«Αλλά δεν πρέπει να εκπληρώσει τις Προφητείες; Δεν καταλαβαίνω».
Η Άμερλιν έγειρε στο τραπέζι κουρασμένη. «Λες και καταλαβαίνει κανείς τι λένε! Δεν είναι οι Προφητείες αυτό που τον κάνει να είναι ο Αναγεννημένος Δράκοντας· το μόνο που χρειάζεται είναι να το παραδεχτεί και πρέπει να το έχει παραδεχτεί, αφού πηγαίνει να πάρει το Καλαντόρ. Ο σκοπός των Προφητειών είναι να αναγγείλουν στον κόσμο ποιος είναι, να τον προετοιμάσουν γι' αυτό που έρχεται, να προετοιμάσουν γι' αυτό τον κόσμο. Αν η Μουαραίν μπορεί να τον κρατήσει εν μέρει υπό έλεγχο, θα τον καθοδηγήσει στις Προφητείες για τις οποίες είμαστε σίγουρες —όταν θα είναι έτοιμος να τις αντιμετωπίσει!― και για τις υπόλοιπες, ελπίζουμε πως αυτό που θα κάνει θα είναι αρκετό. Ελπίζουμε. Γιατί ξέρω ότι έχει ήδη εκπληρώσει Προφητείες τις οποίες κανείς μας δεν καταλαβαίνει. Το Φως να δώσει να είναι αρκετό».
«Αυτό που θέλεις λοιπόν είναι να τον έχεις του χεριού σου. Είπε ότι θα προσπαθούσες να τον χρησιμοποιήσεις, αλλά πρώτη φορά σε ακούω με τα ίδια μου τα αφτιά να το παραδέχεσαι». Η Μιν ένιωσε παγωνιά μέσα της. «Προσπαθήσατε ως τώρα, αλλά τα κάνατε θάλασσα, εσύ κι η Μουαραίν», πρόσθεσε θυμωμένα.
Η κούραση της Σιουάν φάνηκε να πέφτει από τους ώμους της. Ίσιωσε το κορμί της και στάθηκε κοιτάζοντας τη Μιν. «Έλπιζε να μπορέσουμε. Τι νόμιζες, ότι θα τον αφήναμε να τριγυρνά αδέσποτος; Είναι ξεροκέφαλος και πεισματάρης, ανεκπαίδευτος, απροετοίμαστος και ίσως έχει ήδη αρχίσει να τρελαίνεται. Νόμιζες ότι θα επαφιόμασταν στο Σχήμα, στο πεπρωμένο του, για να του σώσει τη ζωή, λες και είμαστε μέσα σε παραμυθάκι; Δεν είναι παραμυθάκι όλα τούτα, δεν είναι κανένας ανίκητος ήρωας κι αν αυτό το νήμα κοπεί από το Σχήμα, ο Τροχός του Χρόνου δεν θα προσέξει την απώλειά του και ο Δημιουργός δεν θα κάνει θαύματα για να μας σώσει. Αν η Μουαραίν δεν μπορεί να του ορτσάρει τα πανιά, ο Ραντ μπορεί να σκοτωθεί και τότε τι θα κάνουμε εμείς; Τι θα κάνει ο κόσμος; Η φυλακή του Σκοτεινού γκρεμίζεται: θα ξαναγγίξει τον κόσμο, είναι θέμα χρόνου. Αν δεν είναι εκεί ο Ραντ αλ'Θόρ να τον αντιμετωπίσει στην Τελευταία Μάχη, αν ο ξεροκέφαλος, ανόητος νεαρός προλάβει και σκοτωθεί, τότε ο κόσμος είναι καταδικασμένος. Θα είναι σαν τον Πόλεμο της Δύναμης πάλι απ' την αρχή, χωρίς τον Λουζ Θέριν και τους Εκατό Συντρόφους του. Τότε θα επικρατήσουν η φωτιά και η σκιά παντοτινά». Σταμάτησε ξαφνικά και περιεργάστηκε το πρόσωπο της Μιν. «Κατά κει φυσάει ο άνεμος, έτσι δεν είναι; Εσύ και ο Ραντ. Δεν το περίμενα».
Η Μιν κούνησε ζωηρά το κεφάλι και ένιωσε τα μάγουλα της να κοκκινίζουν. «Και βέβαια όχι! Ήμουν... Είναι η Τελευταία Μάχη. Και ο Σκοτεινός. Φως μου, ακόμα και η σκέψη του Σκοτεινού να έχει ελευθερωθεί, φτάνει για να παγώσει ακόμα και το μεδούλι Προμάχου. Και το Μαύρο Άτζα —»
«Μην πας να ξεφύγεις», είπε αυστηρά η Άμερλιν. «Λες να είναι η πρώτη φορά που βλέπω γυναίκα να φοβάται για τη ζωή του καλού της; Παραδέξου το, να μην κρυβόμαστε».
Η Μιν ανακάθισε στην καρέκλα της. Το βλέμμα της Σιουάν την τρυπούσε όλο γνώση και ανυπομονησία. «Καλά», μουρμούρισε τελικά. «Θα σου τα πω όλα, λες και θα μας βοηθήσει αυτό. Όταν πρωτοείδα τον Ραντ, είδα τρία γυναικεία πρόσωπα ― και το ένα ήταν το δικό μου. Ποτέ δεν είδα κάτι για μένα πριν ή ύστερα από αυτό, αλλά ήξερα τι σήμαινε. Θα τον ερωτευόμουν. Το ίδιο και οι τρεις μας».
«Τρεις. Οι άλλες δύο ποιες είναι;»
Η Μιν της χαμογέλασε πικρά. «Τα πρόσωπα ήταν θολά· δεν ξέρω ποιες ήταν».
«Τίποτα που να λέει ότι θα σου ανταπέδιδε την αγάπη σου;»
«Τίποτα! Ποτέ δεν με κοίταξε δεύτερη φορά. Νομίζω ότι με βλέπει σαν... σαν αδελφή τον. Μη σκέφτεσαι λοιπόν να βάλεις εμένα σαν λουρί του, γιατί δεν θα βγει τίποτα!»
«Αλλά τον αγαπάς».
«Δεν είναι στο χέρι μου». Η Μιν προσπάθησε να διώξει τη στενοχώρια από τη φωνή της. «Προσπάθησα να κάνω πως ήταν ένα αστείο, αλλά δεν μπορώ πια να γελάσω. Μάλλον δεν με πιστεύεις, αλλά όταν ξέρω τι σημαίνει κάτι, τότε συμβαίνει».
Η Άμερλιν χτύπησε ελαφρά με το δάχτυλο τα χείλη της και κοίταξε συλλογισμένη τη Μιν.
Αυτή η ματιά ανησύχησε τη Μιν. Δεν ήθελε να γίνει θέαμα με τέτοιον τρόπο, ούτε και να πει όλα αυτά που είχε πει. Δεν είχε αποκαλύψει τα πάντα, αλλά έπρεπε να είχε μάθει να μη δίνει κανένα πλεονέκτημα σε μια Άες Σεντάι, ακόμα κι όταν δεν ήξερε πώς θα το χρησιμοποιούσε. Οι Άες Σεντάι είχαν μεγάλη ικανότητα σε αυτό. «Μητέρα, μετέφερα το μήνυμα της Μουαραίν και είπα όσα ξέρω για το τι σημαίνουν οι εικόνες μου. Δεν υπάρχει λόγος να μη βάλω τα ρούχα μου και να φύγω».