παρά μόνο όταν είναι πολύ αργά», είπε ήσυχα ο Λαν.
Ο Ούνο ανατρίχιασε. «Οι Άψυχοι. Δεν έχω ακούσει άλλοτε να κατεβαίνουν πιο νότια από τις Μεθόριους».
«Φτάνουν αυτές οι κουβέντες», είπε κοφτά η Μουαραίν.
Ο Πέριν είχε ερωτήσεις ―Τι στο Φως είναι οι Άψυχοι; Είναι σαν τους Τρόλοκ ή τους Ξέθωρους; Τι;― αλλά δεν τις ξεστόμισε. Όταν η Μουαραίν αποφάσιζε ότι αρκούσαν όσα είχαν ειπωθεί για κάποιο ζήτημα, δεν μιλούσε άλλο γι’ αυτό. Κι όταν έκλεινε το στόμα της, δεν μπορούσες να ανοίξεις το στόμα του Λαν ούτε με στειλιάρι. Κι οι Σιναρανοί έκαναν ό,τι κι αυτή. Κανένας δεν ήθελε να θυμώσει μια Άες Σεντάι.
«Φως μου!» μουρμούρισε η Μιν, κοιτάζοντας ανήσυχα το σκοτάδι που τους κύκλωνε. «Ούτε να τους προσέξεις; Φως μου!»
«Άρα δεν άλλαξε τίποτα, στο κάτω-κάτω», είπε απογοητευμένος ο Πέριν. «Δεν μπορούμε να κατέβουμε στην πεδιάδα και ο Σκοτεινός μας θέλει νεκρούς».
«Τα πάντα αλλάζουν», είπε γαλήνια η Μουαραίν, «και το Σχήμα τα παίρνει όλα μέσα του. Πρέπει να πατάμε στο Σχήμα, όχι στις αλλαγές της στιγμής». Τους κοίταξε, τον ένα μετά τον άλλο και ύστερα είπε: «Ούνο, είσαι βέβαιος ότι οι ανιχνευτές σου δεν είδαν κάτι ύποπτο; Έστω και το παραμικρό;»
«Η Αναγέννηση του Δράκοντα χαλάρωσε τα δεσμά της βεβαιότητας, Μουαραίν Σεντάι, και ποτέ δεν υπάρχει βεβαιότητα όταν πολεμάς με τους Μυρντράαλ, αλλά βάζω στοίχημα τη ζωή μου ότι οι ανιχνευτές έκαναν εξίσου καλή δουλειά με έναν Πρόμαχο». Ο Πέριν σχεδόν ποτέ άλλοτε δεν είχε ακούσει τον Ούνο να μιλά τόσο πολύ χωρίς βλαστήμιες. Το μέτωπο του Σιναρανού είχε ιδρώσει από τον κόπο.
«Ίσως όλοι να παίζουμε τη ζωή μας», είπε η Μουαραίν. «Αυτό που έκανε ο Ραντ μπορεί να έδωσε το σήμα, αν υπάρχουν Μυρντράαλ σε δεκαπέντε μίλια απόσταση».
«Ίσως...», άρχισε να λέει διστακτικά η Μιν. «Μάλλον πρέπει να βάλεις ξόρκια φύλαξης, για να τους εμποδίσουν να πλησιάσουν». Ο Λαν την κοίταξε αγριωπά. Μερικές φορές αμφισβητούσε κι ο ίδιος τις αποφάσεις της Μουαραίν, αν και σπάνια μπροστά σε άλλους, όμως αποδοκίμαζε όσους το έκαναν. Η Μιν του αντιγύρισε κι αυτή ένα κατσούφικο βλέμμα. «Εντάξει, οι Μυρντράαλ και οι Τρόλοκ είναι κακός μπελάς, αλλά τουλάχιστον μπορώ να τους δω. Δεν μου καλοφαίνεται που ένας... ένας απ’ αυτούς τους Άψυχους μπορεί να μπει κρυφά εδώ πέρα και να μου κόψει το λαρύγγι, πριν καν τον προσέξω».
«Τα ξόρκια που βάζω θα μας κρύψουν από τους Άψυχους, όπως επίσης και από κάθε άλλο Σκιογέννητο», είπε η Μουαραίν. «Όταν είσαι αδύναμος, όπως εμείς, συχνά το καλύτερο που έχεις να κάνεις, είναι να κρυφτείς. Αν όντως υπάρχει Ημιάνθρωπος αρκετά κοντά, για να μας... Εν πάση περιπτώσει, το να βάλω ξόρκια φύλαξης, που θα τους σκοτώσουν, αν μπουν στο στρατόπεδο, ξεπερνά τις δυνάμεις μου και ακόμα κι αν μπορούσα, ένα τέτοιο ξόρκι απλώς θα μας καθήλωνε εδώ. Εφόσον δεν είναι δυνατόν να βάλω ταυτοχρόνως δύο είδη ξορκιών, αφήνω την υπεράσπισή μας στους ανιχνευτές και τους φρουρούς —και στον Λαν― και χρησιμοποιώ το ξόρκι εκείνο που ίσως μας βοηθήσει».
«Θα μπορούσα να κάνω μια περιπολία γύρω από το στρατόπεδο», είπε ο Λαν. «Αν υπάρχει εκεί έξω κάτι που δεν πρόσεξαν οι ανιχνευτές, ίσως το βρω». Δεν επρόκειτο για κομπασμό, απλώς δήλωνε ένα γεγονός. Ο Ούνο, μάλιστα, ένευσε πως συμφωνούσε.