Η μοίρα όμως είχε επέμβει επισπεύδοντας τα γεγονότα πολύ περισσότερο απ’ όσο περίμενε ο γέρο-μάγος. Αυτό ήταν πολύ ευχάριστο και είχε ξυπνήσει τις ελπίδες του. Πάνω απ’ όλα ο Μπριντ’Αμούρ πίστευε στο Εριαντόρ και στον ηρωικό λαό του, στον οποίο ανήκε και ο Λούθιεν Μπέντγουιρ.
Μέσα από την κρυστάλλινη σφαίρα του είδε ότι είχαν εξεγερθεί και αρκετές μικρότερε πόλεις, ανάμεσά τους και η πατρίδα του Λούθιεν, η Νταν Βάρνα στο νησί Μπέντγουιντριν. Μόλις εκείνο το πρωί ένας στόλος από αλιευτικά σκάφη μεταποιημένα σε πολεμικά ξεκίνησε από την Νταν Βάρνα αψηφώντας τα παγωμένα νερά της θάλασσας Ντόρσαλ, για να κάνει το σύντομο ταξίδι μέχρι το γειτονικό νησί Μάρβις. Τα πλοία μετέφεραν ενισχύσεις για τον κόμη του Μάρβις, που προσπαθούσε να απαλλάξει το νησί του από τους μισητούς Κυκλωπιανούς, όπως είχε κάνει ήδη ο Γκάχρις, κόμης του Μπέντγουιρ.
Ο Μπριντ’Αμούρ ψιθύρισε μερικές λέξεις χτυπώντας τρεις φορές τα δάχτυλά του. Τα πολλά κεριά στο κηροπήγιο άναψαν. Σηκώθηκε από την καρέκλα του στρώνοντας τον βαρύ μπλε χιτώνα και πήγε σε ένα κοντινό τραπέζι, που ήταν σκεπασμένο από περγαμηνές. Έψαξε ανάμεσά τους ώσπου βρήκε έναν χάρτη των Νησιών της Θάλασσας του Άβον. Χιλιάδες χρωματιστές κουκκίδες, πράσινες, κόκκινες και κίτρινες αντιπροσώπευαν κατοικημένους τόπους και την πλευρά που εκπροσωπούσε ο καθένας τους στη σύγκρουση. Νότια από τα βουνά, στο Άβον, οι κουκκίδες ήταν σχεδόν όλες πράσινες αντιπροσωπεύοντας πληθυσμούς πιστούς στον θρόνο, ή κίτρινες, που έδειχναν πόλεις με ουδέτερη στάση. Βόρεια της οροσειράς υπήρχαν επίσης πολλά πράσινα σημεία —το εμπορικό τμήμα του Μόντφορτ παρέμενε καταπράσινο— ενώ οι περισσότερες πόλεις και κωμοπόλεις είχαν ακόμη κίτρινο χρώμα. Αλλά οι κόκκινες κουκίδες, που συμβόλιζαν τους επαναστάτες, πλήθαιναν συνεχώς.
Ο Μπριντ’Αμούρ κράτησε τον χάρτη μπροστά του κι έκλεισε τα μάτια του, προφέροντας άλλο ένα ξόρκι. Έφερε στη μνήμη του όλα όσα του είχε δείξει η κρυστάλλινη σφαίρα, τα νέα γεγονότα στο Μόντφορτ καθώς επίσης τον στόλο στον βορρά και, όταν άνοιξε πάλι τα μάτια, ο χάρτης έδειχνε τις αλλαγές, με ένα κόκκινο κύμα να κυλά προς το νησί Μάρβις κι ένα φαρδύτερο κόκκινο τείχος γύρω από το πολιορκημένο εμπορικό τμήμα του Μόντφορτ.
«Τι άρχισα;» μουρμούρισε ο γέρο-μάγος γελώντας σιγά. Πριν, δεν περίμενε να φτάσουν τα πράγματα σε αυτό το σημείο παρά μόνο μετά από εκατό χρόνια, αλλά τώρα πίστευε ότι ήταν έτοιμος για την αλλαγή, όπως ήταν και το Εριαντόρ. Ο Λούθιεν του είχε φέρει το μαγικό ραβδί του από τη φωλιά του δράκου Βαλτάσαρ, και τώρα ο νεαρός, με τον ικανό Όλιβερ δίπλα του και αρκετούς άλλους ηγέτες να πλαισιώνουν και τους δύο, είχε κάνει εκπληκτική πρόοδο.
Ο Μπριντ’Αμούρ άφησε τον χάρτη στο τραπέζι και στερέωσε τις γωνίες του με τερατόμορφα πρες-παπιέ. Αναστέναξε βαθιά κοιτάζοντας πάλι το πελώριο γραφείο και τις φλόγες του κηροπήγιου, που έριχναν πολύ περισσότερο φως απ’ ό,τι τα φυσιολογικά κεριά. Η περιέργειά του τον έσπρωχνε προς την κρυστάλλινη σφαίρα, μια περιέργεια που τον έτρωγε εδώ και πολλές βδομάδες. Δεν ήθελε τώρα να εξερευνήσει το Εριαντόρ, αλλά να κοιτάξει πέρα από τα νότια σύνορα της χώρας για να δει τι συμβαίνει στο Άβον.
Αναστέναξε πάλι συνειδητοποιώντας ότι δεν είναι έτοιμος για ένα τέτοιο επικίνδυνο εγχείρημα. Όχι ακόμη. Χρειαζόταν ξεκούραση για να ξαναβρεί τις δυνάμεις του και για να προλάβει στο μεταξύ να εξαπλωθεί περισσότερο η εξέγερση στο Μόντφορτ. Ίσως ήταν λάθος του που κοίταξε στο μέλλον πριν από λίγο, γιατί ενώ το παρόν συνέχιζε να τον καλεί, ήταν πια πολύ κουρασμένος για να ανταποκριθεί στο κάλεσμά του. Η κρυσταλλοσκόπηση του μέλλοντος είναι κουραστική δραστηριότητα. Από την άλλη μεριά, το να στείλει τη μαγική του ενέργεια σε απόσταση πολλών χιλιομέτρων για να δει τα τρέχοντα γεγονότα, δεν ήταν απλώς κουραστικό, ήταν επικίνδυνο. Μια τέτοια ενέργεια μπορεί να εντοπιζόταν από τον Γκρινσπάροου και τους δούκες του και, αφού ήταν ελάχιστοι οι μάγοι που απέμεναν στον κόσμο, δεν θα τους ήταν δύσκολο να ακολουθήσουν τα ίχνη της ενέργειας ώσπου να φτάσουν στην πηγή της, στο πιο κρυφό από όλα τα σπήλαια του Άιρον Κρος.