Выбрать главу

Ρ. Α. Σαλβατόρε

Η επιστροφή του μάγου

1

#####κης και ευχαριστίας. Δυο γρήγορες δρασκελιές, και βρέθηκε πάλι στη μέση μιας συμπλοκής.

Τώρα οι Κυκλωπιανοί προχωρούσαν από το νότιο άκρο της ανθρώπινης μάζας στηρίζοντας τους δικούς τους και απωθώντας τους επαναστάτες.

«Πίσω στο νότιο τριφόριο!» είπε η Σιόμπαν στους συντρόφους της. Τα ξωτικά την κοίταξαν. Αν υποχωρούσαν μέχρι εκεί, θα εγκατέλειπαν ακάλυπτο έναν πολύτιμο χώρο.

»Πίσω!» τους διέταξε η Σιόμπαν, γιατί αντιμετώπιζε με ευρύτερο πνεύμα την κατάσταση. Κάτω, σε λίγο θα έχαναν τον έλεγχο του κλιτούς και τότε οι Κυκλωπιανοί θα έστρεφαν την προσοχή τους προς τις γαλαρίες. Η μοναδική οδός διαφυγής για τη Σιόμπαν και την ομάδα της ήταν ο δρόμος από τον οποίο είχαν έλθει: το μυστικό πέρασμα που συνέδεε τον ανατολικό τοίχο με το νότιο τριφόριο. Η διαδρομή ήταν μεγάλη, και αν οι Κυκλωπιανοί τους έκοβαν την πρόσβαση προς τη μικρή στοά πάνω από τη δυτική πύλη, θα τους απομόνωναν εντελώς.

«Τρέξτε!» φώναξε η Σιόμπαν, και οι σύντροφοί της υπάκουσαν χωρίς δισταγμό, αν και μερικοί δεν είχαν καταλάβει το σκεπτικό της.

Η Σιόμπαν περίμενε στο τέρμα του βόρειου τριφόριου κοιτάζοντας προς τα πίσω τους συντρόφους της, που έφταναν τρέχοντας. Ήταν σίγουρη ότι, η ομάδα της, οι Κάτερς, θα ξέφευγαν, φοβόταν όμως ότι από τους επαναστάτες που υπεράσπιζαν τώρα την μεγάλη αίθουσα της Μητρόπολης, δεν θα έμενε ούτε ένας ζωντανός.

Τα ξωτικά πέρασαν όλα μπροστά της και άρχισαν να προχωρούν στη στοά. Η Σιόμπαν γύρισε για να τους ακολουθήσει, μετά όμως έριξε μια τελευταία ματιά πίσω, οπότε ένιωσε να την κυριεύει ένα νέο κύμα ελπίδας.

Τη στιγμή που κοίταξε, ένα μικρό τετράγωνο τμήμα στο πίσω άκρο του καθεδρικού ναού, ακριβώς κάτω από το κρυφό τούνελ από το οποίο είχε μπει η ομάδα της στη Μητρόπολη, έπεσε προς τα μέσα. Η Σιόμπαν περίμενε να θρυμματιστεί στο δάπεδο, αλλά είδε με έκπληξη ότι το κομμάτι εκείνο του τοίχου κρεμόταν από αλυσίδες, σαν κρεμαστή γέφυρα. Ένας άνδρας όρμησε μέσα στον ναό περνώντας από τη μισοανασηκωμένη πλατφόρμα, με τον πορφυρό μανδύα του να ανεμίζει πίσω του. Πήδησε στο δάπεδο και με δυο δρασκελιές βρέθηκε στον βωμό του ναού. Ανέβηκε μ’ ένα πήδημα πάνω, κρατώντας ψηλά το υπέροχο ξίφος του. Η Σιόμπαν χαμογέλασε καθώς κατάλαβε ότι οι πονηροί νάνοι δεν είχαν φτιάξει μόνο τη δική τους μυστική είσοδο. Είχαν φτιάξει κι αυτήν τη μικρή κρεμαστή γέφυρα, κατά πάσα πιθανότητα με εντολή του Λούθιεν που, όπως φαίνεται, είχε προβλέψει ότι θα μπορούσε να έλθει μια τέτοια κρίσιμη μέρα.

Οι υπερασπιστές της Μητρόπολης συνέχισαν να πολεμούν. Οι Κυκλωπιανοί, από την άλλη μεριά, κοίταξαν πίσω τους και τους έπιασε φόβος.

Η Πορφυρή Σκιά!

«Καλέ μου Λούθιεν», ψιθύρισε η Σιόμπαν χαμογελώντας ακόμη πιο πλατιά καθώς ο σύντροφος του Λούθιεν, ο δανδής χάφλινγκ Όλιβερ ντε Μπάροους, έτρεξε πίσω του για να τον προλάβει. Ο Όλιβερ κρατούσε το πελώριο καπέλο του με το ένα χέρι και το ξίφος του με το άλλο, ενώ ο μοβ βελούδινος μανδύας φούσκωνε πίσω του. Έφτασε στον βωμό και πήδησε όσο πιο ψηλά μπορούσε, αλλά μόλις που κατάφερε να αρπαχτεί από την άκρη με τα δάχτυλα — δεν τον βοηθούσε το ύψος του, που ήταν μόλις ένα μέτρο. Κλοτσώντας και σπρώχνοντας με τα πόδια προσπάθησε απεγνωσμένα να ανεβεί δίπλα στον Λούθιεν, αλλά δεν θα τα είχε καταφέρει αν δεν τον βοηθούσε ο επόμενος σύντροφος του Λούθιεν, μια γυναίκα που ήρθε πίσω του, άρπαξε τον χάφλινγκ από το παντελόνι και τον έσπρωξε πάνω.

Το χαμόγελο της Σιόμπαν έσβησε καθώς κοίταζε τη νεοφερμένη — αν και κατά βάθος χαιρόταν που έβλεπε τον Λούθιεν μαζί με τόσο καλούς συμπολεμιστές. Η γυναίκα ήταν πολεμίστρια από το νησί του Λούθιεν, το Μπέντγουιντριν, ψηλή, δυνατή και αναμφισβήτητα όμορφη, με ανακατωμένα κόκκινα μαλλιά και μάτια εξίσου πράσινα και αστραφτερά με της ίδιας της Σιόμπαν.

«Μπράβο, Κατρίν Ο’ Χέιλ», ψιθύρισε η Σιόμπαν παραμερίζοντας για μια στιγμή τη ζήλια. Η εμφάνιση του Λούθιεν και των δύο συντρόφων του, μαζί με εκείνη των εξήντα πολεμιστών που βγήκαν από την κρεμαστή γέφυρα πίσω τους, μπορεί να έσωζε τους επαναστάτες οι οποίοι ήταν παγιδευμένοι μέσα στον ναό.

Το πέρασμα από το τούνελ του δυτικού τείχους δεν ήταν εύκολη υπόθεση για τα ξωτικά. Οι φόβοι της Σιόμπαν, ότι οι Κυκλωπιανοί μπορεί να τους έκοβαν την υποχώρηση, αποδείχτηκαν βάσιμοι — οι μονόφθαλμοι τους περίμεναν στο στενό ημικύκλιο πάνω από τον δυτικό νάρθηκα. Δεν είχαν προλάβει να οργανωθούν όμως, και τα ξωτικά, έχοντας επίσης τη βοήθεια των συντρόφων τους από τη νότια στοά, κατάφεραν να περάσουν προς το νότιο τριφόριο με ελάχιστα, ασήμαντα τραύματα.

Βγαίνοντας πάλι στη γαλαρία, η Σιόμπαν είδε ότι η ροή της μάχης από κάτω είχε αλλάξει κάπως, οι υπερασπιστές του ναού είχαν αρχίσει να προχωρούν βαθμιαία προς τα ανατολικά, προς τη διέξοδο που είχαν ανοίξει γι’ αυτούς ο Λούθιεν και η ομάδα του.