«Δεν έχω ξανακούσει ποτέ για τέτοια κυβέρνηση», είπε ο Μπριντ’Αμούρ.
«Ούτε κι εγώ», συμφώνησε ο Μπέλικ.
«Ούτε κι εγώ», παραδέχτηκε ο Όλιβερ. «Αφού, λοιπόν, δεν έχει ξαναγίνει ποτέ, θα πρέπει να είναι αποτελεσματική!»
«Ο Όλιβερ δεν συμπαθεί καθόλου τις κυβερνήσεις», εξήγησε ο Μπριντ’Αμούρ βλέποντας την μπερδεμένη έκφραση του Μπέλικ.
«Α», είπε ο νάνος. Μετά στράφηκε στον Όλιβερ. «Σε αυτήν τη δυοκρατία, τι θα είμαι εγώ; Υπηρέτης του Μπριντ’Αμούρ ή βασιλιάς του Νταν Ντάροου;
«Και τα δύο», απάντησε ο χάφλινγκ. «Αν και δεν θα χαρακτήριζα ποτέ “υπηρέτη” έναν απόγονο του Μπούρσο Αϊρονχάμερ. Όχι. Θα είσαι σύμμαχος του Εριαντόρ που θα επιτρέπει στον Μπριντ’Αμούρ να καθορίζει την πορεία όλων μας σε σχέση με τα ευρύτερα, αλλά σίγουρα πιο βαρετά, ζητήματα εξωτερικής πολιτικής».
«Εμένα μου ακούγεται σαν υπηρέτης», είπε δυσαρεστημένος ένας από τους στρατηγούς.
«Α, μα αυτό εξαρτάται από το πώς θα το δει κανείς», απάντησε ο Όλιβερ. «Ο βασιλιάς Μπέλικ δεν θα θέλει, σίγουρα, να ασχολείται με διάφορα θέματα διπλωματίας, όπως τα αλιευτικά δικαιώματα των ψαράδων ή τα αιτήματα των απεσταλμένων της Γασκόνης. Όχι, είμαι σίγουρος ότι ο βασιλιάς Μπέλικ θα προτιμούσε να περνά τις μέρες του στο σιδηρουργείο, όπως κάθε καλός νάνος».
«Σωστά», παραδέχτηκε ο Μπέλικ.
«Αν το δούμε λοιπόν από αυτή την άποψη, νομίζω ότι ο Μπριντ’Αμούρ θα είναι υπηρέτης του βασιλιά Μπέλικ, αφού θα χειρίζεται όλα τα ενοχλητικά μικροθέματα της διακυβέρνησης, ενώ ο βασιλιάς Μπέλικ θα χτυπάει το σφυρί του ή ότι άλλο χτυπάτε εσείς οι νάνοι».
«Και, φυσικά, για τα θέματα που αφορούν το Νταν Ντάροου άμεσα ή έμμεσα, πρώτα θα σας ενημερώνω ζητώντας σας τη συμβουλή και την απόφασή σας», επενέβη ο Μπριντ’Αμούρ, θέλοντας να διατηρήσει την απρόσμενη ορμή που είχε δώσει ο Όλιβερ στις συνομιλίες.
Οι τέσσερις νάνοι, αφού ζήτησαν διάλειμμα, συγκεντρώθηκαν στη γωνία μιλώντας με έξαψη. Γύρισαν στο τραπέζι σχεδόν αμέσως.
«Υπάρχουν λεπτομέρειες που πρέπει να επεξεργαστούμε», είπε ο Μπέλικ. «Δεν θα επιτρέψω ποτέ να θιχτεί η κυριαρχία και η εδαφική ακεραιότητα του Νταν Ντάροου.
Ο Μπριντ’Αμούρ έπεσε πίσω στο κάθισμά του.
»Αλλά», συνέχισε ο Μπέλικ, «θα μου άρεσε πολύ να δω την έκφραση στο κακάσχημο μούτρο του Γκρινσπάροου, όταν θα ακούσει ότι το Νταν Ντάροου και το Εριαντόρ είναι ένα!»
«Δυοκρατία!» φώναξε ο Όλιβερ.
Καθώς η συνάντηση πήρε τέλος, αποσύρθηκαν έχοντας κάνει περισσότερη πρόοδο απ’ όση είχε τολμήσει να ελπίσει ο Μπριντ’Αμούρ. Έφυγε με τον Όλιβερ και την Σιόμπαν, και οι τρεις τους με εξαιρετική διάθεση, με τον Όλιβερ να αφηγείται ξανά την εμπνευσμένη διακοπή του διανθίζοντας την περιγραφή με διάφορες λεπτομέρειες.
«Πρόσεξα όμως», είπε ο Μπριντ’Αμούρ, όταν κατάφερε να μιλήσει σε μια στιγμιαία παύση της ακατάσχετης πολυλογίας του χάφλινγκ, «ότι στη μικρή σου ομιλία ονόμασες τον ομόλογό μου βασιλιά Μπέλικ, ενώ εμένα με είπες απλώς Μπριντ’ Αμούρ».
Ο Όλιβερ πήγε να γελάσει, αλλά σταμάτησε αμέσως όταν είδε τη σοβαρή έκφραση του μάγου. Υπήρχαν πολλοί άνθρωποι στον κόσμο που δεν θα τους ήθελε για εχθρούς και ο πανίσχυρος Μπριντ’Αμούρ βρισκόταν στην κορυφή αυτής της λίστας.
«Δεν ήταν ομιλία», τραύλισε. «Ήταν μια παράσταση. Μάλιστα, μια παράσταση για τους φίλους μας, τους μαλλιαρούς νανότυπους. Πρόσεξες το έξυπνο λάθος μου, αλλά σίγουρα θα το πρόσεξε πολύ καλά επίσης και ο Μπέλικ».
«Ο βασιλιάς Μπέλικ», τον διόρθωσε ο Μπριντ’Αμούρ. «Πρόσεξα επίσης ότι αυτό δεν ήταν παρά μονάχα ένα από τα πολλά σου λάθη σε σχέση με το βασιλικό μου αξίωμα».
Ο Όλιβερ τον κοίταξε για μια στιγμή αμήχανα, μην ξέροντας τι να πει. «Ναι, αλλά εσένα σε ήξερα και πριν γίνεις βασιλιάς», υπενθύμισε τελικά στον μάγο.
Ο Μπριντ’Αμούρ θα μπορούσε να προσποιείται τον θυμωμένο όλη μέρα απολαμβάνοντας την αγωνία του Όλιβερ, αλλά το γέλιο της Σιόμπαν ήταν μεταδοτικό, και ο Όλιβερ άρχισε να γελά πιο δυνατά απ’ όλους όταν συνειδητοποίησε ότι ο βασιλιάς τον πείραζε. Σε τελική ανάλυση, τα είχε καταφέρει καλά στις συνομιλίες με την επινόηση της “δυοκρατίας”, ενώ τα πράγματα έδειχναν ότι γρήγορα θα υπογραφόταν η ζωτική συμφωνία ανάμεσα στον Μπέλικ και τον Μπριντ’Αμούρ.
Ο Όλιβερ πρόσεξε επίσης ότι η Σιόμπαν τον κοίταζε με μια παράξενη έκφραση.
Σεβασμό;
Το Μένστερ βρισκόταν στη νοτιοδυτική πλευρά του Γκλεν Άλμπιν κι έμοιαζε με όλα τα άλλα μικρά χωριά του Εριαντόρ. Μην έχοντας στρατό, ουσιαστικά δεν ήταν παρά μερικά σπίτια κλεισμένα μέσα σε ένα αμυντικό τείχος από κορμούς δέντρων. Οι κάτοικοί του, ανύπαντροι άνδρες οι περισσότεροι, έκαναν κάποιες μικροκαλλιέργειες, κυνηγούσαν στα γύρω δάση και ψάρευαν στα νερά του γειτονικού καθαρού ποταμού που κατέβαινε από τις ψηλότερες κορυφές του Άιρον Κρος. Είχαν ελάχιστη επαφή με τον έξω κόσμο, μολονότι δύο από τους νεότερους είχαν μπει στον στρατό του Εριαντόρ όταν πέρασε από το Γκλεν Άλμπιν πηγαίνοντας στο Πρίνσταουν. Και οι δύο γύρισαν στο χωριό για να αφηγηθούν ιστορίες νίκης, τότε που ο στρατός πέρασε πάλι από την περιοχή επιστρέφοντας στο Κάερ Μακντόναλντ.