Ορντήθ: Στην Παλιά Γλώσσα, «γουόρμγουντ», «αγριαψινθιά». Το όνομα που διάλεξε ένας άντρας ο οποίος συμβουλεύει τον Μέγα Μάγιστρο των Τέκνων του Φωτός.
Παιχνίδι των Οίκων: Δες Ντάες Νταε’μάρ.
Παλιά Γλώσσα: Η γλώσσα που μιλούσαν στην Εποχή των Θρύλων. Γενικά αναμένεται από τους ευγενείς και τους μορφωμένους να ξέρουν να τη μιλάνε, όμως οι περισσότεροι γνωρίζουν μόνο λίγες λέξεις.
Πέντε Δυνάμεις: Υπάρχουν νήματα στη Μία Δύναμη και όποιος μπορεί να διαβιβάσει τη Μία Δύναμη συνήθως μπορεί να πιάσει μερικά νήματα καλύτερα από άλλα. Αυτά τα νήματα ονομάζονται σύμφωνα με τα πράγματα που μπορούν να γίνουν με τη χρήση τους —Γη, Αέρας, Φωτιά, Νερό και Πνεύμα― και ονομάζονται Πέντε Δυνάμεις. Κάθε χειριστής της Μίας Δύναμης έχει μεγαλύτερη ικανότητα με μία, ή ίσως με δύο από τις πέντε και μικρότερη με τις άλλες. Κάποιοι λίγοι ίσως να έχουν μεγάλη ικανότητα με τρεις, αλλά από την Εποχή των Θρύλων δεν έχει εμφανιστεί κάποιος που να διαθέτει μεγάλη ικανότητα και με τις πέντε. Ακόμα και τότε, όμως, αυτό ήταν εξαιρετικά σπάνιο. Ο βαθμός της ικανότητας ποικίλλει πολύ από άτομο σε άτομο κι έτσι κάποιοι που μπορούν να διαβιβάσουν είναι ισχυρότεροι από άλλους. Το να κάνει κάποιος ορισμένες πράξεις με τη Μία Δύναμη απαιτεί να έχει την ικανότητα να υφαίνει ροές με μία ή περισσότερες από τις Πέντε Δυνάμεις. Παραδείγματος χάριν, για να βάλει φωτιά, ή για να την ελέγξει, χρειάζεται Φωτιά και για να επηρεάσει τον καιρό χρειάζεται Αέρα και Νερό, ενώ η Θεραπεία απαιτεί Αέρα, Νερό και Πνεύμα. Κι ενώ το Πνεύμα βρισκόταν εξίσου σε άντρες και γυναίκες, οι άντρες συνήθως είχαν μεγάλη ικανότητα με τη Γη ή και τη Φωτιά, ενώ οι γυναίκες συνήθως είχαν μεγάλη ικανότητα με το Νερό ή και τον Αέρα. Υπήρχαν κι εξαιρέσεις, μα αυτό συνέβαινε τόσο συχνά, που η Γη και η Φωτιά κατέληξαν να θεωρηθούν αντρικές Δυνάμεις και ο Αέρας και το Νερό γυναικείες. Γενικά, καμία ικανότητα δεν θεωρείται ισχυρότερη από κάποια άλλη, αν και υπάρχει ένα ρητό μεταξύ των Άες Σεντάι: «Δεν υπάρχει βράχος τόσο δυνατός που να μην μπορούν να τον φθείρουν το νερό και ο αέρας, ούτε φωτιά τόσο μανιασμένη που να μην μπορεί να την πνίξει το νερό ή να τη σβήσει ο αέρας». Τυχόν αντίστοιχα ρητά μεταξύ αντρών Άες Σεντάι έχουν χαθεί εδώ και καιρό.
Πέτρα του Δακρύου: Ένα γιγαντιαίο φρούριο στην πόλη του Δακρύου, που λέγεται ότι κατασκευάστηκε λίγο μετά το Τσάκισμα του Κόσμου και ότι έγινε με τη χρήση της Μίας Δύναμης. Αναρίθμητες φορές το έχουν πολιορκήσει ή του έχουν επιτεθεί, μα ποτέ με επιτυχία. Η Πέτρα αναφέρεται δύο φορές στις Προφητείες του Δράκοντα. Την πρώτη, αναφέρεται ότι η Πέτρα δεν θα πέσει αν δεν έρθει ο Λαός του Δράκοντα. Αλλού, λέγεται ότι η Πέτρα δεν θα πέσει αν το χέρι του Δράκοντα δεν ανεμίσει το Ανέγγιχτο Σπαθί, το Καλαντόρ. Κάποιοι πιστεύουν ότι αυτές οι Προφητείες εξηγούν την αντιπάθεια που νιώθουν οι Υψηλοί Άρχοντες για τη Μία Δύναμη και το Δακρινό νόμο που απαγορεύει τη διαβίβαση. Παρά την αντιπάθεια αυτή, η Πέτρα περιέχει μια συλλογή ανγκριάλ και τερ’ανγκριάλ που συναγωνίζεται εκείνη του Λευκού Πύργου, μια συλλογή η οποία, όπως λένε κάποιοι, έχει σκοπό να μειώσει την αίγλη του Καλαντόρ.
Πέτρινα Σκυλιά: Δες πολεμικές κοινωνίες των Αελιτών.
πολεμικές κοινωνίες των Αελιτών: Οι Αελίτες πολεμιστές είναι όλοι μέλη κάποιας πολεμικής κοινωνίας, όπως είναι τα Πέτρινα Σκυλιά (Σά’εν Μ’τάαλ), οι Κόκκινες Ασπίδες (Άεθαν Ντορ) και οι Κόρες του Δόρατος (Φαρ Ντάραϊς Μάι). Κάθε κοινωνία έχει τα δικά της έθιμα και μερικές φορές συγκεκριμένα καθήκοντα. Παραδείγματος χάριν, οι Κόκκινες Ασπίδες παίζουν το ρόλο της αστυνομίας. Τα Πέτρινα Σκυλιά συχνά ορκίζονται να μην υποχωρήσουν από τη στιγμή που θα αρχίσει η μάχη και θα πεθάνουν ως τον τελευταίο, αν χρειαστεί, για να τιμήσουν τον όρκο τους. Οι φατρίες των Αελιτών —μεταξύ αυτών οι Γκόσιεν, Ρέυν, Σάραντ, Τάαρνταντ― συχνά αλληλομάχονται, όμως τα μέλη της ίδιας κοινωνίας δεν πολεμούν μεταξύ τους, ακόμα κι αν οι φατρίες τους βρίσκονται σε σύγκρουση. Με αυτό τον τρόπο, υπάρχουν πάντα τρόποι επικοινωνίας μεταξύ των φατριών, ακόμα κι όταν έχει ξεσπάσει πόλεμος. Δες επίσης Άελ· Ερημιά του Άελ· Φαρ Ντάραϊς Μάι.