Στο μεταξύ, οι ήχοι από τα ανατολικά είχαν σβήσει.
Ο Κυκλωπιανός αρχηγός αυτού του στρατιωτικού τμήματος, αφού δεν είχε τον Θέρεντον ή την Ντιάνα ή τον Άκρας να τον καθοδηγήσουν, διέταξε υποχώρηση και έτσι η κυκλωπιανή δύναμη άρχισε μια νέα πορεία, αυτήν τη φορά από την ανατολική όχθη του Ερν. Οι μονόφθαλμοι κοίταζαν πάνω από τον ώμο τους σε κάθε βήμα ελπίζοντας ότι από στιγμή σε στιγμή θα εμφανιστούν πίσω τους οι σύντροφοί τους, αλλά επίσης φοβούμενοι ταυτόχρονα ότι μπορεί να δεχτούν επίθεση στα νώτα από τους ύπουλους Εριαντοριανούς.
Οι αμυντικοί σχηματισμοί τους ήταν τοποθετημένοι στο πίσω μέρος της φάλαγγας, όπως σε κάθε καλή υποχώρηση.
Μόνο που αυτήν τη φορά τους χτύπησαν από μπροστά και μετά και από τις δύο πλευρές μαζί, έτσι ώστε οι ανώτερες εριαντοριανές δυνάμεις έκλεισαν γύρω τους σαν μέγγενη. Οι μονόφθαλμοι χρειάστηκαν αρκετά λεπτά για να συνειδητοποιήσουν ότι τους χτυπάει ο εχθρός. Πολλοί νόμισαν ότι τους είχε επιτεθεί κατά λάθος η φρουρά που είχε απομείνει στο Γουόρτσεστερ!
Γρήγορα κατάλαβαν την αλήθεια, εκείνοι που είχαν μείνει ζωντανοί τουλάχιστον, αλλά ήδη ήταν πια πολύ αργά. Η σύγχυση μετατράπηκε σε πανικό. Οι Κυκλωπιανοί έτρεχαν προς όλες τις κατευθύνσεις, μολονότι νότια φαινόταν καθαρά ο σκοτεινός όγκος του Γουόρτσεστερ. Μερικοί φώναζαν απελπισμένα στη φρουρά να βγει να τους βοηθήσει, αλλά οι μονόφθαλμοι που βρίσκονταν πίσω από τα τείχη, με την τυπική τους δειλία, δεν τόλμησαν να αφήσουν την οχυρωμένη πόλη για να σώσουν τους δικούς τους.
«Πετύχαμε τον σκοπό μας», συμφώνησαν ο Μπριντ’Αμούρ και η Ντιάνα. Ουσιαστικά, δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε άλλο, γιατί η εμπροσθοφυλακή της κυκλωπιανής δύναμης με τον Άκρας μπροστά είχε φτάσει σε έναν οικισμό, που γρήγορα οι μονόφθαλμοι κατάλαβαν ότι ήταν το Μπίλινγκσμπι, ένα χωριό οχτώ χιλιόμετρα βόρεια του Γουόρτσεστερ.
Η Ντιάνα βγήκε μπροστά από την κύρια ομάδα για να συναντήσει τον Άκρας, που έβγαινε καλπάζοντας από το Μπίλινγκσμπι.
«Μας χτύπησε ο Εριαντοριανός βασιλιάς-μάγος Μπριντ’Αμούρ», είπε απελπισμένη. «Μας ξεγέλασε και μας οδήγησε σε λάθος κατεύθυνση!
Ο Άκρας ήθελε να την χτυπήσει, η Ντιάνα το είδε καθαρά.
«Ο Γκρινσπάροου θα ρίξει την ευθύνη σε μένα», είπε.
Ο εξοργισμένος Κυκλωπιανός σταμάτησε αμέσως με τη σκέψη ότι, αν χτυπούσε την Ντιάνα ή και τη σκότωνε ακόμη, η οργή του Γκρινσπάροου θα έπεφτε πάνω του.
«Στο Γουόρτσεστερ!» φώναξε ο Κυκλωπιανός υποδιοικητής χωρίς να περιμένει εντολές από τους δύο μάγους. Άρχισε να καλπάζει με τον αλογόχοιρο πάνω-κάτω στις γραμμές των στρατιωτών στρέφοντας τους προς νότο.
Μέχρι να τελειώσει η μάχη, ο ουρανός στα ανατολικά έπαιρνε μια πιο ανοιχτή απόχρωση. Πλησίαζε η αυγή. Οι ανιχνευτές Κάτερς έφτασαν με καλπασμό για να πληροφορήσουν τον Μπέλικ ότι η τρίτη και μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη είχε κάνει μεταβολή και προχωρούσε με ταχύ βηματισμό νότια, ίσια για το Γουόρτσεστερ.
Ο Μπέλικ έτριψε το πιγούνι του εξετάζοντας τις λύσεις που είχε. Ο στρατός του ήταν κουρασμένος προφανώς, αφού ερχόταν από δύο άγριες συγκρούσεις με τους Κυκλωπιανούς. Επίσης, με τον ερχομό της μέρας και τις προειδοποιητικές κραυγές που σίγουρα θα ακούγονταν από το Γουόρτσεστερ, ήταν απίθανο να αιφνιδιάσουν τόσο ολοκληρωτικά την τρίτη ομάδα όσο τις δύο άλλες.
Ο Μπέλικ χώρισε τις δυνάμεις του σε δύο τμήματα, ανατολικά και δυτικά, τοποθετώντας τις σε μικρή απόσταση από την πόλη. Η εντολή του ήταν να αφήσουν τους μονόφθαλμους να περάσουν και μετά να τους χτυπήσουν από πίσω.
Οι άνθρωποι, οι νάνοι και τα ξωτικά, εξουθενωμένοι και βουτυγμένοι στο αίμα φίλων κι εχθρών, συμφώνησαν πρόθυμα.
Ο κυκλωπιανός στρατός έφτασε απλωμένος σε πολύ αραιό σχηματισμό. Οι μονόφθαλμοι βιάζονταν τόσο πολύ να γυρίσουν στην ασφάλεια του Γουόρτσεστερ, ώστε δεν ασχολήθηκαν με το να προσέχουν τη διάταξη των δυνάμεων τους. Η πορεία τους μετατράπηκε σε ολοκληρωτική συντριβή όταν εμφανίστηκαν οι Εριαντοριανοί και τους χτύπησαν από πίσω, ενώ συνέχισαν να τους κυνηγούν σκοτώνοντάς τους μέχρι τις πύλες του Γουόρτσεστερ.
Σε εκείνο το σημείο ο Μπέλικ και ο Λούθιεν είχαν αποφασίσει να κάνουν μεταβολή για να αφήσουν τους στρατιώτες να ξεκουραστούν, μια στιγμή αργότερα όμως οι σιδερένιες πύλες χτυπήθηκαν από έναν γαλάζιο κεραυνό και άνοιξαν διάπλατα.
Για μια φριχτή στιγμή ο Λούθιεν φοβήθηκε ότι θα έπεφτε πάνω τους όλη η φρουρά του Γουόρτσεστερ. Μετά όμως, καθώς συνέχισαν να πέφτουν κεραυνοί χτυπώντας πολλούς Πραιτωριανούς Φρουρούς που βρίσκονταν κοντά στις πύλες, ο Λούθιεν κατάλαβε την αλήθεια: ο Μπριντ’Αμούρ ήταν που είχε ανοίξει την πύλη. Όλη η κούραση χάθηκε από πάνω του και από τις υπόλοιπες εριαντοριανές δυνάμεις μπροστά σε αυτή την ευκαιρία. Όταν ο Μπέλικ διέταξε επίθεση, οι Εριαντοριανοί όρμησαν αλαλάζοντας και εκτοξεύοντας βέλη.