Ο Λούθιεν έσπρωξε πίσω τον ετοιμοθάνατο Κυκλωπιανό.
«Είσαι σίγουρος γι’ αυτό που πας να κάνεις;» ρώτησε ο Όλιβερ, βλέποντας το φράγμα των μονόφθαλμων που τους χώριζε από τους παγιδευμένους επαναστάτες. Η ερώτηση ήταν ρητορική, για εντυπωσιασμό και μόνο, γιατί δεν περίμενε απάντηση αλλά όρμησε πάνω στους Κυκλωπιανούς δουλεύοντας τη λεπίδα με την απαράμιλλη τέχνη του, κάτι που τράβηξε την προσοχή των δύο κοντινότερων αντιπάλων προς το δικό του, χαμηλότερο ύψος.
«Έχετε γνωρίσει τον εξαιρετικό φίλο μου;» ρώτησε ο χάφλινγκ. Την ίδια στιγμή ο Τυφλωτής διέγραφε ένα οριζόντιο τόξο πάνω από το κεφάλι του, βρίσκοντας ελεύθερο πεδίο καθώς τα όπλα των δύο μονόφθαλμων ήταν στραμμένα προς τα κάτω. Ο Όλιβερ κούνησε το κεφάλι απορώντας με τη μόνιμη βλακεία των Κυκλωπιανών. Είχαν χρησιμοποιήσει αυτό το κόλπο είκοσι φορές τις δύο τελευταίες βδομάδες μόνο, και δεν είχε αποτύχει ούτε μία.
Πίσω στην κύρια ομάδα η Κατρίν κουνούσε κι αυτή το κεφάλι της, έκπληκτη για άλλη μια φορά με τον απίστευτο συντονισμό που είχαν κατορθώσει να πετυχαίνουν ο Λούθιεν και ο Όλιβερ. Συμπλήρωναν τέλεια ο ένας τον άλλο, κίνηση προς κίνηση, και τώρα, παρά την αριθμητική υπεροχή των αντιπάλων τους, προχωρούσαν σταθερά ανάμεσα από τους Κυκλωπιανούς στον κεντρικό διάδρομο του ναού.
Πάνω στη γαλαρία του τριφόριου η Σιόμπαν και οι συμπολεμιστές της κατάλαβαν τι προσπαθούσαν να κάνουν ο Λούθιεν και ο Όλιβερ, κατανοώντας επίσης ότι ο μόνος τρόπος για να σωθούν, τόσο αυτοί όσο και οι έξι παγιδευμένοι επαναστάτες, ήταν να λάβουν υποστήριξη από τοξότες. Η Κατρίν είχε οργανώσει την υποχώρηση της κύριας ομάδας, που οπισθοχωρούσε πολεμώντας και πλησιάζοντας ολοένα στην κόγχη, για τούτο η Σιόμπαν και οι φίλοι της συγκέντρωσαν τις βολές τους μπροστά και πίσω από τον Λούθιεν και τον Όλιβερ.
Μέχρι να φτάσουν οι δύο σύντροφοι στα καθίσματα όπου συνεχιζόταν η μάχη, μόνο τέσσερις από τους άνδρες ήταν ακόμη όρθιοι. Ένας απ’ αυτούς είχε σκοτωθεί, ενώ κάποιος άλλος ήταν πεσμένος πάνω σε έναν ξύλινο πάγκο βογγώντας αξιολύπητα με την κοιλιά του ανοιγμένη.
Ένας Κυκλωπιανός έσκυψε πάνω από την ψηλή πλάτη του πάγκου και σήκωσε τη λόγχη του έτοιμος να τον αποτελειώσει. Ο Λούθιεν όμως τον έφτασε πρώτος, οπότε ο Τυφλωτής επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά το όνομά του χαρακώνοντας το πρόσωπο του μονόφθαλμου.
«Τρέξτε! Στο άνοιγμα!» είπε ο Όλιβερ, και οι τρεις από τους τέσσερις άνδρες υπάκουσαν πρόθυμα τρέχοντας πίσω από τον χάφλινγκ. Ο τέταρτος πήγε να τους ακολουθήσει κι αυτός, αλλά δέχθηκε μια λόγχη στην πλάτη και σωριάστηκε κάτω νεκρός.
«Πρέπει να τον αφήσεις!» φώναξε ο Όλιβερ στον Λούθιεν, καθώς τους περικύκλωναν οι Κυκλωπιανοί. «…Αλλά φυσικά δεν θα το κάνεις», συμπλήρωσε μουρμουριστά, γιατί ήξερε τον φίλο του. Ο Όλιβερ αναστέναξε, ένας από τους συχνούς στεναγμούς του για τα καθήκοντα και τα βάρη της φιλίας, ενώ ο Λούθιεν, αφού απώθησε ακόμα έναν μονόφθαλμο, γονάτισε και σήκωσε τον τραυματισμένο άνδρα στον αριστερό ώμο του.
Οι δυο τους κατάφεραν να ξεμπλέξουν από τα καθίσματα σχετικά εύκολα, αλλά βρήκαν τον διάδρομο κλεισμένο από τόσους πολλούς Κυκλωπιανούς ώστε δεν μπορούσαν καν να διακρίνουν τους τρεις άνδρες που υποχωρούσαν προς το άνοιγμα.
«Τουλάχιστον θα σου χρησιμέψει σαν ασπίδα», είπε ο Όλιβερ, μιλώντας για τον τραυματία που είχε στον ώμο ο φίλος του.
Το σχόλιο δεν φάνηκε καθόλου αστείο στον Λούθιεν, που γρύλλισε ορμώντας μπροστά. Ένιωσε κατάπληξη και ο ίδιος, όταν κατάφερε να σκοτώσει τον κοντινότερο Κυκλωπιανό με έναν απλό συνδυασμό προσποίησης και ξιφισμού.
Κατάλαβε όμως πως η επιτυχία του ήταν καθαρή τύχη, όταν πλησίασε ο επόμενος Κυκλωπιανός και άρχισε να τον πιέζει σκληρά. Δεν είχε καλή ισορροπία, γι’ αυτό ήταν αναγκασμένος να ξιφομαχεί καθαρά αμυντικά, με το σπαθί του μόλις να προλαβαίνει να αποκρούσει κάθε άγριο χτύπημα του αντιπάλου του. Ο Λούθιεν ήξερε πόσο επικίνδυνη είναι κάθε καθυστέρηση, ότι ο χρόνος δουλεύει εναντίον τους. Κυκλωπιανοί πρόβαλλαν από τα καθίσματα δεξιά και αριστερά τους ορμώντας πίσω τους στον διάδρομο. Ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι η προσπάθεια του να σώσει τον επαναστάτη θα του στοίχιζε τη ζωή, αλλά και πάλι δε μετάνιωνε για την απόφασή του. Αν και ήξερε το αποτέλεσμα, εφ’ όσον θα αντιμετώπιζε πάλι την ίδια κατάσταση, θα προσπαθούσε ξανά να σώσει τον τραυματία.
Το σώμα του αναίσθητου επαναστάτη περιόριζε το οπτικό του πεδίο, έτσι που μετά βίας κατάφερε να δει τον αντίπαλό του όταν ο Κυκλωπιανός κινήθηκε προς τα αριστερά. Αν είχε την εξυπνάδα να του ορμήσει από εκείνη την πλευρά, σίγουρα θα τον σκότωνε, έκανε όμως το λάθος να ξαναβγεί προς τα δεξιά, πράγμα που επέτρεψε στον Λούθιεν να δει κάτι που δεν πρόσεξε ο μονόφθαλμος, τη λεπτή λεπίδα ενός ξίφους να ακολουθεί την κίνησή του. Ο Κυκλωπιανός σταμάτησε και μετά επιχείρησε να κινηθεί πάλι αριστερά πέφτοντας κατευθείαν πάνω στο ξίφος του Όλιβερ.