Με μοναδική εξαίρεση τη Μητρόπολη. Οι επαναστάτες απέφυγαν να επιτεθούν εκεί πριν καταλάβουν την υπόλοιπη πόλη, γιατί ήταν δύσκολο να κυριεύσουν το τεράστιο κτήριο. Οι πέντε πύλες του καθεδρικού ναού, καθώς και η μυστική είσοδος που είχαν ανοίξει οι νάνοι στο ανατολικό τείχος και στο γκρεμισμένο τμήμα του, ήταν ασφαλισμένες και ενισχυμένες, οπότε θα άντεχαν σε πολλές επιθέσεις.
Τώρα όμως η Μητρόπολη ήταν το μοναδικό τμήμα του Μόντφορτ που απέμενε σε όσους παρέμεναν πιστοί στον βασιλιά του Άβον. Και, με την κατάληψη των ορυχείων, οι Κυκλωπιανοί που ήταν κλεισμένοι μέσα στον ναό δεν είχαν να περιμένουν βοήθεια από πουθενά.
Ο Λούθιεν και ο Όλιβερ επέστρεψαν στη Μητρόπολη αφού έκαναν έναν γύρο στο εμπορικό τμήμα που είχε καταληφθεί. Ο Λούθιεν ήλπιζε να βρει τον υποκόμη Όμπρεϊ ζωντανό, αλλά δεν τον βρήκε πουθενά. Αυτό δεν τον παραξένεψε. Κάτι σκουλήκια σαν τον Όμπρεϊ έχουν την ικανότητα να επιβιώνουν, και ο Λούθιεν υποψιαζόταν πού ακριβώς θα τον έβρισκε.
Οι δυο σύντροφοι ενώθηκαν με τον κύριο όγκο του στρατού τους, που είχε συγκεντρωθεί στις πλατείες γύρω από τη Μητρόπολη εκτοξεύοντας βρισιές, αλλά και κανένα βέλος πού και πού, σε όποιον Κυκλωπιανό εμφανιζόταν στα παράθυρα ή σε κάποιον από τους μικρότερους πύργους.
Ο Σάγκλιν πλησίασε τον Λούθιεν και τον άρπαξε από το χέρι. «Μπορούμε να μπούμε μέσα!» δήλωσε.
«Δεν έχουν πού να πάνε», του απάντησε ο Λούθιεν. Η απόλυτη σιγουριά της φωνής του ήταν καθησυχαστική. «Η μάχη τελείωσε».
«Μπορεί να υπάρχουν μέχρι και πεντακόσιοι Κυκλωπιανοί εκεί μέσα», είπε με αμφιβολία η Κατρίν Ο’ Χέιλ, πλησιάζοντας κι αυτή.
«Ένας λόγος παραπάνω για να μείνουμε έξω και να περιμένουμε», της απάντησε ο Λούθιεν. «Δεν έχουμε περιθώρια για απώλειες».
Οι φίλοι άρχισαν να περιφέρονται στην πλατεία βοηθώντας στην περιποίηση των τραυματιών, προσπαθώντας να οργανώσουν τους επαναστάτες. Τώρα που είχε τελειώσει η απειλή των Κυκλωπιανών, εμφανίζονταν μυριάδες άλλα προβλήματα. Είχαν αρχίσει λεηλασίες από πολλούς απελπισμένους αντάρτες που ζούσαν τόσο καιρό μέσα στη φτώχια, ενώ αρκετά σπίτια εμπόρων καίγονταν. Είχαν ξεσπάσει κάποιες συμπλοκές ανάμεσα σε νάνους και ανθρώπους, δυο φυλές που είχαν πολύ καιρό να ζήσουν μαζί, αφότου ο Μόρκνεϊ είχε στείλει τους περισσότερους νάνους στα ορυχεία. Και τέλος έπρεπε να αποφασιστεί ποια θα είναι η μοίρα των αιχμάλωτων εμπόρων.
Νωρίς εκείνο το απόγευμα, ο Λούθιεν είδε πάλι την Σιόμπαν να πλησιάζει με αποφασιστικό βήμα.
«Έλα μαζί μου», του είπε, και ο Λούθιεν διέκρινε την ανησυχία στη φωνή της.
Λίγο πιο κάτω, η Κατρίν και ο Όλιβερ τους κοίταζαν καθώς απομακρύνονταν.
«Νομίζω ότι τον θέλει για κάποια δουλειά», μουρμούρισε ο Όλιβερ στη γυναίκα από το Χέιλ.
Η Κατρίν τον αγριοκοίταξε. «Γιατί, νομίζεις ότι με νοιάζει;» του απάντησε κι απομακρύνθηκε.
Ο Όλιβερ κούνησε το κεφάλι του θαυμάζοντας εκείνη τη στιγμή τον Λούθιεν περισσότερο από κάθε άλλη φορά.
«Βρισκόμαστε σε πολύ επικίνδυνη φάση», είπε η Σιόμπαν στον Λούθιεν όταν απομακρύνθηκαν από το πλήθος. Άρχισε να του λέει για τις λεηλασίες και για τα δυσαρεστημένα μουρμουρητά των επαναστατών.
Ο Λούθιεν δεν καταλάβαινε αυτές τις φαινομενικά παράλογες αντιδράσεις, έβλεπε όμως τι συμβαίνει γύρω του κι έτσι δεν μπορούσε να αμφισβητήσει τους φόβους της Σιόμπαν. Αυτή θα έπρεπε να είναι η στιγμή της δόξας τους, και όντως ήταν, αλλά μαζί με τη δόξα υπήρχε επίσης σύγχυση και αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα. Τώρα που η μάχη είχε τελειώσει, οι επαναστάτες δεν ήταν πια ενωμένοι.
«Οι αψιμαχίες θα συνεχιστούν σποραδικά για πολλές βδομάδες ίσως», είπε η Σιόμπαν.
«Η δύναμή μας είναι στην ενότητα», απάντησε ο Λούθιεν, αρχίζοντας να καταλαβαίνει το σκεπτικό της. Είχαν πετύχει τους στόχους τους. Ακόμη και όσοι ήταν κλεισμένοι στη Μητρόπολη, θα άντεχαν μόνο όσο θα κρατούσαν τα τρόφιμα που είχαν. Δεν μπορούσαν να τους απειλήσουν ουσιαστικά, γιατί οι επαναστάτες είχαν πιάσει ισχυρές οχυρωμένες θέσεις γύρω από τις ανοιχτές πλατείες της Μητρόπολης. Αν οι Κυκλωπιανοί έβγαιναν για να επιτεθούν, θα τους αποδεκάτιζαν οι τοξότες πριν καν φτάσουν σε απόσταση κατάλληλη για μάχη σώμα με σώμα.
Είχαν καταλάβει το Μόντφορτ λοιπόν, τι σήμαινε αυτό όμως; Στις βδομάδες πριν την τελική επίθεση ο Λούθιεν και οι άλλοι αρχηγοί είχαν βάλει αυτό τον στόχο, αλλά δεν είχαν κάνει κανένα σχέδιο για ό,τι θα ακολουθούσε.
Ο Λούθιεν κοίταξε προς τα δυτικά, στο εμπορικό τμήμα της πόλης και οι μαύροι καπνοί από τα σπίτια που καίγονταν εκεί του έδειξαν πέρα από κάθε αμφιβολία ότι η επανάσταση όντως βρίσκεται σε επικίνδυνη φάση. Κατάλαβε ότι έπρεπε να επιφορτιστεί με νέες ευθύνες ενεργώντας γρήγορα. Είχαν πάρει το Μόντφορτ, αλλά αυτό δεν θα σήμαινε τίποτα αν τώρα απλωνόταν αταξία και αναρχία στην πόλη.