«Біз сенуіміз керектің ең жақсысы – ол ақиқат.» (Уильям Джеймс – қазіргі заманауи психологияның атасы).
Сіз неге шын бақытты емессіз?
Бала күніңізде, жас кезіңізде үлкен армандарыңыз, жоспарларыңыз болды ма, кітаптар жазу немесе картиналар салу, өз кәсібіңізді бастау немесе басқа шығармашылықпен, өнермен, ғылым-біліммен айналысу. Біздің көпшілігімізде болған шығар. Ал егер, біз өз-өзімізге адал болсақ, көпшілігіміз сол арман-мақсаттарды әлі күнге дейін іске асыра алмай қиялдап жүрміз. Бірақ өз құрбандығымызды басқа жұмыстарым, шаруаларым бар деу арқылы ақтап аламыз. «Мен роман жазуға қуанышты болар едім, бірақ мен өз жұмысыммен айналысуым керек, әйтпесе отбасын кім асырайды?». «Болар еді негізі, картина салып байқауға, бірақ менің көру қабілетім нашар». «Ғылыммен айналысуға болар еді, бірақ біздің елде ғылым ешкімге керек емес». «Мен бала кезімде домбырада күшті ойнайтынмын, сосын тастап кеттім, өсе келе ұмытып қалдым, қол жүрмейді»
Біз өзімізді толығымен ақтап шығару үшін бос сылтауларды ойлап табамыз:
Гай Юлий Цезарь туралы бір минут ойланып көріңізші. Сіз Цезарьдің өзінің жазбаларын түнде, шатырдың астында жазғанын білесіз бе, бүкіл Рим әскері ұйықтап жатқан кезде, ол түнде өте аз ұйықтайтын, көп жазатын және келесі күні таңертең сарбаздарын ұрысқа алып кететін.
Сіз, дәрігерлер оның ауыр науқасқа шалдыққанын айтқаннан кейін, Георг Фридрих Гендельдің ең жақсы музыкалық шығармаларын жазғанын білесіз бе? Ал Бетховен, музыканы мүлдем саңырау болып қалғаннан кейін де жаза берді.
Сіз үш ұлы ақын – Гомер, Мильтон және Данте соқыр екендігі туралы ойландыңыз ба?
Ганнибал Барка және лорд Нельсон туралы ойланып көріңізші: олар тарихтағы ұлы қолбасшылар бола тұра, тек бір көздері ғана көретін. Жарайды, Фрэнсис Джозеф Кэмпбелл, екі көзі де соқыр, көрнекті математик және музыкант болды.
Өзіңізді бір нәрсеге байланған сияқты сезінбеңіз және өзіңізді шектемеңіз: «Жоқ, тек менің мүмкіндіктеріммен емес, оның үстіне менің жағдайым келмейді. Мен ешқашан олар сияқты бола алмаймын». Мен сізге олар сияқты бол демеймін, бірақ сіз мидағы байланған жіптерді шешіп, санадағы шектеулерден асуыңыз керек.
Әлемге әйгілі «Робинсон Крузоның» авторы «Даниэль Дефо» туралы ойланыңыз: ол кітабын түрмеде отырғанда жазған. «Джон Баньян», діни қызметі үшін, темір тордың артында отырған кезде «Путешествие Пилигрима» -ны жазды, ағылшын діни әдебиетінің маңызды еңбектерінің бірі. Лютер «Библияны» Вартбург қамалында отырған кезде аударған. Итальяндық ақын, ойшыл, теолог Данте жиырма жыл бойы қуғын-сүргінде жүрсе де еңбектерін жалғастыра берді және сол жерде өлді, ал «Дон Кихотты» әлемдік әдебиеттің ең танымал әрі ұлы шығармаларының бірін, Испан жазушысы – Сервантес, Мадрид түрмесінде жазған.
Сіз: «Мұның бәрі керемет, бірақ мен жұмыс істеуім керек» деп айтуыңыз мүмкін. Онда сізге тағы да бір пайдалы жаңалықтар бар:
Сіз «Унесённые ветром» романының қалыңдығын елестете аласыз бе? Маргарет Митчелл, американдық жазушы және журналист, оны «Атланта Джорнал» газетінде жұмыс істеп жүрген кезінде жазған, ол жұмысты күніне сегіз сағат емес, он алты сағат істейтін.
Уильям Шекспир туралы ойланыңыз: «Мен мектепте оқу мен жазудан басқа түк үйренген жоқпын, мұғалімдердің бәрі топас» деді, бірақ ол өз бетінше ізденуді жалғастырған және керемет жазушы болды. Ағылшын ақыны және драматургі, ең ұлы драматургтердің бірі болып саналады.
Сіз өзіңіздің денсаулығыңыздан айырылып қандай да бір кемшіліктерге, кемістіктерге байланысты өзіңізді жоғалтқандай сезініп көрдіңіз бе? Сіз бірден «Құдай сақтасын» дейсіз. Кемтар, мүгедек бола тұра, тарихта жақсы атпен қалған адамдар көп болған.
Полиомиелитке шалдыққан және инвалид болып қалған АҚШ-тың 32-ші президенті Франклин Рузвельт бір кездері: «Біздің ертеңгі жоспарларымызды жүзеге асырудағы жалғыз кедергі, біздің қазіргі сәттегі күмәніміз болуы мүмкін» деп айтқан.