Δεν άργησε να ’ρθει κοντά τους κι ο Βαλτο-Ψηλολέλεκας. Ενώ γκρίνιαζε πως δε θα έπιανε κανένα χέλι, είχε καμιά δεκαριά περίπου, που τα ’χε κιόλας γδάρει και καθαρίσει. Έβαλε ένα καζάνι πάνω στη φωτιά, τακτοποίησε τα ξύλα κι ύστερα άναψε την πίπα του. Οι ΒαλτοΨηλολέλεκες καπνίζουν έναν πολύ παράξενο καπνό, βαρύ (μερικοί μάλιστα λένε ότι τον ανακατώνουνε και με λάσπη) και τα παιδιά πρόσεξαν ότι ο καπνός που έβγαινε από την πίπα του Λασπομούρμουρου δεν ανέβαινε ψηλά στον αέρα. Έβγαινε από την άκρη της πίπας και μετά βούταγε κατά κάτω και σουρνόταν καταγής σαν πάχνη. Ήταν κατάμαυρος και του Ευστάθιου του ’φερε βήχα.
«Ξέρετε κάτι;» είπε ο Λασπομούρμουρος. «Θα νυχτωθούμε μέχρι που να γίνουν τούτα τα χέλια, και μου φαίνεται πως εσείς οι δυο θα λιποθυμήσετε από την πείνα ώσπου να ψηθούν. Ήξερα ένα κοριτσάκι – άσε, καλύτερα να μην σας την πω την ιστορία αυτή. Μπορεί να πέσει το ηθικό σας, κι αυτό είναι κάτι που το αποφεύγω σαν και τι. Για να σας φύγει η πείνα από το μυαλό, λοιπόν, καλά θα κάναμε να μιλήσουμε για τα σχέδιά μας.»
«Αχ, ναι, ας μιλήσουμε γι’ αυτά» είπε η Τζιλ. «Μπορείτε να μας βοηθήσετε να βρούμε τον Πρίγκιπα Ριλιανό;»
Ο Βαλτο-Ψηλολέλεκας ρούφηξε τα μάγουλά του έτσι που βούλιαξαν όσο δεν έπαιρνε. «Να σας πω, δεν ξέρω αν θα μπορούσατε να το πείτε βοήθεια» είπε. «Δεν νομίζω ότι μπορεί να σας προσφέρει κανείς ακριβώς βοήθεια. Λογικά, δεν έχουμε πολλές πιθανότητες να προχωρήσουμε πολύ κατά το Βορρά, τέτοια εποχή μάλιστα, με το. χειμώνα μπροστά μας κι όλα αυτά. Όμως μη χάνετε και το κουράγιό σας! Κατά πάσα πιθανότητα, κάτι ο εχθρός, και τα βουνά και τα ποτάμια που θα πρέπει να περάσουμε, κάτι που μπορεί να χάσουμε το δρόμο, και κάτι που μπορεί να μη βρίσκουμε τίποτα να φάμε, και να υποφέρουν τα πόδια μας, ούτε που θα τον προσέξουμε τον καιρό. Κι αν δε φτάσουμε αρκετά μακριά για να πετύχουμε κάτι, μπορεί όμως να φτάσουμε τόσο μακριά που να μη χρειάζεται να βιαστούμε κιόλας για να επιστρέψουμε.»
Και τα δυο παιδιά πρόσεξαν ότι δε μιλούσε στο δεύτερο πληθυντικό, αλλά στο πρώτο. Γι’ αυτό κι οι δυο μαζί φώναξαν ταυτόχρονα. «Θα ’ρθετε δηλαδή μαζί μας;»
«Μα, φυσικά. Και βέβαια θα έρθω. Βλέπετε το θέλω κι εγώ πολύ. Δε μου φαίνεται πως θα ξαναδούμε το Βασιλιά μας να γυρίζει πίσω στη Νάρνια τώρα που έβαλε πλώρη για ξένα μέρη· είχε κι ένα γαϊδουρόβηχα τη μέρα που έφυγε. Ύστερα είναι κι ο Τράμπκιν. Έχει πάρει κι αυτός την κάτω βόλτα. Αφήνω τι κακή σοδειά θα έχουμε ύστερα από την ξηρασία του φετινού καλοκαιριού… Όσο για καμιά εχθρική επιδρομή, ε, δε θέλει ρώτημα. Δώστε βάση σ’ αυτά που σας λέω.»
«Και πώς θ’ αρχίσουμε;» ρώτησε ο Ευστάθιος.
«Να σας πω» είπε ο Βαλτο-Ψηλολέλεκας αργά αργά, «μέχρι τώρα όλοι όσοι πήγαν να βρουν τον Πρίγκιπα Ριλιανό ξεκίνησαν από την ίδια εκείνη πηγή εκεί που ο Λόρδος Δρινιανός είχε δει την οπτασία. Και συνήθως τραβούσαν κατά το βορρά. Εφόσον κανένας τους δεν ξαναγύρισε πίσω, δεν μπορούμε να πούμε με ακρίβεια τι βρήκαν στην πορεία τους».
«Εμείς θα ξεκινήσουμε από αλλού. Πρέπει να βρούμε την ερειπωμένη πόλη των γιγάντων» είπε η Τζιλ. «Έτσι είπε ο Ασλάν.»
«Πρέπει να βρούμε! Ώστε έτσι, λοιπόν;» είπε ο Λασπομούρμουρος. «Δηλαδή δε μας επιτρέπεται να ψάξουμε;»
«Μα αυτό εννοούσα κι εγώ» είπε η Τζιλ. «Κι ύστερα, όταν τη βρούμε…»
«Τώρα μάλιστα! Όταν!» είπε άχρωμα ο Λασπομούρμουρος.
«Δεν υπάρχει κανένας να ξέρει πού βρίσκεται;» ρώτησε ο Ευστάθιος.
«Έγώ πάντως δεν έχω υπόψη μου αυτόν τον Κανέναν» είπε ο Λασπομούρμουρος. «Όχι ότι δεν έχω ακούσει γι’ αυτή την Ερειπωμένη Πόλη. Μόνο που δεν ξεκινάς από την πηγή αν θες να πας εκεί. Πρέπει να διασχίσεις το Έτινσμορ. Εκεί βρίσκεται η Ερειπωμένη Πόλη, αν βρίσκεται κάπου δηλαδή. Όμως να μη σας γελάσω. Εγώ έχω πάει μέχρις εκεί κι όπως πάρα πολλοί άλλοι που πήραν αυτή την κατεύθυνση, ερείπια δεν είδα ποτέ μου.»
«Και πού είναι το Έτινσμορ;» είπε ο Ευστάθιος.
«Να! Κοιτάξτε εκεί, κατά το βορρά» είπε ο Λασπομούρμουρος δείχνοντας με την πίπα του. «Βλέπετε εκείνους τους λόφους και τα βράχια; Ε, εκεί αρχίζουν τα όρια του Έτινσμορ. Μας χωρίζει όμως ένα ποτάμι· το ποτάμι Σριμπλ. Και να ’χει και κανένα γεφύρι, καλά θα ’ταν, αλλά πού.»
«Ελπίζω όμως να μπορέσουμε να το περάσουμε» είπε ο Ευστάθιος.
«Πάντως μερικοί το πέρασαν» παραδέχτηκε ο Βαλτο-Ψηλολέλεκας.
«Μπορεί στο Έτινσμορ να συναντήσουμε κάποιους που θα ξέρουν να μας δείξουν το δρόμο» είπε η Τζιλ.
«Όσο για το ότι θα συναντήσουμε κάποιους, έπεσες διάνα» είπε ο Λασπομούρμουρος.
«Τι είδους άνθρωποι ζουν εκεί;» ρώτησε.
«Εμένα δε μου πέφτει λόγος να πω ότι δεν είναι εντάξει με τον δικό τους τρόπο» απάντησε ο Λασπομούρμουρος. «Αν σου αρέσει δηλαδή αυτός ο τρόπος.»