Ο Λούθιεν εξουδετέρωσε όλα τα χτυπήματα, οπισθοχωρώντας όμως από τη δύναμή τους. Θα ήθελε να αντιδράσει πιο γρήγορα, αλλά το σπαθί του είχε μιάμιση φορά το βάρος του Τυφλωτή, πράγμα που περιόριζε την ταχύτητά του. Έτσι συνέχισε να οπισθοχωρεί, καθώς ο Ίθαν εξακολουθούσε να χτυπά με μια τρελή, άγρια έκφραση.
Ο Λούθιεν αυτοσυγκεντρώθηκε, σε μια προσπάθεια να κάνει οικονομία δυνάμεων, αποκρούοντας τις επιθέσεις του αδελφού του με όσο το δυνατόν μικρότερες κινήσεις. Υποχωρούσε πρόθυμα φτάνοντας κοντά στον τοίχο της καλύβας. Εκεί άλλαξε κατάλληλα τη θέση του φροντίζοντας ώστε το επόμενο δυνατό χτύπημα να τον φέρει έξω από την πόρτα, στο δυνατό φως.
Ένα πλήθος από Χιούγκοθ περικύκλωσε τα δυο αδέλφια. Ο Λούθιεν είδε την Κατρίν με τον Όλιβερ να έρχονται στην πόρτα και τον Ρενίρ να τους σπρώχνει απότομα, ώστε να ανοίξουν δρόμο για τον χαμογελαστό Άσμουντ.
Ο Λούθιεν συνειδητοποίησε ότι οι σκληροί Χιούγκοθ απολάμβαναν το θέαμα.
Το ανώμαλο, πετρώδες έδαφος περιόριζε σε κάποιο βαθμό το πλεονέκτημα που έδινε στον Ίθαν το ελαφρύτερο και πιο γρήγορο σπαθί. Εδώ ήταν πολύ σημαντική η επιδεξιότητα των ποδιών, και ο Λούθιεν δεν είχε συναντίσει κανέναν πολεμιστή που να τον ξεπερνά σε αυτό τον τομέα, με μόνη πιθανή εξαίρεση τον ταχύτατο Όλιβερ ντε Μπάροους. Άρχισε να κινείται με άνεση στο ανώμαλο έδαφος αποκρούοντας επιδέξια τις επιθέσεις του Ίθαν. Φτάνοντας στους πρόποδες μιας ανηφορικής πλαγιάς, αμέσως εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία ανεβαίνοντας στην ανηφόρα. Τώρα ο Ίθαν ήταν πιο χαμηλά, γι’ αυτό δεν τον έφτανε με τον Τυφλωτή. Αμέσως ο νεότερος από τους Μπέντγουιρ εξαπέλυσε μια αληθινά μανιασμένη και αγριότατη επίθεση πιέζοντας τον αδελφό του με μια σειρά από απανωτά χτυπήματα.
Ο Ίθαν τα απέκρουσε ή τα απέφυγε διατηρώντας τέλεια ισορροπία. Εκείνη τη στιγμή, καθώς ο Λούθιεν ένιωθε ότι είχε αποκτήσει ένα πλεονέκτημα, συνειδητοποίησε ότι το τέλος αυτής της μονομαχίας θα ήταν δύσκολο. Είτε νικούσε είτε έχανε, θα βρισκόταν σε αδιέξοδο. Θα κατέληγε η μονομαχία στον θάνατο; Και αν ναι, πώς ήταν δυνατό να σκοτώσει τον ίδιο τον αδελφό του; Όμως, ακόμη κι αν η μονομαχία δεν θα ήταν μέχρι θανάτου, ο Λούθιεν είχε πολλά να χάσει, όπως επίσης ο Ίθαν άλλωστε, αφού ο αδελφός του κατά πάσα πιθανότητα είχε γίνει δεκτός από τους Χιούγκοθ χάρη στις πολεμικές του ικανότητες. Και τώρα, αν σε αυτήν τη σύγκρουση έχανε τον σεβασμό τους…
Δεν του άρεσαν καθόλου αυτές οι προοπτικές, αλλά επίσης δεν υπήρχε τρόπος να σταματήσει για να αναζητήσει κάποια άλλη διέξοδο. Στο μεταξύ, καθώς ο Ίθαν ανέβηκε ψηλά στην πετρώδη ανηφόρα προσπαθώντας να βρεθεί από πάνω του, ο Λούθιεν αναγκάστηκε να συγκεντρώσει όλη την προσοχή του για να αποκρούσει τα χτυπήματα του αδελφού του.
Ο Ίθαν έκανε ένα ξαφνικό ξιφισμό καθώς τα δυο αδέλφια μονομαχούσαν στην πετρώδη πλαγιά. Ήταν αδύνατο για τον Λούθιεν να αποκρούσει έγκαιρα με το βαρύτερο σπαθί του, ούτε μπορούσε να παραμερίσει, λόγω της θέσης που είχε, έτσι έπεσε πίσω αφήνοντας το σώμα του να κυλήσει μακριά από τον Ίθαν ως κάτω στην πλαγιά, για να πατήσει πάλι ανάλαφρα στα πόδια του έξι μέτρα πιο χαμηλά από τον αδελφό του.
Άκουσε την Κατρίν να φωνάζει τρομαγμένη και το ταυτόχρονο βογγητό του Όλιβερ, ανάμεσα στις ζητωκραυγές εκατό αιμοχαρών Χιούγκοθ.
Ο Ίθαν κατέβηκε τρέχοντας την πλαγιά παρακινημένος από τους συντρόφους του, αλλά ο Λούθιεν δεν είχε σκοπό να τον αντιμετωπίσει από χαμηλότερο έδαφος. Απομακρύνθηκε τρέχοντας από την ανηφόρα, ενώ ο Ίθαν τον κυνηγούσε φωνάζοντας, αποκαλώντας τον δειλό.
Ο Λούθιεν δεν ήταν δειλός, είχε μάθει όμως πόσο σημαντικό είναι να διαλέγεις το πεδίο μιας μονομαχίας. Έτσι, με τον Ίθαν να πλησιάζει γοργά πίσω του, ο Λούθιεν έτρεξε σε μια μικρή προβλήτα πηδώντας με προσοχή πάνω στις πέτρες της. Τώρα βρισκόταν αυτός σε ψηλότερο έδαφος, αλλά ο Ίθαν ήταν τόσο εξαγριωμένος ώστε δεν έκοψε ταχύτητα, πλησίασε χτυπώντας μανιασμένα, καρφώνοντας με τον Τυφλωτή πότε από ’δώ και πότε από εκεί, αναζητώντας ένα άνοιγμα στην άμυνα του Λούθιεν.
Δεν υπήρχε όμως κανένα. Οι αποκρούσεις του Λούθιεν ήταν τέλειες, αλλά ο Ίθαν κατάφερε να ανεβεί κι αυτός στους βράχους φτάνοντας βαθμιαία στο επίπεδο του αδελφού του. Ο Λούθιεν θα μπορούσε να μην τον αφήσει να ανεβεί πιο ψηλά, αλλά είχε σκοπό να δοκιμάσει κάτι.
Ο Ίθαν συνέχισε να ανεβαίνει. Ο Λούθιεν δοκίμασε έναν ξιφισμό προς τα γόνατά του και ο Ίθαν πήδησε πίσω αποκρούοντας ταυτόχρονα με ένα δυνατό χτύπημα προς τα κάτω.
Αλλά ο ξιφισμός του Λούθιεν ήταν προσποίηση. Πριν ακόμη πλησιάσει το ξίφος του στα γόνατά του αδελφού του, τη στιγμή που ο Ίθαν εκτελούσε την εύκολη απόκρουση, ο Λούθιεν έκανε ένα βήμα πίσω, αντέστρεψε τη λαβή του στο βαρύ ξίφος και το μετατόπισε κατάλληλα όχι για να μπλοκάρει τον Τυφλωτή αλλά μόνο για να του αλλάξει πορεία. Καθώς η λάμα του Ίθαν γλιστρούσε πάνω στο σπαθί του Λούθιεν, αυτός τη γύρισε και την έσπρωξε προς τους βράχους. Ο Ίθαν δεν είχε καλή ισορροπία και δεν μπόρεσε να αντισταθεί. Σπίθες πετάχτηκαν από την αιχμή του Τυφλωτή καθώς η αστραφτερή λεπίδα του χώθηκε σε μια χαραμάδα ανάμεσα στις πέτρες.