Οι ήχοι έσβησαν.
Η σύγκρουση σταμάτησε, οι φωτιές, ο κεραυνός, όμως ο Γκρινσπάροου με τον Μπριντ’Αμούρ στέκονταν ακόμη αντιμέτωποι. Ο μάγος, βλέποντας το κεφάλι του δράκου να τραβιέται πίσω και τα μάτια του να ανοίγουν διάπλατα, κατάλαβε ότι το θηρίο δεν περίμενε να έχει τόση αντοχή και δύναμη ο εχθρός του.
«Πρόδωσες όλα όσα ήταν ιερά για την αρχαία αδελφότητα», φώναξε.
«Τους αρχαίους ανόητους!» απάντησε ο δράκοντας με μια βροντερή φωνή σαν ουρλιαχτό.
Ο Μπριντ’Αμούρ παραξενεύτηκε, γιατί η φωνή του δράκου έβγαινε με δυσκολία, ένα μείγμα από παραμορφωμένες συλλαβές και ζωώδη γρυλλίσματα.
«Τους λες ανόητους», απάντησε ο μάγος. «Όμως στην αδελφότητα βρήκες για πρώτη φορά τη δύναμή σου».
«Η δύναμή μου είναι αρχαία!» απάντησε ο δράκος με ένα βρυχηθμό. «Πιο παλιά από την αδελφότητά σου, πιο παλιά από σένα!»
Ο Μπριντ’Αμούρ κατάλαβε τότε την εσωτερική πάλη που γινόταν μέσα σε αυτό το διπλό πλάσμα. «Είσαι ο Γκρινσπάροου!» φώναξε, προσπαθώντας να την εκμεταλλευτεί.
«Είμαι ο Ντανσαλιγκνάτ… Είμαι ο Γκρινσπάροου, βασιλιάς της Θάλασσας του Άβον!» μούγκρισε το θηρίο.
Καθώς το σώμα του δράκου έκανε μια σύσπαση, ο Μπριντ’Αμούρ πέρασε αμέσως στην επίθεση εξαπολύοντας ακόμα έναν κεραυνό, αυτή τη φορά λευκό, εκτυφλωτικό. Ο δράκοντας μούγκρισε, μα κι ο Μπριντ’Αμούρ ούρλιαξε από πόνο καθώς διοχέτευε όλη του την ενέργεια, όλη του τη ζωτική δύναμη στον κεραυνό. Η μαγεία είναι μια δύναμη που η χρήση της πρέπει να περιορίζεται από τη σύνεση, αλλά ο Μπριντ’Αμούρ δεν είχε περιθώρια για αυτοσυγκράτηση τώρα, αφού αντιμετώπιζε έναν τέτοιο εχθρό. Αισθάνθηκε την καρδιά του να φτερουγίζει, τα γόνατά του να λύνονται, αλλά εξακολούθησε να στέλνει ενέργεια στον κεραυνό δίνοντας όλο του τον εαυτό στην προσπάθεια, στραγγίζοντας κάθε ίχνος δύναμης από μέσα του για να το εκτοξεύσει μεταμορφωμένο ενάντια στο τέρας.
Σχεδόν δεν έβλεπε πια τον δράκοντα ούτε αντιλαμβανόταν το περιβάλλον, όμως κάπου βαθιά μέσα στον νου του κατάλαβε ότι ο κεραυνός επέφερε σοβαρή ζημιά στο θηρίο και του προκάλεσε μια μεταμόρφωση.
Σιγά-σιγά ενώ η ενέργεια του κεραυνού έσβηνε, ο Μπριντ’Αμούρ απέμεινε να ταλαντεύεται όρθιος ακόμη, τελείως εξουθενωμένος. Όταν επιτέλους κατάφερε να κοιτάξει τον αντίπαλό του, τα μάτια του άνοιξαν διάπλατα.
Το πλάσμα που στεκόταν μπροστά του δεν ήταν πια ούτε ο δράκος ούτε ο βασιλιάς του Άβον. Ο Γκρινσπάροου και ο Ντανσαλιγκνάτιους, καθώς χωρίζονταν, είχαν παγώσει κάπου στη μέση των δύο διαφορετικών μορφών τους, σ’ ένα δίποδο τέρας σχεδόν τρία μέτρα ύψος, με δέρμα σκεπασμένο από μαυροπράσινα λέπια, μεγάλα χέρια με νύχια στα δάχτυλα, μακριά ουρά κι έναν ερπετοειδή λαιμό μακρύ όσο ήταν το ύψος του Μπριντ’Αμούρ.
«Νομίζεις ότι με νίκησες;» ρώτησε το τέρας.
Ο Λούθιεν άκουσε αυτή τη φράση σαν από μακριά, και η φωνή του θηρίου, ένα διαπεραστικό βραχνό ουρλιαχτό, ήταν αφόρητη για τα αφτιά και την καρδιά του.
»Είσαι ανόητος, Μπριντ’Αμούρ, όπως ήταν κι όλοι οι σύντροφοί σου», είπε ο Γκρινσπάροου.
«Και ο Γκρινσπάροου ανάμεσά τους», απάντησε ο Μπριντ’
Αμούρ με μεγάλη προσπάθεια που τον έκανε να υποφέρει.
«Όχι!» βρυχήθηκε το τέρας. «Ο Γκρινσπάροου ήταν ο μόνος που κατάλαβε ότι οι μέρες του δεν είχαν τελειώσει.
Ο Μπριντ’Αμούρ δεν μπορούσε να απαντήσει τίποτα σε αυτό, γιατί και ο ίδιος πίστευε πια ότι η αδελφότητα των μάγων είχε παραιτηθεί πρόωρα και ασύνετα από τις δυνάμεις της.
»Τώρα θα πεθάνεις», είπε το θηρίο κάνοντας ένα βήμα μπροστά. «Και όλος ο κόσμος θα πέσει στα χέρια μου».
Ξανά ο Μπριντ’Αμούρ δεν βρήκε τίποτα για να αντικρούσει τα λόγια του Δρακοβασιλιά — τουλάχιστον το πρώτο μέρος τους, αφού δεν είχε τη δύναμη ούτε να σηκώσει το χέρι του ενάντια στο πλάσμα που πλησίαζε. Δεν ήταν όμως σίγουρος αν ο δεύτερος ισχυρισμός του Γκρινσπάροου, αυτός για τον κόσμο, θα αποδειχνόταν σωστός.
«Ξέρουν ποιος είσαι τώρα», είπε, κάνοντας τη φωνή του όσο πιο δυνατή και σίγουρη μπορούσε. «Και το τι είσαι.
Ο Γκρινσπάροου γέλασε σαν να το θεωρούσε αυτό μια ασήμαντη λεπτομέρεια.
»Η Ντιάνα Γουέλγουορθ θα πάρει πίσω τον θρόνο της και το βασίλειό της, ενώ ο βδελυρός Γκρινσπάροου θα βρει την υποδοχή που του αρμόζει!» είπε ο Μπριντ’Αμούρ.
«Αφού μπορώ να νικήσω τόσο εύκολα έναν Μπριντ’Αμούρ, τότε πώς θα με αντιμετωπίσουν η αδύναμη βασίλισσα ή οι ασήμαντοι σύμμαχοί της;» Ο Γκρινσπάροου συνέχισε να προχωρεί καθώς μιλούσε φτάνοντας σε απόσταση μερικών μέτρων από τον Μπριντ’Αμούρ, που ήταν τόσο εξαντλημένος ώστε δεν μπορούσε ούτε καν να υποχωρήσει. «Θα πάρω πίσω αυτά που μου ανήκουν!» είπε το θηρίο περνώντας στην επίθεση.