«Αριστερά, δεξιά, ίσια μπροστά», είπε το πουλί και μετά φαίνεται ότι το μαγικό ξόρκι εξαντλήθηκε, γιατί η κουκουβάγια χάθηκε πετώντας στο σκοτάδι.
Το πρόσωπο του Λούθιεν φωτίστηκε.
«Τι κατάλαβες;» τον ρώτησε η Σιόμπαν.
«Μόνο μια φορά έχουμε επιτεθεί σε οχυρωμένη πόλη του Άβον», απάντησε ο Λούθιεν. «Και πετύχαμε θριαμβευτική νίκη».
«Στο Πρίνσταουν», είπε ο Μπέλικ.
«Αλλά δεν επιτεθήκαμε για να κυριεύσουμε την πόλη», είπε η Σιόμπαν.
«Πολεμήσαμε στο Γκλεν Ντούριτς», απάντησε ο Λούθιεν, ενώ η Σιόμπαν χαμογελούσε κι αυτή. Ο Μπέλικ, που είχε φτάσει στο Πρίνσταουν προς το τέλος της μάχης, δεν είχε καταλάβει ακόμη.
»Ο Μπριντ’Αμούρ, αφού πήρε τη μορφή του δούκα Πάραγκορ του Πρίνσταουν, έστειλε τη φρουρά της πόλης έξω από τα τείχη», του εξήγησε ο Λούθιεν.
Ο Μπέλικ γύρισε ξαφνικά για να κοιτάξει νότια προς το Γουόρτσεστερ. «Θες να πεις…» άρχισε να λέει.
«Αυτό ακριβώς θέλω να πω», είπε ο Λούθιεν.
Ο Σιόμπαν έδωσε εντολές να βγουν όλοι οι ανιχνευτές στην περιοχή, να ξυπνήσουν όλοι στο στρατόπεδο και να ετοιμαστούν για μάχη.
«Ήταν προειδοποίηση από τον Μπριντ’Αμούρ», επέμεινε ο Λούθιεν πλησιάζοντας τον Μπέλικ, που συνέχιζε να κοιτάζει προς την πόλη. «Η φρουρά του Γουόρτσεστερ βγαίνει από τα τείχη, γι’ αυτό πρέπει να είμαστε έτοιμοι να τους υποδεχτούμε».
Από τις τρεις κυκλωπιανές ομάδες, εκείνη που πέρασε τον ορμητικό ποταμό Ντάνκερι αντιμετώπισε τις μεγαλύτερες δυσκολίες.
Αλλά το χειρότερο για τους μονόφθαλμους ήταν ότι ο Μπέλικ ήταν έτοιμος να τους αντιμετωπίσει.
Η κυκλωπιανή δύναμη ήταν διασπασμένη. Το ένα τρίτο είχε περάσει ήδη το ποτάμι, άλλο ένα τρίτο ήταν μέσα στο νερό ενώ οι υπόλοιποι ήταν παραταγμένοι στην ανατολική όχθη, έτοιμοι να περάσουν απέναντι. Τότε τους χτύπησαν οι Εριαντοριανοί. Το ιππικό με επικεφαλής τον Λούθιεν και την Σιόμπαν έπεσε πάνω στους μονόφθαλμους στην ανατολική όχθη, ενώ οι τοξότες άρχισαν να χτυπούν ανελέητα τους Κυκλωπιανούς που βρίσκονταν ακόμη στο νερό και φαίνονταν καθαρά με το φως το φεγγαριού. Ταυτόχρονα, οι νάνοι του Μπέλικ όρμησαν πάνω στους μονόφθαλμους στη δυτική όχθη και τους έσπρωξαν πάλι στο ποτάμι.
Το νερό είχε κοκκινίσει από το κυκλωπιανό αίμα. Ακόμη περισσότεροι μονόφθαλμοι πνίγηκαν στο ορμητικό ποτάμι, όταν τα τσεκούρια των νάνων έκοψαν τα σχοινιά από τα οποία κρατιούνταν για να περάσουν απέναντι. Οι μονόφθαλμοι στην ανατολική όχθη ήταν οι πιο τυχεροί, αφού κάποιοι τράπηκαν σε άτακτη φυγή και κατάφεραν να σωθούν.
Η μάχη τελείωσε γρήγορα.
Όμως, οι Εριαντοριανοί μόλις είχαν αρχίσει τη νυχτερινή τους επιχείρηση. Με το ιππικό του Λούθιεν μπροστά έσπευσαν νότια, αποφασισμένοι να φτάσουν στο Γουόρτσεστερ πριν από τις δύο άλλες κυκλωπιανές δυνάμεις και να τους στήσουν ενέδρα πριν καταφύγουν στην πόλη.
«Είναι άδειο!» βρυχήθηκε ο Άκρας κλοτσώντας τα σκεπάσματα μπροστά του — από κάτω υπήρχαν μόνο πέτρες και φύλλα για να φαίνονται γεμάτα. Οι φωτιές στο τεράστιο στρατόπεδο μόλις που έκαιγαν, ενώ όλα τα αντίσκηνα ήταν άδεια.
Πριν προλάβει ο Κυκλωπιανός να πει τίποτε άλλο ακούστηκαν ήχοι μάχης από τα ανατολικά, από τον ποταμό Ντάνκερι.
«Βγήκαν για να χτυπήσουν το άλλο στρατιωτικό μας τμήμα!» φώναξε ο Μπριντ’Αμούρ διατηρώντας ακόμη τη μορφή του Θέρεντον, παρ’ ότι κουραζόταν όλο και πιο πολύ με κάθε στιγμή που περνούσε.
Ο Άκρας έδωσε εντολή στον στρατό του να κάνει σχηματισμό για να ορμήσει ανατολικά και να χτυπήσει τους Εριαντοριανούς. Ο δούκας του Γουόρτσεστερ συμφώνησε με τις εντολές του — ή έτσι τουλάχιστον τον έκανε να πιστεύει.
Ένας μάγος μπορεί να κάνει παράξενα πράγματα με το φεγγάρι. Ένα απλό ξόρκι αντανάκλασης μπορεί να το κάνει να φαίνεται σε εντελώς άλλη θέση από την κανονική. Και ένα άλλο, επίσης απλό, ηχητικό ξόρκι μπορεί να κάνει τους ήχους να φαίνονται ότι έρχονται από άλλη κατεύθυνση. Έτσι, ο αποπροσανατολισμένος Άκρας οδήγησε τους τέσσερις χιλιάδες Κυκλωπιανούς στρατιώτες βόρεια αντί για ανατολικά.
Ο Μπριντ’Αμούρ είδε πόσο καλά είχε εκτελέσει το ξόρκι η Ντιάνα. «Ωραίο φεγγάρι!» της είπε καθώς ετοιμάζονταν για την πορεία.
«Απλό κόλπο», απάντησε εκείνη με μετριοφροσύνη.
Ο Μπριντ’Αμούρ ήταν πολύ ικανοποιημένος. «Απλό αλλά αποτελεσματικό».
Οι τελευταίες ομάδες Κυκλωπιανών πέρασαν χωρίς προβλήματα στην άλλη όχθη του ήσυχου, λασπερού ποταμού Ερν. Ήταν πολύ μακριά για να ακούσουν τους ήχους της μάχης ή τον αχό από την κυκλωπιανή προέλαση προς τα βόρεια, έτσι αιφνιδιάστηκαν εντελώς, όπως είχε αιφνιδιαστεί και ο Άκρας, όταν έφτασαν στο εριαντοριανό στρατόπεδο περιμένοντας να έχει αρχίσει η μάχη και βρήκαν μόνο άδεια αντίσκηνα και σκεπάσματα, χωρίς ούτε ένα ίχνος από τους εχθρούς.