27
Τα τείχη του Γουόρτσεστερ
Το ιππικό μπήκε στο πλάτωμα πίσω από τις πύλες και το βρήκε άδειο. Στο μεταξύ, οι μονόφθαλμοι που πρόλαβαν να ξαναμπούν στην πόλη είχαν τρέξει για να καταλάβουν καλύτερες θέσεις. Και δεν θα τους ήταν δύσκολο να τις βρουν, σκέφτηκε απελπισμένα ο Λούθιεν. Το Γουόρτσεστερ δεν είχε ένα τείχος αλλά πολλά διαδοχικά, που έζωναν το κέντρο της πόλης προσφέροντας εξαιρετικές αμυντικές ευκαιρίες. Οι Κυκλωπιανοί ήταν πολύ κακοί σκοπευτές με τόξα ή και με λόγχες ακόμη, αλλά οι υπερασπιστές της πόλης δεν ήταν όλοι Κυκλωπιανοί, έτσι ο Λούθιεν έβλεπε ότι οι Αβονιανοί τοξότες θα είχαν πολλές δυνατότητες να χτυπήσουν τους εισβολείς. Ευχήθηκε να είχαν την πολυτέλεια μιας σωστής προετοιμασίας, να μπορούσαν αυτός, η Σιόμπαν, ο Μπέλικ και μερικοί άλλοι να καθίσουν γύρω από μια φωτιά με έναν χάρτη της πόλης για να καταστρώσουν τα σχέδιά τους. Όμως ήδη είχε δει αρκετές μάχες μεγάλης κλίμακας, οπότε ήξερε ότι αυτό ήταν αδύνατο. Είχε οδηγήσει τις δυνάμεις του προς τη σωστή κατεύθυνση, τώρα όμως μέσα στο χάος της μάχης κάθε πολεμιστής έπρεπε να κάνει τις δικές του επιλογές και κάθε ομάδα να βρει μόνη της τρόπους για να παρακάμψει τα εμπόδια που θα συναντούσε.
Δεν του άρεσε η προοπτική μιας τέτοιας μάχης μέσα στην πόλη ενώ είχαν ακόμη τόσα χιλιόμετρα πορείας μπροστά τους, αλλά οι δυνάμεις του είχαν περάσει την πύλη κι αυτή ήταν μια ευκαιρία που δεν μπορούσαν να την αφήσουν ανεκμετάλλευτη. Έστριψε τον Ριβερντάνσερ δεξιά, όπου το πλάτωμα άρχιζε να ανηφορίζει. Οι περισσότεροι στρατιώτες τον ακολούθησαν, ενώ μερικοί άλλοι πήγαν αριστερά. Μια τρίτη ομάδα, νάνοι οι περισσότεροι, όρμησαν ίσια μπροστά στο επόμενο τείχος αρχίζοντας να σηκώνουν ανεμόσκαλες και να πετούν σχοινιά με γάντζους. Γρήγορα σκαρφάλωναν ήδη στις επάλξεις, απτόητοι απέναντι στους πολλούς μονόφθαλμους που ήρθαν για να τις υπερασπίσουν.
Ο Λούθιεν, δεν χρειάστηκε να προχωρήσει πολύ για να βρει τη μάχη. Στην επόμενη γωνία έφτασε σε μια εσοχή στο τείχος, πίσω από την οποία είχαν οχυρωθεί καμιά εικοσαριά Κυκλωπιανοί. Φωνάζοντας την Σιόμπαν, όρμησε μπροστά χτυπώντας τον κοντινότερο μονόφθαλμο με τον Τυφλωτή. Αφού ο Ριβερντάνσερ ποδοπάτησε έναν άλλο, ο Λούθιεν όρμησε μπροστά αφήνοντας τους μονόφθαλμους στο πλήθος των πολεμιστών που τον ακολουθούσε.
Λίγο πιο κάτω στάθηκε κάπου απ’ όπου μπορούσε να δει το εσωτερικό τείχος της πόλης σε ένα σημείο απέναντι από την συντριμμένη εξωτερική πύλη. Είδε έναν νάνο να πέφτει από τις επάλξεις καρφωμένος από κυκλωπιανό σπαθί, αλλά ο μονόφθαλμος και οι άλλοι γύρω του περικυκλώθηκαν γρήγορα από δέκα άλλους πολεμιστές νάνους. Σε λίγο, το εσωτερικό τείχος ήταν δικό τους.
Ένα βέλος πέρασε μπροστά απ’ το πρόσωπο του Λούθιεν. Γυρίζοντας να δει την πορεία του, το είδε να καρφώνεται στο στήθος ενός μονόφθαλμου. Ο Κυκλωπιανός κρατήθηκε όρθιος παραπατώντας, αλλά αμέσως μετά τον ανέτρεψε μια ομάδα μονόφθαλμων που όρμησαν προς την κατεύθυνση του Λούθιεν τρέχοντας στη ζώνη ανάμεσα στα δύο τείχη.
Ο Λούθιεν όρμησε κι αυτός στον σωρό μαζί με το ιππικό του και τους ποδοπάτησαν.
Στην κεντρική και ψηλότερη περιοχή του Γουόρτσεστερ, όπως και σε όλες τις μεγάλες πόλεις του Άβον, δέσποζε ο τεράστιος καθεδρικός ναός της πόλης, που ονομαζόταν “Λεϊντιντάνσερ”. Γύρω του ανοιγόταν μια πλατεία, όπου σε καιρό ειρήνης στηνόταν κάθε μέρα μια τεράστια αγορά. Τώρα η πλατεία ήταν γεμάτη κόσμο, τον τρομοκρατημένο πληθυσμό της πόλης, που ήθελε να μπει στον καθεδρικό ναό.
Αλλά οι πόρτες δεν είχαν ανοίξει ακόμη.
Η Ντιάνα Γουέλγουορθ, ο Μπριντ’Αμούρ και ο Άκρας στέκονταν στον εξώστη πάνω από την κεντρική είσοδο του ναού. Ο Μπριντ’Αμούρ, έχοντας ακόμη τη μορφή του δούκα Θέρεντον, φώναξε ξανά και ξανά στον κόσμο να κάνει ησυχία, ώσπου σιγά-σιγά το πανικόβλητο πλήθος ηρέμησε. Μέσα στη σιωπή ακούγονταν καθαρά οι ήχοι της μάχης που μαινόταν στα εξωτερικά τείχη.
Μετά ο Μπριντ’Αμούρ έκανε πίσω για να σταθεί δίπλα στον Άκρας, ενώ η Ντιάνα βγήκε μπροστά στο κέντρο του μπαλκονιού.
«Με ξέρετε», φώναξε στον κόσμο. «Είμαι η Ντιάνα Γουέλγουορθ, δούκισσα του Μάνινγκτον.
Από κάτω ακούστηκαν φωνές, μερικοί ζητούσαν να ανοίξει ο ναός, άλλοι ρωτούσαν την Ντιάνα αν θα έρθει ο στρατός της για να ενισχύσει το Γουόρτσεστερ.
»Δεν ξέρετε όμως», συνέχισε η Ντιάνα, με τη φωνή της ενισχυμένη από ένα ξόρκι για να ακούγεται παντού, «ότι είμαι η νόμιμη κληρονόμος του θρόνου του Άβον.