«Όχι ακόμα», της αποκρίθηκε. Η Μιν δεν απάντησε, αλλά από τη στάση της ήταν προφανές τι σκεφτόταν. Οι γροθιές της ήταν ακουμπισμένες στους γοφούς της κι είχε ανασηκώσει το ένα της φρύδι. Τέλος πάντων, σύντομα θα μάθαινε αρκετά.
Στον προθάλαμο, όλοι οι Άσα'μαν, εκτός του Ντασίβα, πήδησαν από τα καθίσματά τους μόλις εμφανίστηκε ο Ραντ με τη Μιν. Κοιτώντας στο πουθενά και μιλώντας μονάχος του, ο Ντασίβα δεν τον πρόσεξε, μέχρι που ο Ραντ προχώρησε προς τον Ανατέλλοντα Ήλιο που ήταν χαραγμένος στο δάπεδο και βλεφάρισε κάμποσες φορές πριν σηκωθεί όρθιος.
Ο Ραντ απευθύνθηκε στον Αντλεϋ ζώνοντας τη Δρακόμορφη πόρπη της ζώνης του ξίφους του. «Ο στρατός έφτασε ήδη τα οχυρά των λόφων, στο Ίλιαν;» Ήθελε να κάτσει σε κάποια από τα επιχρυσωμένα καθίσματα, αλλά δεν το επέτρεψε στον εαυτό του. «Πώς είναι δυνατόν; Λογικά, θα έπρεπε να ταξιδεύουν για κάμποσες μέρες ακόμα, στην. καλύτερη περίπτωση». Ο Φλιν κι ο Ναρίσμα έμοιαζαν εξίσου έκπληκτοι με τον Ντασίβα. Κανείς τους δεν ήξερε πού είχαν πάει ο Αντλεϋ, ο Χόπγουιλ -ακόμα κι ο Μορ. Ανέκαθεν ήταν δύσκολο να αποφασίσει ποιος απ' όλους ήταν άξιος εμπιστοσύνης. Ήταν σαν να περπατούσε στην κόψη του ξυραφιού.
Ο Αντλεϋ τέντωσε το ανάστημά του. Κάτω από αυτά τα πυκνά φρύδια, τα μάτια του έμοιαζαν να κρύβουν κάτι. Στην Καιρχίν φημολογούνταν πως είχε αντικρίσει τον λύκο. «Ο Ανώτατος Άρχοντας Γουίραμον άφησε πίσω τους πεζικάριους κι αναχώρησε με τους ιππείς», ανέφερε άκαμπτα. «Οι Αελίτες τον ακολούθησαν κατά πόδας, βέβαια». Συνοφρυώθηκε. «Χτες πέσαμε πάνω σε Αελίτες, μάλλον Σάιντο. Δεν ξέρω πώς έφτασαν εκεί. Θα πρέπει να ήταν εννιά, δέκα χιλιάδες από δαύτους, αλλά δεν πρέπει να είχαν ανάμεσά τους Σοφές που να διαβιβάζουν. Δεν επιβράδυναν καθόλου την πορεία μας. Φτάσαμε στα οχυρά των λόφων σήμερα το μεσημέρι».
Ο Ραντ ήθελε να γρυλίσει. Άκου άφησε πίσω τους πεζικάριους! Μα τι νόμιζε, πως θα καταλάμβανε τα περιφραγμένα οχυρά των λόφων μονάχα με τους ιππείς; Πολύ πιθανόν. Ίσως να κατόρθωσε να αφήσει πίσω του και τους Αελίτες. Οι ανόητοι ευγενείς με τις βλακώδεις υπολήψεις τους! Δεν είχε και πολλή σημασία, ωστόσο, αν εξαιρέσουμε όσους πέθαναν επειδή ο Ανώτατος Άρχοντας Γουίραμον περιφρονούσε όποιον δεν μπορούσε να πολεμήσει έφιππος.
«Ο Έμπεν κι εγώ αρχίσαμε να καταστρέφουμε τα πρώτα περιφράγματα με το που φτάσαμε», συνέχισε ο Άντλεϋ. «Κάτι που δεν άρεσε στον Γουίραμον. Νομίζω πως, αν μπορούσε, θα μας σταματούσε, αλλά φοβόταν. Εν πάση περιπτώσει, βάλαμε φωτιά στα κούτσουρα κι ανοίξαμε τρύπες στους τοίχους, αλλά, πριν καλά-καλά αρχίσουμε, φάνηκε ο Σαμαήλ, ένας άντρας που έχει τη δυνατότητα να διαβιβάσει μέσω του σαϊντίν, αν μη τι άλλο, και πολύ πιο δυνατός από μένα ή τον Έμπεν. Θα έλεγα πως είναι τόσο ισχυρός όσο εσύ, Άρχοντα Δράκοντα».
«Βρισκόταν ήδη εκεί;» ρώτησε ο Ραντ καχύποπτα, αλλά αμέσως κατάλαβε. Ήταν σίγουρος πως ο Σαμαήλ θα έμενε ασφαλής στο Ίλιαν, πίσω από τις αμυντικές θωρακίσεις που είχαν υφανθεί μέσω της Δύναμης, αν ήξερε πως αργά ή γρήγορα έπρεπε να αντιμετωπίσει τον Ραντ. Πάρα πολλοί από τους Αποδιωγμένους το προσπάθησαν, κι οι περισσότεροι ήταν νεκροί τώρα. Αν και δεν το επιδίωκε, ο Ραντ γέλασε - κι έπιασε σφικτά το πλευρό του. Το γέλιο τού προκαλούσε πόνο. Όλη αυτή η περίτεχνη παραπλάνηση για να πείσουν τον Σαμαήλ πως ο Ραντ μπορούσε να είναι οπουδήποτε αλλού εκτός από τον στρατό εισβολής, αναγκάζοντάς τον να βγει από το Ίλιαν, παραλίγο να πάει στράφι από το μαχαίρι που κρατούσε ο Πάνταν Φάιν. Δύο μέρες. Το διάστημα αυτό ήταν αρκετό για όποιον είχε κατασκόπους στην Καιρχίν -συμπεριλαμβανομένων, φυσικά, των Αποδιωγμένων- να μάθει πως ο Αναγεννημένος Δράκοντας ήταν ένα βήμα πριν από τον θάνατο. Δύσκολο να σκεφτεί κάτι διαφορετικό. «Οι άντρες σχεδιάζουν κι οι γυναίκες μηχανορραφούν, αλλά ο Τροχός υφαίνει όπως ο Τροχός το θέλει». Έτσι έλεγαν στο Δάκρυ. «Συνέχισε», είπε. «Ο Μορ ήταν μαζί σου χτες το βράδυ;»
«Μάλιστα, Άρχοντα Δράκοντα. Ο Φέντγουιν έρχεται κάθε νύχτα, όπως αρμόζει άλλωστε. Χτες το βράδυ, ήταν προφανές ότι θα φτάναμε σήμερα στις οχυρωματικές θέσεις».
«Δεν καταλαβαίνω τίποτε από όλα αυτά». Ο Ντασίβα ακουγόταν ταραγμένος κι ένας μυς συσπώνταν στο μάγουλο του. «Τον δελεάσατε για να φανερωθεί, αλλά για ποιον λόγο; Μόλις διαισθανθεί πως ένας άντρας μπορεί να διαβιβάσει σχεδόν τόσο ικανοποιητικά όσο κι εσύ, θα καταφύγει ξανά στο Ιλιαν, στις παγίδες και στους συναγερμούς που έχει υφάνει. Εκεί δεν θα κατορθώσετε να τον πιάσετε. Είναι ικανός να πληροφορηθεί την ύπαρξη μιας πύλης ακόμα και σε απόσταση ενός μιλίου από την πόλη».