«Πού είναι ο Μπέλικ;» ρώτησε ο Λούθιεν. Σε αντίθεση με τον Όλιβερ, που οι απόψεις του επηρεάζονταν από την ελπίδα αλλά κι από την αλαζονική επιθυμία του να καθοριστούν οι ιστορικές εξελίξεις με βάση την πρότασή του για “δυοκρατία”, ο Λούθιεν καταλάβαινε τους ενδοιασμούς του Μπέλικ. Μπορεί ο βασιλιάς των νάνων να μην ήταν καν σίγουρος αν μπορεί να εμπιστευτεί τους Εριαντοριανούς. Ίσως να μην απέκλειε το ενδεχόμενο ότι πίσω από τις επιδρομές κρυβόταν όχι ο Γκρινσπάροου αλλά ο Μπριντ’Αμούρ, που θα ήθελε να τις χρησιμοποιήσει για να εξασφαλίσει πολιτικά οφέλη.
«Στο μέγαρο του Μπριντ’Αμούρ ακόμη», απάντησε ο Όλιβερ. «Θα φύγει για τα ορυχεία αύριο και θα επιστρέψει σε δέκα μέρες».
Ο Λούθιεν δεν ξαφνιάστηκε με το νέο. Οι επιδρομές των Κυκλωπιανών είχαν γίνει τόσο συχνές, ώστε πολλοί δυσαρεστημένοι είχαν ονομάσει αυτή την περίοδο Καλοκαίρι των ματωμένων χωριών. Αλλά αυτό έδειχνε ακόμη πιο καθαρά στον Λούθιεν, ότι οι νάνοι πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους με το Εριαντόρ. Εκείνο που χρειαζόταν τώρα ήταν να σβήσουν όλες οι υποψίες ανάμεσα στις δύο πλευρές, να αποδειχτεί ποιοι ευθύνοταν για τις επιδρομές: οι Κυκλωπιανοί κι εκείνος που τους παρακινούσε.
«Θα επιθυμούσε ο βασιλιάς Μπέλικ εκδίκηση για το Λαγκάδι του Σάουγκλς;» ρώτησε ο νεαρός τον Σάγκλιν, και το πρόσωπο του νάνου έλαμψε, όπου τουλάχιστον φαινόταν πίσω από την τεράστια μαύρη γενειάδα του.
»Τότε κανόνισε να με συνοδεύσει μια δύναμη νάνων στα βουνά», συνέχισε ο Λούθιεν.
«Το έχεις συζητήσει με τον Μπριντ’Αμούρ;» ρώτησε ο Όλιβερ.
«Δεν θα διαφωνήσει», του απάντησε ο Λούθιεν.
Ο Όλιβερ σήκωσε τους ώμους και γύρισε πάλι στο κρασί του. Ήταν φανερό ότι δεν είχε πειστεί.
Στην πραγματικότητα ούτε ο Λούθιεν ήταν σίγουρος, αλλά προτιμούσε να αντιμετωπίζει τα προβλήματα ένα-ένα.
Και τον περίμενε άλλο ένα πρόβλημα, όταν αργότερα το ίδιο βράδυ βρήκε τον Μπριντ’Αμούρ στην κορυφή του ψηλότερου πύργου της Μητρόπολης, μόνο του με τα αστέρια. Ο Μπριντ’Αμούρ άκουσε ευγενικά όλα τα σχέδια και τα επιχειρήματα του Λούθιεν παρακινώντας τον με καταφατικά νεύματα να συνεχίσει, έτσι ώστε ο νεαρός χρειάστηκε κάποια ώρα για να συνειδητοποιήσει ότι κάτι διαφορετικό και ιδιαίτερα σοβαρό προβλημάτιζε τώρα τον φίλο του.
«Όλα με τη σειρά τους», είπε ο Μπριντ’Αμούρ όταν ο Λούθιεν σκέφτηκε ότι είχε μιλήσει αρκετά. «Εξαιρετική ιδέα να συμπεριλάβουμε τους νάνους στην εξόρμηση. Ξέρουν καλά τα βουνά και ανυπομονούν να χύσουν κυκλωπιανό αίμα. Ακόμα κι αν πίσω από τις επιδρομές κρύβεται ο Γκρινσπάροου —και ξέρουμε και οι δύο ότι έτσι είναι— τότε οι άνθρωποι του Μπέλικ θα δουν τις αποδείξεις με τα μάτια τους, αν βέβαια υπάρχουν αυτές.
Όμως, η επόμενη φράση του Μπριντ’Αμούρ έσβησε το χαμόγελο του Λούθιεν.
»Δεν γίνεται να πας».
Ο Λούθιεν τον κοίταξε με ανοιχτό το στόμα. «Μα…»
«Σε χρειάζομαι», απάντησε απλά ο Μπριντ’Αμούρ. «Έχουμε κι άλλες φασαρίες, χειρότερες φασαρίες, στα ανατολικά».
«Τι μπορεί να είναι χειρότερο από τους Κυκλωπιανούς;»
«Οι Χιούγκοθ».
Ο Λούθιεν πήγε να διαμαρτυρηθεί, όμως σταμάτησε όταν συνειδητοποίησε τι είχε πει ο Μπριντ’Αμούρ. Οι Χιούγκοθ! Οι παλιότεροι εχθροί, οι χειρότεροι εφιάλτες του Εριαντόρ κι όλης της Θάλασσας του Άβον.
«Πότε;» τραύλισε. «Μεμονωμένο σκάφος ή οργανωμένη επιδρομή; πού; πόσα πλοία;…»
Ο Μπριντ’Αμούρ τον σταμάτησε σηκώνοντας το χέρι. «Μίλησα με έναν απεσταλμένο από το χωριό Τζάιμπι του Μπέι Κόλθγουιν», εξήγησε ο βασιλιάς. «Ήταν μεγάλη επίθεση, πάνω από είκοσι πλοία. Μόνο ο ηρωισμός των ψαράδων του Τζάιμπι τους εμπόδισε να αποβιβαστούν στην ακτή.
Ο Λούθιεν δεν απάντησε, προσπαθούσε να συγκεντρωθεί για να αξιολογήσει αυτά τα ανησυχητικά νέα.
»Είμαστε σίγουροι ότι ο Γκρινσπάροου χρησιμοποιεί τους Κυκλωπιανούς για να διασπάσει το βασίλειό μας», συνέχισε ο Μπριντ’Αμούρ, «και έτσι να υπονομεύσει μια πιθανή συμμαχία ανάμεσα στο Εριαντόρ και το Νταν Ντάροου. Προφανώς δεν έχει σκοπό να αφήσει το Εριαντόρ στους Εριαντοριανούς, παρά την ανακωχή».
«Πιστεύεις, λοιπόν, ότι ο Γκρινσπάροου μπορεί να έχει συμμαχήσει και με τους Χιούγκοθ», είπε ο Λούθιεν.
Ο Μπριντ’Αμούρ κούνησε αρνητικά το κεφάλι. Φοβόταν όντως κάτι τέτοιο, αλλά πραγματικά του φαινόταν αδύνατο να είχε κατορθώσει ο Γκρινσπάροου να κάνει μια τέτοια συμμαχία. Οι Χιούγκοθ σέβονταν μόνο τη σωματική δύναμη περιφρονώντας τους “πολιτισμένους” κατοίκους του Άβον, ενώ μισούσαν ανοιχτά τους μάγους και τη μαγεία. Ο Μπριντ’Αμούρ, που ήταν ένας σωματώδης βόρειος, θα μπορούσε ίσως να συνδιαλλαγεί μαζί τους, αλλά ο Γκρινσπάροου ήταν ένας δανδής, ένα καχεκτικό δείγμα ανθρώπου που δεν έκρυβε τις μαγικές του δυνάμεις. Επιπλέον, μολονότι η συμμαχία με τους Χιούγκοθ θα ενίσχυε τη θέση του Άβον, ο Μπριντ’Αμούρ δεν πίστευε ότι ο Γκρινσπάροου θα ήθελε να συναλλαγεί με τους βάρβαρους Ισενλανδούς.