Ο Μπριντ’Αμούρ κοίταξε τον Σάγκλιν αφήνοντας ένα κοφτό γέλιο, μια ένδειξη συμφωνίας. Μετά εξήγησε στην Γουέλγουορθ με πλατύ και ειλικρινές χαμόγελο, «Δεν έχουμε καμιά όρεξη να πάμε χίλιους μονόφθαλμους πίσω στο Εριαντόρ!»
Η Ντιάνα Γουέλγουορθ κόντεψε να βάλει τα γέλια, και η έκφρασή της ξάφνιασε κάπως τον Μπριντ’Αμούρ. Η ευθυμία της δεν οφειλόταν σε ανακούφιση, αλλά στο ότι είχε κι αυτή παρόμοια γνώμη για τους Κυκλωπιανούς. Μόνο τότε άρχισε να καταλαβαίνει ο γέρο-μάγος. Το Μάνινγκτον, η δεύτερη πόλη του Άβον μετά το Καρλάιλ, συνδεόταν στενά με τη βασιλική γενεαλογική γραμμή αυτού του κράτους.
«Γουέλγουορθ…» είπε ξαφνικά ο Μπριντ’Αμούρ. «Αν δεν κάνω λάθος, ο βασιλιάς του Άβον, πριν από τον Γκρινσπάροου φυσικά, ήταν ένας Γουέλγουορθ, έτσι δεν είναι;»
Το χαμόγελο έσβησε από το όμορφο πρόσωπο της Ντιάνα. «Ένας θείος μου», απάντησε. «Μακρινός θείος».
Ο πανέξυπνος μάγος κατάλαβε ότι εδώ κρύβονται πολλά. Σίγουρα η Ντιάνα ήταν στη γραμμή διαδοχής για τον θρόνο, πριν τον πάρει ο Γκρινσπάροου. Πώς θα μπορούσε να νιώθει λοιπόν για αυτό τον μάγο που ξαφνικά έγινε βασιλιάς της; Ο Μπριντ’Αμούρ έδιωξε τούτες τις σκέψεις. Τώρα τον απασχολούσαν άλλα, πιο σημαντικά και επείγοντα θέματα για το Εριαντόρ.
«Ορίστε λοιπόν, έχεις το δώρο για τον βασιλιά σου», είπε, κλείνοντας τη συνάντηση.
«Όντως», απάντησε η Ντιάνα, σκυθρωπή ακόμη λόγω της ερώτησης για την βασιλική της καταγωγή.
Ο Λούθιεν με την Κατρίν παρακολουθούσαν με αγωνία, όπως επίσης ο Όλιβερ, η Σιόμπαν και όλος ο στρατός του Εριαντόρ και όλοι οι νάνοι του Άιρον Κρος, καθώς ο Μπριντ’
Αμούρ, με τον Σάγκλιν δίπλα του και τη δούκισσα Ντιάνα Γουέλγουορθ πίσω τους, ανέβηκαν στο ψηλότερο σημείο του Πρίνσταουν, στον πύργο του καθεδρικού ναού. Όταν έφτασαν στην κορυφή, ο Μπριντ’Αμούρ, με τον φαρδύ μπλε χιτώνα του να ανεμίζει από τον δυνατό άνεμο, μίλησε σε όλους, Εριαντοριανούς και Αβονίτες, με φωνή ενισχυμένη από ένα μαγικό ξόρκι για να ακούγεται σε κάθε γωνιά του Πρίνσταουν.
«Ήρθε η ώρα να γυρίσουν στον βορρά οι κάτοικοι του Εριαντόρ», δήλωσε ο γέρο-μάγος. «Και να γυρίσουν στο σπίτι τους οι νάνοι του Άιρον Κρος.
Και μετά είπε τις λέξεις που περίμεναν τόσο καιρό να ακούσουν ο Λούθιεν Μπέντγουιρ και η Κατρίν Ο’ Χέιλ.
»Το Εριαντόρ είναι ελεύθερο!»
Επίλογος
«Βασιλεία; Δημοκρατία; Κυβέρνηση; Φτου!» ο Όλιβερ έφτυσε περιφρονητικά. Ταξίδευαν μια ολόκληρη βδομάδα και παρ’ όλο που είχε μπει για τα καλά η άνοιξη, ο καιρός δεν ήταν τόσο καλός — τουλάχιστον όχι ο καιρός που περίμεναν για την ένδοξη επιστροφή τους στο Κάερ Μακντόναλντ. Τώρα, με τα τείχη της πόλης να φαίνονται επιτέλους μπροστά τους και τη Μητρόπολη να ξεχωρίζει πελώρια κι επιβλητική πάνω στον λόφο, η συζήτησή τους είχε γυρίσει στη στέψη του νέου βασιλιά του ελεύθερου Εριαντόρ.
Ο Λούθιεν δεν είχε ποτέ την παραμικρή αμφιβολία για το ποιος θα πρέπει να είναι αυτός. Αρκετοί είχαν ζητήσει να φορέσει το στέμμα η Πορφυρή Σκιά, αλλά ο Λούθιεν ήξερε τις ικανότητές του και τα όρια τους. Βασιλιάς θα γινόταν ο Μπριντ’Αμούρ, αυτό ήταν το καλύτερο για το Εριαντόρ.
«…Φτου;» έκανε ερωτηματικά η Κατρίν.
«Κυβέρνηση…», επανέλαβε ο Όλιβερ. «Ξέρεις ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στη βασιλεία και στη δημοκρατία;
Η Κατρίν σήκωσε τους ώμους. Δεν ήταν καν σίγουρη για το τι ακριβώς είναι αυτή η δημοκρατία για την οποία τους είχε μιλήσει ο Μπριντ’Αμούρ αφού μπήκαν στο Εριαντόρ.
»Στη βασιλεία», εξήγησε ο χάφλινγκ, «ο άνθρωπος χρησιμοποιεί την εξουσία του για εκμεταλλεύεται τους ανθρώπους. Στη δημοκρατία συμβαίνει το αντίθετο».
Ο Λούθιεν και η Κατρίν χρειάστηκαν μερικές στιγμές για να καταλάβουν.
«Δηλαδή, με τη δική σου λογική, το Εριαντόρ θα ήταν καλύτερα χωρίς βασιλιά;» ρώτησε ο Λούθιεν. «Να αφήσουμε τις πόλεις να κυβερνιούνται μόνες τους;..»
«Αυτό θα κάνουν έτσι κι αλλιώς», απάντησε ο Όλιβερ, ενώ η Κατρίν δεν μπορούσε παρά να συμφωνήσει. Οι περήφανοι Εριαντοριανοί δεν θα υπέκυπταν στη θέληση κανενός, αν δεν ανήκε ο κυβερνήτης στην ιδιαίτερη πατρίδα του καθενός απ’ αυτούς.
«Παρ’ όλα αυτά χρειαζόμαστε έναν βασιλιά», συνέχισε αποφασιστικά ο Λούθιεν. «Χρειαζόμαστε κάποιον που να μιλά εκ μέρους της χώρας κατά τις συναλλαγές μας με άλλους τόπους. Πάντα ήταν έτσι τα πράγματα, πολύ πριν εμφανιστεί ο Γκρινσπάροου».
«Και ο Μπριντ’Αμούρ θα κρατήσει τον λαό του Εριαντόρ ενωμένο», συμφώνησε ο Όλιβερ. «Και θα φερθεί δίκαια στους νάνους και τα ξωτικά, δεν έχω καμιά αμφιβολία γι’ αυτό. Και πάλι όμως… κυβέρνηση…»
»…Φτου!» Ο Λούθιεν και η Κατρίν έφτυσαν μαζί και μετά ξέσπασαν κι οι τρεις στα γέλια.