Ο Γουάλας κοίταξε τον Τζέιμσις και σήκωσε τα χέρια εγκαταλείποντας την προσπάθεια. «Έχεις κάθε δικαίωμα να αποφασίζεις μόνος σου για τη μοίρα σου», παραδέχτηκε ο μοναχός.
«Στο Κόλνσεϊ, λοιπόν!» είπε ο Γουάλας γυρίζοντας για να πάει στον τιμονιέρη.
«Μόνο αν θεωρείς ότι αυτή είναι μια συνετή πορεία για το σκάφος σου», είπε κοφτά ο Λούθιεν, κάνοντας τον καπετάνιο να στραφεί και πάλι. «Δεν θέλω να εκθέσεις το πλοίο σου σε κίνδυνο επειδή σου το ζητώ εγώ. Η διοίκηση του Στράτον Γουίβερ είναι δική σου και μόνο δική σου».
Ο Γουάλας έκανε ένα καταφατικό νεύμα εκφράζοντας την εκτίμησή του για τα λόγια του Λούθιεν. «Γνωρίζαμε τον κίνδυνο όταν ξεκινήσαμε», υπενθύμισε. «Όλο το πλήρωμα είναι εθελοντές, με πρώτον εμένα τον ίδιο. Καταλαβαίνοντας τους κινδύνους που αντιμετωπίζει το Εριαντόρ, είμαστε πρόθυμοι να πεθάνουμε για να υπερασπιστούμε την ελευθερία μας. Αν δεν ήσουν πάνω στο πλοίο, φίλε μου, δεν θα δίσταζα να κυνηγήσω τους Χιούγκοθ για να τους εξαναγκάσω σε συνομιλίες, ακόμη κι αν με περίμενε όλος ο στόλος τους!»
«Τότε συνέχισε», είπε ο Λούθιεν. Ο Γουάλας και ο Τζέιμσις, αφού χαιρέτησαν με ένα νεύμα, απομακρύνθηκαν.
Το Στράτον Γουίβερ έστριψε ανατολικά πλησιάζοντας το πλοίο των βαρβάρων, αλλά καθώς τα κουπιά των Χιούγκοθ δούλευαν μανιασμένα, δεν μπόρεσαν να του κόψουν τον δρόμο. Παρ’ όλα αυτά πλησίασαν κι άλλο, ώστε να δουν οι βάρβαροι καθαρά τη σημαία των συνομιλιών, μολονότι η αντίδρασή τους ήταν και πάλι χαρακτηριστική.
Το πλοίο των Χιούγκοθ δεν έκοψε καθόλου ταχύτητα, μα συνέχισε την πορεία του προς τα νοτιοανατολικά. Το Στράτον Γουίβερ το ακολούθησε, ώσπου γρήγορα είδαν τις γκρίζες κορυφές των βουνών του Κόλνσεϊ.
«Πιστεύεις ακόμη ότι θέλουν να μας παρασύρουν στα ρηχά;» ρώτησε ο Λούθιεν τον Γουάλας λίγο αργότερα.
«Πιστεύω ότι τρέχουν για βοήθεια», εξήγησε ο Γουάλας δείχνοντας δεξιά, όπου άλλο ένα πλοίο τον Χιούγκοθ είχε ξεπροβάλλει πίσω από το νησί.
«Πολύ βολικό γι’ αυτούς να υπάρχει εδώ γύρω άλλο ένα πλοίο και να μας περιμένει», είπε ο Λούθιεν.
«Ναι, έτσι είναι συνήθως οι ενέδρες», απάντησε φλεγματικά ο Γουάλας.
Γρήγορα εντόπισαν ένα τρίτο πλοίο των Χιούγκοθ να πλησιάζει από τα αριστερά, καθώς κι ένα τέταρτο πίσω του. Το πρώτο σκάφος που είχαν δει, σήκωσε τα κουπιά της μιας πλευράς κάνοντας κλειστή στροφή.
«Δεν ξέρουμε τι θα αποφασίσουν», είπε ο Λούθιεν. «Μπορεί, τώρα που έχουν κι άλλα δικά τους πλοία εδώ κοντά, να δεχτούν να μιλήσουμε».
«Πάντως, δεν θα αφήσω πάνω από ένα πλοίο να πλησιάσει», είπε ο Γουάλας. «Και μόνο αν έχει παρόμοια με τη δικιά μας σημαία». Φώναξε στο πλήρωμα του καταπέλτη δίνοντάς τους εντολή να σημαδέψουν το απομονωμένο πλοίο στα δεξιά τους. Αν ακολουθούσε μάχη, είχε σκοπό να βουλιάξει αυτό πρώτο, για να ανοίξει τον δρόμο του Στράτον Γουίβερ προς βαθύτερα νερά.
Ο Λούθιεν δεν μπορούσε να διαφωνήσει, παρά την επιθυμία του να δώσει τέλος στις επιδρομές με ειρηνικό τρόπο. Θυμόταν τον Γκαρθ Ρόγκαρ, τον πιο αγαπημένο φίλο του, έναν Χιούγκοθ που είχε ναυαγήσει σε μικρή ηλικία για να βγει μετά στις ακτές του Μπέντγουιντριν. Είχε παίξει άθελά του βασικό ρόλο στον θάνατο του Γκαρθ, όταν τον νίκησε στην αρένα. Αν είχε νικηθεί ο Λούθιεν, ο Γκάχρις δεν θα αποφάσιζε ποτέ να δώσει με τον αντίχειρα προς τα κάτω το σήμα που απαιτούσε την εξόντωση του νικημένου.
Λογικά, ο Λούθιεν Μπέντγουιρ δεν έφταιγε για τον θάνατο του Γκαρθ Ρόγκαρ, αλλά οι τύψεις δεν ακούνε ποτέ τη λογική.
Για τούτο, ήταν αποφασισμένος να τιμήσει τη μνήμη του Γκαρθ Ρόγκαρ σε αυτό το ταξίδι του στο Τζάιμπι και στη Θάλασσα Ντόρσαλ, δίνοντας μια όσο πιο ειρηνική λύση μπορούσε στη σύγκρουση με τους Χιούγκοθ. Παρά την επιθυμίες του, όμως, δεν μπορούσε να ζητήσει από το πλήρωμα του Στράτον Γουίβερ να παραμείνει ανυπεράσπιστο απέναντι στα τέσσερα πλοία των Χιούγκοθ. Ο Γουάλας και το πλήρωμά του είχαν δείξει μεγάλη γενναιότητα, απλά και μόνο με το που συμφώνησαν να βγουν στη θάλασσα χωρίς συνοδεία άλλων πλοίων.
«Μπορεί να μας περιμένει ναυμαχία», είπε ο Λούθιεν στην Κατρίν και τον Όλιβερ, όταν γύρισε κοντά τους στην μπροστινή κουπαστή.
Ο Όλιβερ κοίταξε τα πλοία των Χιούγκοθ, τους αφρούς δεξιά κι αριστερά που σήκωναν τα κουπιά τα οποία δούλευαν ασταμάτητα. Μετά κοίταξε το δικό τους πλοίο, ιδιαίτερα τον καταπέλτη στην πρύμνη. «Ελπίζω να ξέρουν καλό σημάδι», είπε.
Με τις πιθανότητες να έχουν γυρίσει εναντίον τους, τόσο ο Λούθιεν όσο και η Κατρίν έλπιζαν το ίδιο πράγμα.
Ακούστηκε η φωνή του παρατηρητή από το κατάρτι, που εντόπισε ένα πέμπτο πλοίο των Χιούγκοθ και μετά ένα έκτο. Τα δύο, ακολουθούσαν πίσω από το πλοίο στα δεξιά τους.