Εκείνος της έκανε νόημα να μείνει εκεί που ήταν —με εξαίρεση αυτό το αδέσποτο αστροπελέκι, η συστάδα φαινόταν απείραχτη— αλλά όταν σηκώθηκε όρθιος, η Μιν ήταν πλάι του, στηρίζοντάς τον από τη μια μεριά. Προχώρησε κουτσά-κουτσά εκεί που τελείωναν τα αραιά δένδρα, νιώθοντας ευγνωμοσύνη που τον στήριζε, μα πίεσε τον εαυτό του να ορθώσει το κορμί και να πάψει να γέρνει πάνω της. Πώς ήταν δυνατόν να πιστέψει η Μιν ότι θα την προστάτευε αν τη χρειαζόταν για να μην πέσει στα μούτρα του; Άπλωσε ένα χέρι στον κορμό που τον είχε συντρίψει το αστροπελέκι. Υψώνονταν καπνοί μα δεν είχε πιάσει φωτιά.
Οι άμαξες σχημάτιζαν ένα μεγάλο δαχτυλίδι γύρω από τα δένδρα. Μερικοί υπηρέτες προσπαθούσαν να συγκρατήσουν τα άλογα —ήταν ακόμα ζεμένα στις άμαξες— όμως οι περισσότεροι ζάρωναν όπου είχαν βρει, ελπίζοντας να αποφύγουν τη μανία που έβρεχε από ψηλά. Η αλήθεια ήταν πως όλες οι αστραπές, με εξαίρεση εκείνη που είχε πέσει στο δένδρο, έμοιαζαν να σημαδεύουν τις άμαξες και τους άνδρες που μάχονταν. Ίσως και τις Άες Σεντάι. Κάθε Άες Σεντάι καθόταν στο άλογο της λίγο μακρύτερα από τον αναβρασμό των λογχών και των σπαθιών και των φλογών, όμως όχι πολύ μακριά, και καμιά φορά ανασηκώνονταν για να έχει καλύτερη θέα.
Ο Ραντ γρήγορα εντόπισε την Έριαν, λεπτή και μελαχρινή σε μια ανοιχτόγκριζα φοράδα. Ο Λουζ Θέριν γρύλισε και ο Ραντ τη χτύπησε σχεδόν χωρίς να το σκεφτεί. Χρησιμοποίησε Πνεύμα για να τη θωρακίσει, με τη μικρή αντίσταση που έλεγε ότι έκοβε τη σύνδεσή της με το σαϊντάρ, και τη στιγμή που έδενε την ασπίδα, έφτιαξε ένα ρόπαλο από Αέρα για να τη ρίξει αναίσθητη από τη σέλα. Αν αποφάσιζε να τη σιγανέψει, ήθελε να ξέρει η Έριαν ποιος το έκανε και γιατί. Μια Άες Σεντάι φώναξε να φροντίσει κάποιος την Έριαν, αλλά καμία δεν κοίταξε προς τα δένδρα. Καμία εκεί έξω δεν μπορούσε να νιώσει το σαϊντίν· νόμιζαν ότι την είχε ρίξει κάτι από πέρα από τις άμαξες.
Το βλέμμα του έψαξε ανάμεσα στις άλλες έφιππες, στάθηκε στην Κατερίνε, η οποία στριφογύριζε μπρος-πίσω το μακρυπόδαρο ρούσσο μουνούχι της, ενώ η φωτιά ξεπηδούσε όπου κοίταζε μεταξύ των Αελιτών. Πνεύμα και Αέρας, και η Άες Σεντάι έπεσε σαν να της είχαν λυθεί τα μέλη, με το ένα πόδι να έχει πιαστεί στον αναβολέα.
Ναι, γέλασε ο Λουζ Θέριν. Και τώρα η Γκαλίνα. Τη θέλω ειδικά αυτήν.
Ο Ραντ έκλεισε σφιχτά τα μάτια του. Τι έκανε; Ο Λουζ Θέριν ήθελε τόσο πολύ αυτές τις τρεις που δεν μπορούσε να σκεφτεί τίποτα άλλο. Ο Ραντ ήθελε να τους ξεπληρώσει όσα του είχαν κάνει, όμως εδώ γινόταν μάχη και άνδρες πέθαιναν όσο αυτός κυνηγούσε συγκεκριμένες Άες Σεντάι. Σίγουρα πέθαιναν και Κόρες μαζί.
Χτύπησε την επόμενη Άες Σεντάι, είκοσι βήματα στα αριστερά της Κατερίνε, με Πνεύμα και Αέρα, κι ύστερα προχώρησε σε ένα άλλο δένδρο και έριξε κάτω τη Σαρίνε Νεμντάλ, αναίσθητη, θωρακισμένη. Προχώρησε σκοντάφτοντας μεταξύ των ακριανών δένδρων της συστάδας, χτυπώντας και χτυπώντας σαν λωποδύτης. Η Μιν δεν προσπαθούσε πια να τον στηρίζει, αν και τα χέρια της ήταν έτοιμα να τον πιάσουν.
«Θα μας δουν», μουρμούρισε. «Κάποια θα γυρίσει το κεφάλι και θα μας δει».
Η Γκαλίνα, μούγκρισε ο Λουζ Θέριν. Πού είναι; Ο Ραντ τον αγνόησε, όπως και τη Μιν. Έπεσε η Κόιρεν, κι ύστερα δυο άλλες που δεν ήξερε τα ονόματά τους. Έπρεπε να κάνει ό,τι μπορούσε.
Οι Άες Σεντάι δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι συνέβαινε. Με σταθερό ρυθμό κατά μήκος του κυκλικού τείχους των αμαξών, οι αδελφές σωριάζονταν από τα άλογά τους. Όσες διατηρούσαν τις αισθήσεις τους απλώνονταν για να καλύψουν ολόκληρη την περίμετρο, με μια ανησυχία φανερή στον τρόπο που έκαναν κουμάντο τα άλογά τους, στην πολλαπλασιασμένη μανία με την οποία χτυπούσε η φωτιά τους Αελίτες και έπεφταν οι αστραπές από τον ουρανό. Πρέπει να έφταιγε κάτι από έξω, όμως οι Άες Σεντάι έπεφταν, και δεν ήξεραν πώς και γιατί.
Ο αριθμός τους μειώθηκε και το αποτέλεσμα ήταν οφθαλμοφανές. Ήταν λιγότερες οι αστραπές που έσβηναν στον αέρα, και περισσότερες εκείνες που έπεφταν ανάμεσα στους Προμάχους και τους στρατιώτες. Λιγότερες οι πύρινες σφαίρες που εξαφανίζονταν ξαφνικά ή που έσκαγαν πριν φτάσουν στις άμαξες. Οι Αελίτες άρχισαν να περνούν από τα χάσματα ανάμεσα στις άμαξες· οι άμαξες αναποδογύρισαν. Μέσα σε λίγες στιγμές υπήρχαν παντού Αελίτες με μαύρο πέπλο, και χάος. Ο Ραντ κοίταζε έκθαμβος.
Πρόμαχοι και στρατιώτες με πράσινα σακάκια πολεμούσαν σε μικρές ομάδες με τους Αελίτες, και οι Άες Σεντάι έριχναν γύρω τους βροχή τη φωτιά. Όμως υπήρχαν επίσης και Αελίτες που μάχονταν με Αελίτες· άνδρες με τον πορφυρό κεφαλόδεσμο των σισβαϊ’αμάν και Κόρες με κόκκινα κομματάκια πανί δεμένα στα μπράτσα πολεμούσαν τους Αελίτες που δεν τα είχαν. Και ξαφνικά ανάμεσα από τις άμαξες εμφανίστηκαν Μαγενοί με κόκκινους θώρακες και Καιρχινοί με δόρατα και κράνη σε σχήμα καμπάνας, που χτυπούσαν τόσο τους Αελίτες όσο και τους Προμάχους. Μήπως είχε τρελαθεί τελικά; Ένιωθε τη Μιν που είχε κολλήσει στην πλάτη του και έτρεμε. Ήταν πραγματική. Ό,τι έβλεπε πρέπει να ήταν κι αυτό πραγματικό.