Κατά τη διάρκεια εκείνης της νύχτας ο Μπριντ’Αμούρ παρακολούθησε πολλές τέτοιες σκηνές, βλέποντας τους συντρόφους του να εξοντώνονται ένας ένας. Όλη εκείνη τη νύχτα έβλεπε τον Ρέσμορ και τον Γκρινσπάροου, τον Μόρκνεϊ, τον Πάραγκορ κι έναν άλλο μάγο, που του ήταν άγνωστος, να εντοπίζουν τους ανυπεράσπιστούς κοιμισμένους συντρόφους του και να τους σκοτώνουν.
Καθώς ένα ρίγος διαπέρασε τον Μπριντ’Αμούρ, ο Λούθιεν έβαλε το χέρι στον ώμο του.
«Φοβάμαι ότι είναι όλοι νεκροί», είπε σιγά ο μάγος.
«Ποιοι;» τον ρώτησε ο Όλιβερ μην καταλαβαίνοντας ποιούς εννοούσε και κοιτάζοντας ανήσυχα γύρω του.
«Η αρχαία αδελφότητα», απάντησε ο μάγος — και εκείνη τη στιγμή φαινόταν πραγματικά γέρος. «Μόνο εγώ ξέφυγα από την προδοσία του Γκρινσπάροου, επειδή χρησιμοποίησα πάρα πολλά ξόρκια προστασίας με αποτέλεσμα να μην μπορέσουν να με βρουν».
«Είδες να τους σκοτώνουν όλους;» ρώτησε έκπληκτος ο Λούθιεν κοιτάζοντας την κρυστάλλινη σφαίρα. Ο Μπριντ’Αμούρ τους είχε πει ότι οι μάγοι που έπεσαν σε ύπνο πριν από τόσους αιώνες ήταν πάρα πολλοί.
«Όχι όλους».
«Γιατί κοίταξες;» ρώτησε ο Όλιβερ.
«Αυτά που έγιναν όταν πιάσατε τον Ρέσμορ…» απάντησε ο Μπριντ’Αμούρ.
«Δεν έστειλες εσύ τον κεραυνό», είπε ο Λούθιεν. «Έτσι, σκέφτηκες ότι κάποιος από τους αδελφούς σου έχει ξυπνήσει και μας βοήθησε».
«Δεν είναι έτσι όμως», είπε ο Μπριντ’Αμούρ.
«Είπες ότι δεν τους βρήκες όλους», του υπενθύμισε ο Όλιβερ.
«Κανείς όμως δεν είναι ξύπνιος. Είμαι σχεδόν σίγουρος γι’ αυτό», απάντησε ο Μπριντ’Αμούρ. «Αν ήταν, θα τον είχα αντιληφθεί με την κρυστάλλινη σφαίρα ή τουλάχιστον θα είχα εντοπίσει κάποιες ενδείξεις».
«Όμως, αν δεν έστειλες εσύ τον κεραυνό…» είπε ο Λούθιεν.
Ο Μπριντ’Αμούρ σήκωσε τους ώμους. Δεν μπορούσε να βρει καμιά εξήγηση. Μετά αναστέναξε γέρνοντας πίσω στο κάθισμά του. «Κάναμε λάθος, φίλοι μου», είπε. «Μεγάλο λάθος».
«Εγώ δεν έκανα κανένα λάθος», είπε ο Όλιβερ.
«Εννοείς την αρχαία αδελφότητα;» ρώτησε ο Λούθιεν ρίχνοντας ταυτόχρονα ένα αυστηρό βλέμμα στον Όλιβερ για την υπεροψία του.
«Νομίζαμε ότι η χώρα ήταν σε καλά χέρια», εξήγησε ο Μπριντ’Αμούρ. «Η εποχή της μαγείας τελείωνε, γι’ αυτό αποτραβηχτήκαμε κι εμείς, πέσαμε σε μαγικό ύπνο για να διατηρήσουμε ό,τι απέμενε από τις δυνάμεις μας, μέχρι να μας χρειαστεί ξανά ο κόσμος.
»Πέσαμε όλοι σε ύπνο», συνέχισε με φωνή που μόλις ακουγόταν. «Εκτός από τον Γκρινσπάροου, όπως φάνηκε κατόπιν, που δεν ήταν παρά ένας μικρός και ασήμαντος μάγος. Ακόμη και οι μεγάλοι δράκοντες δεν αποτελούσαν κίνδυνο πια, τους είχαμε σκοτώσει ή φυλακίσει, όπως τον Βαλτάσαρ».
Ο Λούθιεν και ο Όλιβερ αισθάνθηκαν ένα ρίγος, μόλις άκουσαν το όνομα αυτού του δράκοντα που γνώριζαν τόσο καλά!
»Έχασα το μαγικό ραβδί μου στο σπήλαιο του Βαλτάσαρ», συνέχισε ο μάγος, γυρίζοντας να κοιτάξει τον Λούθιεν. «Αλλά δεν πίστευα ότι θα το ξαναχρειαστώ ποτέ. Μέχρι που ξύπνησα και βρήκα τη χώρα κάτω από τον σκοτεινό ζυγό του Γκρινσπάροου».
«Τα γνωρίζουμε αυτά», είπε ο Λούθιεν. «Όμως, αν ο Γκρινσπάροου ήταν τόσο ασήμαντος μάγος, πώς απέκτησε τέτοιες μεγάλες δυνάμεις;»
«Τι τρομερό σφάλμα!» είπε ο Μπριντ’Αμούρ σαν να μιλούσε στον εαυτό του. «Πιστεύαμε ότι η μαγεία σβήνει, κι αυτό ήταν αλήθεια με τα δικά μας κριτήρια. Αλλά ο Γκρινσπάροου βρήκε έναν άλλο τρόπο να την ξαναζωογονήσει. Συμμάχησε με δαίμονες, άντλησε από δυνάμεις που δεν έπρεπε να αγγίξει, με τις οποίες δημιούργησε μια καινούργια πηγή μαγικής δύναμης. Έπρεπε να το είχαμε προβλέψει αυτό και να είχαμε πάρει προφυλάξεις, πριν κοιμηθούμε».
«Συμφωνώ απολύτως!» πετάχτηκε ο Όλιβερ, αλλά χαμήλωσε αμέσως τα μάτια όταν είδε τον Λούθιεν να τον κοιτάζει βλοσυρά.