Ο Ραντ γρύλισε ακούγοντάς τα αυτά —ότι ανησυχούσαν μήπως τον φοβίσουν— αλλά η Μελαίν επέμεινε ότι αφού οι περισσότερες γυναίκες της αντιπροσωπείας είχαν τόσους λόγους για να είναι εναντίον του Ραντ, τότε συνολικά την αντιπροσωπεία δεν μπορούσαν να την εμπιστευτούν ούτε να φέρει κοπριά για τη φωτιά. Η Μιν του έριξε ένα απολογητικό μορφασμό και συνέχισε απτόητη. Το Άραντ Ντόμαν είχε δει όσους Δρακορκισμένους είχε δει το Τάραμπον κι είχε επίσης ζήσει το δικό του εμφύλιο, όμως η Ντεμίρα Έριφ, του Καφέ Άτζα, μιλούσε μόνο για δύο πράγματα: για το ότι θα συναντούσε τον Ραντ, και για τη φήμη ότι ο Ραντ είχε αρχίσει κάποιο είδος σχολής στην Καιρχίν· κατά τη γνώμη της Ντεμίρα, κανένας άνδρας που ίδρυε ένα σχολείο δεν ήταν απολύτως αθεράπευτα κακός. Η Μπερενίτσια Μόρσαντ, μια Κίτρινη αδελφή από το Σίναρ, είχε ακούσει από Σιναρανούς στο Σαλιντάρ ότι στο Φαλ Ντάρα τον Ραντ τον είχε υποδεχθεί ο λαμπρός ηγέτης Άγκελμαρ Τζάγκαντ, μια τιμή που φαινόταν να βαρύνει πολύ στην κρίση της· ο Άρχοντας Άγκελμαρ δεν θα είχε υποδεχθεί έναν άθλιο, έναν βλάκα ή έναν απατεώνα. Βάραινε σχεδόν εξίσου και για τη Μασούρι Σοκάγουα· ήταν μια Καφέ αδελφή από το Άραφελ, που συνόρευε με το Σίναρ. Τέλος υπήρχε κι η Βαλίντε Ναθένος, η οποία, όπως έλεγε η Μιν, ήθελε με βιασύνη ασυνήθιστη για το Λευκό Άτζα να διώξει ο Ραντ τον Σαμαήλ από το Ίλιαν· αν της το υποσχόταν, αν υποσχόταν έστω ότι θα προσπαθούσε, η Μιν δεν θα ξαφνιαζόταν αν έβλεπε τη Βαλίντε να του προσφέρει όρκο υποταγής. Η Μελαίν εξέφρασε τη δυσπιστία της, και σήκωσε μάλιστα το βλέμμα στο ταβάνι· δεν είχε δει ποτέ της τόσο συνετή Άες Σεντάι, μια άποψη για την οποία ο Ραντ ένιωσε έκπληξη, αφού πιθανότατα η Βαλίντε θα του γελούσε κατάμουτρα αν της ζητούσε τέτοιο όρκο. Η Μιν επέμεινε πως ήταν αλήθεια, κι ας έλεγε η Μελαίν ό,τι ήθελε.
«Θα δείξω όσο σεβασμό μπορώ χωρίς να γονατίσω», είπε ο Ραντ στη Μιν όταν τελικά εκείνη ηρέμησε. Πρόσθεσε, για χάρη της Μελαίν, «Κι αν δεν δείξουν αποδείξεις της καλής προαίρεσής τους, δεν θα τις εμπιστευτώ καθόλου». Πίστευε πως αυτό θα ευχαριστούσε και τις δύο, αφού έπαιρναν αυτό που ήθελαν, όμως κρίνοντας από τα σμιγμένα φρύδια τους, δεν είχε μείνει ευχαριστημένη καμία.
Μετά από τόση λογομαχία, περίμενε ότι οι δύο γυναίκες θα ήταν στα μαχαίρια, αλλά όπως φαινόταν, η εγκυμοσύνη της Μελαίν και η θέαση της Μιν είχαν δημιουργήσει ένα δεσμό ανάμεσά τους. Όταν σηκώθηκαν, ήταν όλο χαμόγελα κι αγκαλιές, κι η Μελαίν είπε, «Δεν πίστευα ότι θα σε συμπαθήσω, Μιν, αλλά σε συμπαθώ, και θα δώσω το όνομά σου σε ένα από τα κορίτσια, επειδή εσύ το έμαθες πρώτη. Πρέπει να πάω να μιλήσω στον Μπάελ για να μη ζηλέψει που ο Ραντ αλ’Θόρ το έμαθε πριν απ’ αυτόν. Είθε να βρίσκεις πάντα νερό και σκιά, Μιν». Πρόσθεσε στον Ραντ, «Έχε το νου σου μ’ αυτές τις Άες Σεντάι, Ραντ αλ’Θόρ, και πρόσφερε στη Μιν την προστασία του αν τη χρειαστεί. Θα της κάνουν κακό αν μάθουν ότι έχει δώσει όρκο σε σένα». Φυσικά, έφυγε με την ίδια επισημότητα που είχε έρθει, δηλαδή ένα νεύμα της κεφαλής.
Κι έτσι ο Ραντ ξανάμεινε μόνος με τη Μιν. Για κάποιο λόγο, ένιωθε αμηχανία.
42
Ο Μαύρος Πύργος
Ο Ραντ κι η Μιν έμειναν να κοιτάζονται, χωρίς να κινούνται, ώσπου στο τέλος εκείνος είπε, «Θα ήθελες να έρθεις μαζί μου στο αγρόκτημα;»