Ο θυμός σκλήρυνε τη φωνή της. Θυμός εξαιτίας του τόνου στη φωνή του Τάιμ, εξαιτίας του Ραντ, που έμεινε τόσο πολύ καιρό μακριά, εξαιτίας της ίδιας που αναψοκοκκίνισε και σκεφτόταν τα δώρα. Δώρα! «Έχεις περιτειχίσει το Άντορ τέσσερα ολόκληρα μίλια». Μα το Φως, ήταν κάτι παραπάνω από το μισό της Έσω Πόλης! Πόσους από δαύτους μπορούσε να κρατήσει; Η σκέψη και μόνο την έκανε να ανατριχιάσει. «Με την έγκριση ποιου, Άρχοντα Τάιμ; Μη μου πεις του Αναγεννημένου Δράκοντα. Δεν έχει δικαίωμα να δώσει έγκριση για οτιδήποτε εντός του Άντορ». Η Ντυέλιν ανακινήθηκε δίπλα της. Μπορεί να μην είχε δικαίωμα, αλλά η δύναμη ίσως του έδινε το δικαίωμα. Η Ηλαίην συγκέντρωσε την προσοχή της στον Τάιμ. «Αρνήθηκες την είσοδο της Φρουράς της Βασίλισσας στη... μάντρα σου». Όχι ότι προσπάθησαν πριν επιστρέψει η ίδια. «Ο νόμος του Άντορ ισχύει για όλη την επικράτειά του, Άρχοντα Τάιμ. Η δικαιοσύνη είναι ίδια, είτε είσαι άρχοντας, είτε αγρότης, είτε Άσα’μαν. Ούτε εγώ εξαιρούμαι». Ο άντρας μισογέλασε και πάλι. «Δεν θα ταπείνωνα έτσι τον εαυτό μου. Αλλά, εκτός κι αν επιτραπεί στη Φρουρά της Βασίλισσας να περάσει, σου υπόσχομαι ότι ούτε πατάτα δεν θα διαβεί τις πύλες σου. Γνωρίζω πως μπορείς να Ταξιδεύεις. Άσε τους Άσα’μαν να περνούν τον καιρό τους Ταξιδεύοντας, για να αγοράσουν τρόφιμα». Το μειδίαμα χάθηκε κι αντικαταστάθηκε από έναν αχνό μορφασμό. Οι μπότες του μετακινήθηκαν ελαφρά.
Η ενόχληση δεν κράτησε πάνω από μια στιγμή. «Το φαγητό δεν είναι ιδιαίτερο πρόβλημα», είπε ο άντρας μαλακά, απλώνοντας μπροστά τα χέρια του. «Όπως λες, οι άντρες μου μπορούν και Ταξιδεύουν όπου τους προστάξω. Αμφιβάλλω αν έχεις τη δυνατότητα να με σταματήσεις από το να αγοράσω ό,τι θέλω, ακόμα και σε απόσταση δέκα μιλίων από το Κάεμλυν, αλλά και να την είχες, ποσώς με νοιάζει. Πάντως, είμαι πρόθυμος να επιτρέψω τις επισκέψεις όποτε το θελήσεις. Ελεγχόμενες επισκέψεις, πάντα με συνοδεία. Η εκπαίδευση είναι σκληρή στον Μαύρο Πύργο. Άνθρωποι πεθαίνουν σχεδόν κάθε μέρα. Δεν θα ήθελα να συμβούν ατυχήματα».
Ήταν εκνευριστικά ακριβής όσον αφορά στο πόσο μακριά από το Κάεμλυν είχε ισχύ το ένταλμά της, αλλά τίποτα παραπάνω. Μήπως οι παρατηρήσεις του σχετικά με το Ταξίδεμα όπου τους πρόσταζε και με τα «ατυχήματα» ήταν συγκαλυμμένες απειλές; Σίγουρα όχι. Ένα κύμα οργής τη διαπέρασε, καθώς συνειδητοποίησε πως ήταν σίγουρη ότι δεν την απειλούσε εξαιτίας του Ραντ. Δεν μπορούσε να κρυφτεί πίσω από τον Ραντ αλ’Θόρ. Ελεγχόμενες επισκέψεις; Όταν του το ζητούσε; Κανονικά, έπρεπε να κάνει αυτόν τον άντρα κάρβουνο την ίδια στιγμή!
Ξαφνικά, συνειδητοποίησε την πληροφορία που περνούσε μέσα από τον δεσμό με την Μπιργκίτε: θυμός, μια αντανάκλαση του εαυτού της που ενωνόταν με την Μπιργκίτε, αντικατοπτριζόταν από την Μπιργκίτε στην ίδια κι αναπηδούσε από τη μία στην άλλη, αυτοτροφοδοτούμενος κι ολοένα αυξανόμενος. Το χέρι στο οποίο κρατούσε η Μπιργκίτε το μαχαίρι άρχισε να τρέμει, από τη λαχτάρα της να χτυπήσει. Κι η ίδια; Η οργή ξεχείλιζε από μέσα της! Λίγο ακόμα και θα έχανε την επαφή με ιό σαϊντάρ. Ή θα χανόταν κι αυτή μαζί του.
Καταβάλλοντας προσπάθεια, καταπίεσε τον θυμό, μετατρέποντάς τον σε εικονική ηρεμία, μια όψη κοχλάζουσα και τραχιά. Ξεροκατάπιε και πάσχισε να διατηρήσει τη φωνή της σταθερή. «Οι Φρουροί θα πραγματοποιούν επισκέψεις κάθε μέρα, Άρχοντα Τάιμ». Πώς θα το κατόρθωνε αυτό με τέτοιον καιρό, δεν είχε ιδέα. «Πιθανότατα, θα έρθω κι η ίδια, με μερικές ακόμα αδελφές». Ίσως η σκέψη και μόνο να έχει Άες Σεντάι μέσα στον Μαύρο Πύργο του τον αναστάτωνε, αλλά ο άντρας δεν το έδειξε. Μα το Φως, προσπαθούσε να εξασφαλίσει το κύρος του Άντορ, όχι να τσιγκλήσει ετούτον τον άντρα. Βιαστικά, έκανε μια νοητική άσκηση των μαθητευομένων —το ποτάμι που περικλείεται από την όχθη— ψάχνοντας για λίγη γαλήνη. Λειτούργησε κάπως. Τώρα, το μόνο που ήθελε ήταν να του πετάξει στα μούτρα όλες τις κούπες με το κρασί. «Θα συναινέσω στην αίτησή σου περί συνοδείας, αλλά δεν πρόκειται να κρατήσω τίποτα κρυφό. Δεν θα ανεχτώ εγκλήματα συγκαλυμμένα από τα μυστικά σου. Συνεννοηθήκαμε;»
Η υπόκλιση του Τάιμ ήταν κοροϊδευτική —κοροϊδευτική!— αλλά η φωνή του φάνηκε τεταμένη. «Κατανοώ απόλυτα τα λόγια σου. Ωστόσο, πρέπει να με καταλάβεις. Οι άντρες μου δεν είναι αγρότες που σκύβουν τα κεφάλια όταν περνάς. Ζόρισε έναν Άσα’μαν, και θα μάθεις από την καλή πόσο ισχυρός είναι ο νόμος σου».
Η Ηλαίην άνοιξε το στόμα της, για να του πει ακριβώς πόσο ισχυρός ήταν ο νόμος στο Άντορ.