Αλλά ο πόνος πέρασε καθώς τα εξογκώματα εξαπλώθηκαν παίρνοντας τη μορφή δύο υπέροχων φτερών.
«Τι έκανες;» φώναξε με φρίκη ο Λούθιεν, γιατί αν και αυτό το πλάσμα ήταν πραγματικά υπέροχο, δεν ήταν ο Ριβερντάνσερ, ο αγαπημένος του σύντροφος.
«Μην φοβάσαι», του είπε ο Μπριντ’Αμούρ. «Το ξόρκι δεν θα κρατήσει πολύ και ο Ριβερντάνσερ θα ξαναπάρει την προηγούμενη μορφή του χωρίς αρνητικές επιπτώσεις.
Ο Λούθιεν κοίταζε ακόμη εμβρόντητος το φτερωτό άλογο, αλλά αποδέχτηκε την εξήγηση του Μπριντ’Αμούρ.
»Πρέπει να τελειώσουμε εδώ και τώρα», συνέχισε ο βασιλιάς του Εριαντόρ. «Δεν πρέπει να αφήσουμε τον Γκρινσπάροου να ξεφύγει!» Πήγε δίπλα στο υπέροχο άλογο και ο Ριβερντάνσερ χαμήλωσε για να τον βοηθήσει να ανεβεί στη σέλα.
»Γρήγορα η πόλη θα είναι δική σου», είπε ο Μπριντ’Αμούρ στην Ντιάνα. «Και σύντομα θα είναι δικό σου όλο το Άβον. Ίσως να χάσω την θριαμβευτική άνοδό σου στον θρόνο που σου ανήκει. Σε παρακαλώ, όμως, μην ξεχάσεις αυτούς που σε βοήθησαν».
«Υπάρχουν πολλές αδικίες που πρέπει να διορθωθούν», απάντησε η Ντιάνα.
«Αν δεν γυρίσω, τότε να ξέρεις ότι ο Γκρινσπάροου θα παραμείνει για πάντα ένα πρόβλημα για σένα. Έχε τον νου σου στο Σόλτγουος και κράτα τις δυνάμεις σου ετοιμοπόλεμες!»
Η Ντιάνα κατένευσε. «Όποια κι αν είναι η μοίρα σου, υπόσχομαι ανεξαρτησία στο Εριαντόρ», είπε. «Ο στρατός σου δεν θα ξεκινήσει να επιστρέψει βόρεια αν δεν εδραιωθεί μια σωστή διοικητική ιεραρχία με επικεφαλής τον βασιλιά Μπέλικ του Νταν Ντάροου ή τον Λούθιεν Μπέντγουιρ ή τον Μπαϊλίγουιν, επίτροπο του Τζάιμπι, ή την Σιόμπαν, αρχηγό των ξωτικών».
Ο Λούθιεν ένιωσε φρίκη βλέποντας ότι μιλούσαν τόσο ανοιχτά για το ενδεχόμενο να σκοτωθεί ο Μπριντ’Αμούρ, γρήγορα όμως κατάλαβε ότι αυτές οι ρυθμίσεις ήταν απαραίτητες. Ό,τι κι αν συνέβαινε, δεν έπρεπε να επικρατήσει πάλι χάος στο Εριαντόρ. Ένιωθε ότι μπορεί να έχει εμπιστοσύνη στην Ντιάνα, ότι το Άβον δεν θα προσπαθούσε να κυριεύσει ξανά την πατρίδα του. Παρ’ όλα αυτά, αν δεν γύριζε ο Μπριντ’Αμούρ υπήρχε φόβος να διασπαστεί το Εριαντόρ σε φυλετικές φράξιες. Ήδη έβλεπε ένα ενδεχόμενο προστριβών ανάμεσα στην Καϊρίν Κάλθγουεϊν και τον Μπέλικ, που ήταν πολύ περήφανοι και ξεροκέφαλοι, ή ίσως επίσης ανάμεσα σε αυτούς τους δύο και τον επίτροπο Μπαϊλίγουιν!
Το βλέμμα του καρφώθηκε πάλι στον Μπριντ’Αμούρ. Ο γενναίος μάγος είχε σκύψει χαμηλά και χάιδευε τον μυώδη λαιμό του Ριβερντάνσερ. Ξαφνικά, αντιδρώντας εντελώς αυθόρμητα, ο Λούθιεν έτρεξε στο άλογό του κι έσπρωξε τον Μπριντ’Αμούρ πίσω, προς τα καπούλια του ζώου.
Ο Μπριντ’Αμούρ άπλωσε το χέρι να τον σταματήσει. «Τι κάνεις;» είπε.
«Έρχομαι μαζί σου», απάντησε αποφασιστικά ο Λούθιεν. «Το άλογο είναι δικό μου και αυτή είναι η θέση μου!»
Ο Μπριντ’Αμούρ τον κοίταξε επίμονα στα μάτια νιώθοντας ότι δεν μπορεί να διαφωνήσει. Ο Λούθιεν είχε κερδίσει το δικαίωμα να τον συνοδέψει σε αυτή την τελευταία, την πιο απελπισμένη μάχη.
«Αν το άλογο δεν μπορεί να μας μεταφέρει και τους δύο, τότε διάλεξε ένα δεύτερο», είπε ο Λούθιεν. Κοίταξε τον Όλιβερ που καθόταν ανήσυχος πάνω στο κίτρινο πόνι του. «Τον Θρεντμπέαρ», πρόσθεσε.
«Θέλεις να βάλεις φτερά στο πολύτιμο άλογό μου για να κυνηγήσει έναν δράκοντα στους βάλτους;» ρώτησε κατάπληκτος ο Όλιβερ.
«Ναι», απάντησε ο Λούθιεν.
«Όχι!» είπε εμφατικά ο Μπριντ’Αμούρ, ενώ εξίσου εμφατικός ήταν ο στεναγμός ανακούφισης του Όλιβερ.
«Ο Ριβερντάνσερ θα μας μεταφέρει και τους δύο», εξήγησε ο Μπριντ’Αμούρ και ο Λούθιεν ηρέμησε.
«Λούθιεν!» φώναξε η Κατρίν Ο’ Χέιλ.
Ο Λούθιεν, αφού κατέβηκε από το άλογο, πήγε αμέσως κοντά της. Την αγκάλιασε σφιχτά. «Είναι το σωστό τέλος», είπε με όλη του την καρδιά. «Είναι το τέλος όσων άρχισα όταν σκότωσα τον δούκα Μόρκνεϊ πάνω στον πύργο της Μητρόπολης».
Η Κατρίν είχε σκοπό να του πει να μην πάει, να τον μαλώσει που αδιαφορούσε τόσο πολύ γι’ αυτήν ώστε να θέλει να πάει σε μια αποστολή αυτοκτονίας κυνηγώντας έναν δράκοντα στους βάλτους. Αλλά, όπως και ο Μπριντ’Αμούρ, δεν μπορούσε να αμφισβητήσει την ειλικρίνεια που έβλεπε στα μάτια του Λούθιεν, την ανάγκη που ένιωθε ο αγαπημένος της να συνεχίσει τον αγώνα μέχρι το τέλος του.
«Απλώς φοβήθηκα ότι θα έφευγες χωρίς να με αποχαιρετίσεις», είπε.
«Δεν σε αποχαιρετώ», την διόρθωσε ο Λούθιεν. «Σου δίνω μόνο ένα φιλί και μια παράκληση: να προσέχεις μέχρι να γυρίσω δίπλα σου, εδώ, στην πόλη της βασίλισσας Ντιάνα Γουέλγουορθ».
Η αισιοδοξία του συγκίνησε την Κατρίν, κυρίως επειδή συνειδητοποίησε ότι ο Λούθιεν δεν πίστευε απόλυτα ότι θα ήταν κατορθωτό να γυρίσει κοντά της. Και πάλι όμως δεν μπορούσε να του πει να μείνει. Τον φίλησε συγκρατώντας τη λέξη «Αντίο» πριν βγει από τα χείλια της.