«Και τι γνώμη έχεις για τις ιστορίες ότι εκείνοι που κατέλαβαν το Φάλμε ήρθαν από την άλλη άκρη του Ωκεανού Άρυθ;»
Ο Κάριντιν κούνησε το κεφάλι. «Άρχοντα Μάγιστρέ μου, ο κόσμος είναι γεμάτος διαδόσεις. Μερικοί ισχυρίζονται ότι ήταν οι στρατιές τις οποίες είχε στείλει ο Άρτουρ ο Γερακόφτερος πέρα από τον Ωκεανό πριν από χίλια χρόνια, που τώρα ξανάρθαν για να διεκδικήσουν τη χώρα. Μερικοί, μάλιστα, φτάνουν να υποστηρίζουν ότι είδαν τον ίδιο τον Γερακόφτερο στο Φάλμε. Και μαζί, τους μισούς ήρωες των θρύλων. Η δύση είναι σε αναβρασμό, από το Τάραμπον ως τη Σαλδαία και εκατό καινούριες φήμες έρχονται στην επιφάνεια κάθε μέρα, καθεμιά τους πιο εξωφρενική από την προηγούμενη. Αυτοί οι λεγόμενοι Σωντσάν δεν ήταν παρά άλλος ένας όχλος Σκοτεινόφιλων που συγκεντρώθηκε για να υποστηρίξει έναν ψεύτικο Δράκοντα, μόνο που, αυτή τη φορά, το έκαναν με απροκάλυπτη την αρωγή των Άες Σεντάι».
«Τι αποδείξεις έχεις;» Ο Νάιαλ έκανε τη φωνή του να ηχήσει σαν να αμφέβαλλε για τον ισχυρισμό του. «Έχεις αιχμαλώτους;»
«Όχι, Άρχοντα Μάγιστρέ μου. Όπως, αναμφιβόλως, σου είπε το Τέκνο Μπάυαρ, ο Μπόρνχαλντ κατόρθωσε να τους καταφέρει τέτοιο πλήγμα, ώστε διαλύθηκαν. Και, βεβαίως, κανένας απ’ αυτούς που ανακρίναμε δεν θα παραδεχόταν ότι υποστήριζε έναν ψεύτικο Δράκοντα. Όσο για αποδείξεις... υπάρχουν δύο επιχειρήματα. Αν μου επιτρέπει ο Άρχοντας Μάγιστρος μου;»
Ο Νάιαλ έκανε μια ανυπόμονη χειρονομία.
«Το πρώτο επιχείρημα είναι αρνητικό. Λίγα πλοία δοκίμασαν να διασχίσουν τον Ωκεανό Άρυθ και τα περισσότερα δεν επέστρεψαν. Εκείνα που γύρισαν, άλλαξαν πορεία πριν τους τελειώσουν τα τρόφιμα και το νερό. Ακόμα και οι Θαλασσινοί δεν τολμούν να διασχίσουν τον Άρυθ και αυτοί αρμενίζουν όπου υπάρχει εμπόριο, ακόμα και σε χώρες πέρα από την Ερημιά του Άελ. Άρχοντα Μάγιστρέ μου, αν υπάρχουν χώρες πέρα από τον ωκεανό, είναι τόσο μακριά που δεν φτάνει κανείς, ο ωκεανός είναι πολύ πλατύς. Το να τον διασχίσει κανείς μεταφέροντας στρατό είναι εξίσου αδύνατο με το να πάει πετώντας».
«Ίσως», είπε ο Νάιαλ αργά. «Πάντως, είναι ενδεικτικό. Το δεύτερο επιχείρημα;»
«Άρχοντα Μάγιστρέ μου, πολλοί απ’ αυτούς που ανακρίναμε μίλησαν για τέρατα που πολεμούσαν υπέρ των Σκοτεινόφιλων και εξακολούθησαν να υποστηρίζουν τα λεγόμενά τους, ακόμα και ως τα έσχατα της ανάκρισης. Τι μπορεί να ήταν παρά Τρόλοκ και άλλοι Σκιογέννητοι, που ήρθαν με κάποιον τρόπο από τη Μάστιγα;» Ο Κάριντιν άπλωσε τα χέρια, σαν να ήταν προφανές το συμπέρασμα. «Οι πιο πολλοί πιστεύουν ότι οι Τρόλοκ είναι ψέματα και παραμύθια των ταξιδιωτών και οι υπόλοιποι νομίζουν ότι όλοι σκοτώθηκαν στους Πολέμους των Τρόλοκ. Πώς αλλιώς θα αποκαλούσαν έναν Τρόλοκ, αν όχι τέρας;»
«Ναι. Ναι, μπορεί να έχεις δίκιο, Τέκνο Κάριντιν. Μπορεί, λέω». Δεν θα έδινε στον Κάριντιν την ικανοποίηση να μάθει πως συμφωνούσε μαζί του. Άσε τον να ζοριστεί λίγο. «Μα τι λες γι’ αυτόν;» Έδειξε τις τυλιγμένες ζωγραφιές. Ξέροντας τον Κάριντιν, θα έλεγε ότι ο Εξεταστής είχε αντίγραφα στα καταλύματά του. «Πόσο επικίνδυνος είναι; Μπορεί να διαβιβάσει τη Μία Δύναμη;»
Ο Εξεταστής ανασήκωσε τους ώμους. «Ίσως να διαβιβάζει, ίσως όχι. Οι Άες Σεντάι σίγουρα θα μπορούσαν να πείσουν τους ανθρώπους ότι και μια γάτα μπορεί να διαβιβάσει, αν το ήθελαν. Όσο για το πόσο επικίνδυνος είναι... Κάθε ψεύτικος Δράκοντας είναι επικίνδυνος, μέχρι να νικηθεί και ένας που έχει απροκάλυπτα στο πλευρό του την Ταρ Βάλον, είναι δέκα φορές πιο επικίνδυνος. Αλλά τώρα είναι λιγότερο επικίνδυνος απ’ όσο θα είναι σε ένα εξάμηνο, αν αφεθεί απερίσπαστος. Οι αιχμάλωτοι που ανέκρινα δεν τον είχαν δει ποτέ, δεν είχαν ιδέα πού βρίσκεται τώρα. Οι δυνάμεις του είναι κατακερματισμένες. Αμφιβάλλω αν έχει πάνω από διακόσια άτομα συγκεντρωμένα σε ένα μέρος. Οι Ταραμπονέζοι ή οι Ντομανοί, είτε οι μεν είτε οι δε, θα τους έκαναν μια μπουκιά, αν δεν πολεμούσαν μεταξύ τους».
«Ακόμα κι ένας ψεύτικος Δράκοντας», είπε ξερά ο Νάιαλ, «δεν αρκεί για να ξεχάσουν τα τετρακόσια χρόνια που τσακώνονται σχετικά με το σε ποιον ανήκει η Πεδιάδα Άλμοθ. Λες και έχει κανείς τους τη δύναμη να την κρατήσει». Η έκφραση του Κάριντιν δεν άλλαξε και ο Νάιαλ αναρωτήθηκε πώς κατάφερνε να διατηρεί τόση ηρεμία. Δεν θα μείνεις ήρεμος πολύ ακόμα, Ανακριτή.
«Δεν έχει σημασία, Άρχοντα Μάγιστρέ μου. Ο χειμώνας θα τους κλείσει όλους στα στρατόπεδά τους, με εξαίρεση κάποιες αραιές αψιμαχίες και επιδρομές. Όταν ο καιρός ζεστάνει αρκετά και επιτρέψει στα στρατεύματα να μετακινηθούν... Ο Μπόρνχαλντ πήρε μόνο τη μισή λεγεώνα του στο θάνατο, εκεί στο Τόμαν Χεντ. Με την άλλη μισή θα κυνηγήσω αυτό τον ψεύτικο Δράκοντα, μέχρι το δικό του θάνατο. Τα πτώματα δεν είναι επικίνδυνα για κανέναν».