Αυτή η δήλωση φάνηκε να αρέσει στον Κρέιγκνικ, σε σημείο που το βλοσυρό του ύφος μαλάκωσε και τόλμησε να απλώσει το χέρι για να χτυπήσει τον ψεύτικο δούκα στην πλάτη. Ο Μπριντ’Αμούρ του έριξε αμέσως ένα βλοσυρό βλέμμα, που έκανε τον μονόφθαλμο να μαζευτεί.
«Τότε μπορεί να μην επιτεθούν», είπε η Ντιάνα. «Μπορεί να πολιορκήσουν το Γουόρτσεστερ».
Ο Μπριντ’Αμούρ γέλασε, το ίδιο κι ο Κρέιγκνικ, αλλά η Ντιάνα παρέμεινε σοβαρή. Το σχέδιό τους ήταν να πείσουν τον Κυκλωπιανό υποδιοικητή ότι θα ήταν ανόητο κι επικίνδυνο να κρατήσουν τις δυνάμεις τους μέσα στην πόλη. Αυτό που είχε πει προηγουμένως ο Μπριντ’Αμούρ, ήταν αλήθεια. Ακόμη και με μαγική βοήθεια, τη δική του και της Ντιάνα, οι Εριαντοριανοί είχαν ελάχιστες πιθανότητες να καταλάβουν μια τόσο καλά οχυρωμένη πόλη γεμάτη από Κυκλωπιανούς. Ακόμη κι αν ο Λούθιεν με τον Μπέλικ κατάφερναν να μπουν στην πόλη και να την κυριεύσουν, ο στρατός τους σίγουρα θα είχε σοβαρές απώλειες, ενώ θα τους απέμεναν άλλα τριακόσια χιλιόμετρα πορείας μέχρι το Καρλάιλ.
Η Ντιάνα αισθάνθηκε ένα κύμα φόβου να την τυλίγει. Ξαφνικά η προσπάθειά τους της φάνηκε υπερβολικά παράτολμη. Πώς έλπιζαν να φτάσουν νικητές ως το Καρλάιλ; Ήταν δυνατόν, ακόμη και με τις συνδυασμένες δυνάμεις του Μπριντ’Αμούρ, του Άσανον και τις δικές της, να νικήσουν τον Γκρινσπάροου; Η δούκισσα έδιωξε αποφασιστικά αυτές τις σκέψεις, υπενθυμίζοντας στον εαυτό της ότι η δύναμη του Γκρινσπάροου στηριζόταν κυρίως στον τρόμο και στις ορδές των Κυκλωπιανών που εξουσίαζε. Η μαγεία, οι δαίμονες, οι δράκοντες είναι ισχυρά όπλα, αλλά σε τελική ανάλυση αυτό τον πόλεμο θα τον κέρδιζε η αποφασιστικότητα των κοινών στρατιωτών και η ευφυΐα των αρχηγών τους.
Έχοντας ξαναβρεί το κουράγιο της, η Ντιάνα, συγκεντρώθηκε πάλι στον άμεσο σκοπό τους, να πείσουν τον Κρέιγκνικ να βγάλει τη φρουρά έξω από το Γουόρτσεστερ. Ήταν έτοιμη να δοκιμάσει μια άλλη προσέγγιση, όταν ο Μπριντ’Αμούρ σταμάτησε να γελάει ξαφνικά.
«Αυτό είναι!» φώναξε ο ψευτο-δούκας στον Κρέιγκνικ.
Ο Κυκλωπιανός υποχώρησε ένα βήμα με μπερδεμένη έκφραση που έκανε το κτηνώδες πρόσωπο του ακόμα πιο ηλίθιο.
»Δεν βλέπεις την ευκαιρία που έχουμε εδώ;» συνέχισε να φωνάζει ο Μπριντ’Αμούρ με υπερβολικές χειρονομίες. «Μπορούμε να περάσουμε στην επίθεση, Κρέιγκνικ», εξήγησε. «Θα βγούμε στο πεδίο της μάχης και θα τους εξοντώσουμε ολοκληρωτικά. Θα πιάσουμε την Πορφυρή Σκιά, τον Μπριντ’Αμούρ, αν είναι κι αυτός ανάμεσά τους. Ω, τι δώρα θα μας δώσει ο Γκρινσπάροου όταν θα του παραδώσουμε τους Εριαντοριανούς αρχηγούς!»
Ο Κρέιγκνικ δεν φάνηκε να έχει πεισθεί, αλλά και δεν μπορούσε να κρύψει το ενδιαφέρον που του προκάλεσε το ενδεχόμενο μιας τέτοιας δόξας.
«Δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς», είπε η Ντιάνα. «Όλες οι αναφορές λένε ότι υπάρχει ένας δεύτερος εριαντοριανός στρατός που κατεβαίνει από τους νότιους πρόποδες του Άιρον Κρος. Αν ο στρατός που βρίσκεται ήδη εδώ πολιορκήσει το Γουόρτσεστερ, είναι σίγουρο ότι η δεύτερη στρατιά θα έρθει και θα ενωθεί μαζί του. Ή, ακόμη χειρότερα, μπορεί οι δύο στρατοί προσπερνώντας το Γουόρτσεστερ να προχωρήσουν ίσια για το Καρλάιλ».
«Θα τους κυνηγήσουμε, τότε», είπε ο Κρέιγκνικ. «Θα τους χτυπήσουμε από πίσω και θα τους λιώσουμε πάνω στα τείχη του Καρλάιλ».
Ο Μπριντ’Αμούρ πέρασε το χέρι του στους ώμους του Κυκλωπιανού. «Θα ήθελες να εξηγήσεις εσύ προσωπικά στον βασιλιά Γκρινσπάροου γιατί αφήσαμε τους Εριαντοριανούς να φτάσουν μέχρι το Καρλάιλ;» ρώτησε.
Ο Κυκλωπιανός ύψωσε ξαφνικά το παράστημά του σαν να τον είχαν χαστουκίσει. «Θα τους χτυπήσουμε στο πεδίο της μάχης!» δήλωσε. «Δέκα χιλιάδες Πραιτωριανοί θα βγουν απόψε από το Γουόρτσεστερ!»
Καθώς ο Μπριντ’Αμούρ έκλεισε το μάτι στην Ντιάνα, αυτή απάντησε με ένα καταφατικό νεύμα. Ξαφνικά όμως είδε ότι ο Μπριντ’Αμούρ έμεινε εντελώς ακίνητος για μια στιγμή, ενώ το χαμόγελο έσβηνε από το πρόσωπό του. Κοίταξε γύρω του αλαφιασμένος, αλλά η Ντιάνα δεν μπορούσε να καταλάβει τι τον είχε πιάσει ξαφνικά.
«Το κρασί των ξωτικών…» τραύλισε ο ψευτο-δούκας. «Πρέπει…» Έβγαλε ένα γρύλλισμα κι έφυγε τρέχοντας, αφήνοντας την Ντιάνα άναυδη.
Κατάλαβε όμως τι συμβαίνει μια στιγμή αργότερα, όταν ξεπρόβαλε στον διάδρομο ο Γκρινσπάροου με συνοδεία πέντε Πραιτωριανών.
Η Ντιάνα κόντεψε να λιποθυμήσει. «Βασιλιά μου», τραύλισε υποκλινόμενη με σεβασμό.
«Τι προετοιμασίες έχεις κάνει, δούκισσα Γουέλγουορθ;» ρώτησε κοφτά ο Γκρινσπάροου. «Και γιατί δεν γύρισες στο Μάνινγκτον να οδηγήσεις τον στόλο σου κατά των Εριαντοριανών;»