«Και πώς θα τον κάνουμε να γονατίσει;» ρώτησε η Βέριν. «Πρέπει να τον χειριστούμε διακριτικά. Σαν λύκο με λουρί πάχους ενός νήματος».
Η Μεράνα δίστασε. Δεν σκόπευε να τα αποκαλύψει όλα σ’ αυτές τις δύο, που ελάχιστη υπακοή έτρεφαν στην Αίθουσα στο Σαλιντάρ. Έτρεμε τι θα συνέβαινε αν η Βέριν επιχειρούσε να αναλάβει τα ηνία εδώ, κι αν όντως κατάφερνε να τα πάρει. Η ίδια προσωπικά ήξερε πώς να αντιμετωπίσει κάτι τέτοιο· την είχαν διαλέξει επειδή είχε περάσει μια ζωή ως μεσολαβήτρια σε ευαίσθητες διχογνωμίες και διαπραγματεύτρια σε συμφωνίες όπου τα μίση φάνταζαν αγεφύρωτα. Οι συνθήκες τελικά καταπαντούνταν και τα σύμφωνα παραβιάζονταν κι αυτό ήταν στη φύση της ανθρωπότητας, όμως μετά από σαράντα έξι χρόνια, η Πέμπτη Συνθήκη του Φάλμε ήταν η μόνη πραγματική αποτυχία της. Τα ήξερε όλα αυτά, όμως τόσα χρόνια μερικά ένστικτα της είχαν χαραχτεί βαθιά. «Προσεγγίζουμε ορισμένους ευγενείς, οι οποίοι τώρα κατά καλή μας τύχη βρίσκονται όλοι στο Κάεμλυν...»
«Εγώ ανησυχώ για την Ηλαίην», είπε αποφασισμένα η Ντυέλιν. Πιο αποφασισμένα απ’ ό,τι συνήθως, επειδή ήταν μόνη στο καθιστικό με μια Άες Σεντάι· οι Άες Σεντάι σε πίεζαν αφόρητα αν έδειχνες σημάδια αδυναμίας όταν ήσουν μόνος. Ειδικά όταν κανείς δεν ήξερε ότι ήταν μόνη μαζί της.
Η Κάιρεν Σεντάι χαμογέλασε, μα ούτε το χαμόγελο, ούτε τα ατάραχα γαλάζια μάτια αποκάλυψαν τίποτα. «Είναι πιθανό ότι η Κόρη-Διάδοχος θα βρεθεί και θα καθίσει στο Θρόνο του Λιονταριού. Κάτι που για άλλους ίσως φαντάζει ακατόρθωτο, σπανίως είναι ακατόρθωτο για τις Άες Σεντάι».
«Ο Αναγεννημένος Δράκοντας λέει—» «Οι άνδρες λένε πολλά πράγματα, Αρχόντισσα Ντυέλιν, όμως εσύ ξέρεις ότι δεν λέω ψέματα».
Ο Λούαν χάιδεψε το γκρίζο λαιμό του Δακρυνού επιβήτορα, κοιτώντας δεξιά κι αριστερά για να δει μήπως είχε μπει κανένας ιπποκόμος στους στάβλους, και μόλις που πρόλαβε να αποφύγει μια δαγκωματιά από τα άγρια δόντια του. Ο Πρόμαχος της Ραφέλα θα έδινε σήμα, όμως ο Λούαν τώρα τελευταία δεν εμπιστευόταν κανέναν. Ειδικά όταν είχε τέτοιο επισκέπτη. «Νομίζω ότι δεν καταλαβαίνω», είπε κοφτά.
«Η ομόνοια είναι καλύτερη από τη διχόνοια», είπε η Ραφέλα, «η ειρήνη καλύτερη από τον πόλεμο, η υπομονή καλύτερη από το θάνατο». Ο Λούαν τίναξε το κεφάλι στην παράξενη κατάληξη αυτών των κοινοτοπιών, κι η Άες Σεντάι με το στρογγυλωπό πρόσωπο χαμογέλασε. «Δεν θα ήταν καλύτερο για το Άντορ αν ο Ραντ αλ’Θόρ αφήσει τη χώρα σε ειρήνη κι ομόνοια, Άρχοντα Λούαν;»
Κρατώντας τη ρόμπα της κλειστή με το χέρι, η Ελόριαν κοίταξε την Άες Σεντάι που είχε καταφέρει να φτάσει ως το μπάνιο της χωρίς να την αναγγείλουν, πιθανότατα χωρίς να τη δουν. Η γυναίκα με τη μπρούτζινη επιδερμίδα της αντιγύρισε το βλέμμα από το σκαμνί στην άλλη άκρη της μαρμάρινης μπανιέρας που ήταν γεμάτη νερό σαν να ήταν όλα αυτά φυσικά και συνηθισμένα. «Τότε», ρώτησε τελικά η Ελόριαν, «ποια θα ανέβαινε τελικά στο Θρόνο του Λιονταριού, Ντεμίρα Σεντάι;»
«Ο Τροχός υφαίνει όπως ο Τροχός το θέλει», ήταν η απάντηση· κι η Ελόριεν ήξερε ότι δεν θα είχε άλλη.
44
Το Χρώμα της Εμπιστοσύνης
Όταν ο Βάνιν πήγε να πει στην Ομάδα να καθίσουν στα αυγά τους, ο Ματ βρήκε ότι δεν έμενε ούτε ένα πανδοχείο στο Σαλιντάρ που να μην το είχαν καταλάβει οι Άες Σεντάι, ενώ και οι πέντε στάβλοι ήταν γεμάτοι και με το παραπάνω. Αλλά όμως όταν έβαλε με τρόπο λίγο ασήμι στα χέρια ενός σταβλίτη με στενό πηγούνι, εκείνος μετακίνησε μερικά σακιά με βρώμη και μερικές μπάλες σανό, ανοίγοντας χώρο που έκανε μια χαρά για πεντ’ έξι άλογα. Επίσης έδειξε στον Ματ και τους τέσσερις άνδρες της Ομάδας του μέρη για να κοιμηθούν στο πατάρι, το οποίο ήταν κάπως πιο δροσερό.
«Μη ζητάτε τίποτα», είπε ο Ματ στους άνδρες του καθώς τους μοίραζε τα νομίσματα που του είχαν απομείνει. «Να πληρώνετε τα πάντα και να μη δέχεστε δώρα. Η Ομάδα δεν θα χρωστά τίποτα σε κανέναν εδώ πέρα».
Το ψεύτικο ύφος σιγουριάς του μεταδόθηκε και σ’ αυτούς, και ούτε καν δίστασαν όταν τους διέταξε να στήσουν τα λάβαρα στην πόρτα του παταριού ώστε να κρεμαστούν στην πρόσοψη του στάβλου, πορφυρόλευκα, με τον ασπρόμαυρο δίσκο και το Δράκοντα ολοφάνερα σε όλους. Αντιθέτως, οι σταβλίτες γούρλωσαν τα μάτια και μόνο που δεν χοροπηδούσαν νευρικά καθώς απαιτούσαν από τον Ματ να τους πει τι έκανε.