Әр адам өмірді бақытты сүруді өзі үйренуі керек, ал басқа кілттерден абай болыңыз, оларға санаңыздың құлыпын сақтықпен беріңіз. Егер тек қана ең қабілеттілер мен біліктілерге ғана сөйлеуге рұқсат етілген болса, онда қалған адамдардың дағдылары мен қабілеттерін дамыту мүмкін болмас еді. Барлығы дерлік өз бетінше үйрене алады, ал табысты көшбасшылардың бәрі – басқа адамдардың құлыпына кілт тығудың немесе қате кілтті тығып оны сындырып алудың мағынасы жоқ екенін ерте түсінген адамдар. Біз адамдарды қалай болса, солай қабылдауымыз керек, оларға өзімізбен емес, жолымызбен көмектесуіміз керек. Біз ешқашан дәл біз сияқты жасайтын басқа адамды таба алмаймыз. Біз мұны түсінгенде, біз ұсақ-түйекке ашулануды тоқтатамыз, өз өміріміздің кілтін басқа біреудің құлыпына тығу әрекетін тоқтатамыз және басқалардың өз жолымен дамуына мүмкіндік береміз. Адамға бақыт есігін ашу үшін дайын кілт емес, оны іздеу мен үйрену жолы керек.
Өзіңізді бағалай отырып, сіз өз жұмысыңызды керемет деп санаңыз. Құдай сізге жомарттық сыйлады, сондықтан жағдайы төмен адамдарға жомарт болыңыз. Бұл мысалдар және т.б. ізгі амалдар адамдар ұстануға тиіс жарық сәулесі, сондықтан бүгін өзіңізді жетілдіріңіз, ал басқаларға ертең өздерін жақсартуға көмектесіңіз.
Мұны жасаңыз, сонда сіз жақсы адам боласыз, және сізде жақсы достар немесе жақсы балаларыңыз болады.
Өзін-өзі тәрбиелеудің өнері
Египеттің шөлінде, оның орталығында, судан және кез келген тіршілік иесінен бірнеше шақырым жерде бадам (миндаль) ағашы өседі. Иә, бадам ағашы сіз елестете алатын ең қатал және қаңыраған шөлдің ортасында. Бұл ағаш өзін-өзі тәрбиелеудің жемісі.
346 жылы ескі монах шәкірттерінің бірімен шөл далада дұға етті. Ол өзін-өзі тәрбиелеудің жемісі не екенін түсінуге үйретуге тырысты, бірақ оқушы оның нұсқауларын түсіне алмады. Содан кейін монах бадам ағашының бұтағынан ойылған таяғын алып, және оны құмға отырғызды, содан кейін ол ең кіші шәкіртіне бұрылды да: «Бұл таяқты суар, – деді ол, – су жеміс бергенше, сонда сен менің не айтқым келгенін түсінетін боласың».
Бұл жер жақын құдықтан бірнеше шақырым жерде болды, бірақ түнде, салқын болған кезде, шәкірті құдыққа барып, құмыраға су толтырып, қайта оралып, таяғына су құйды. Ол мұны үш жыл бойы әр түн сайын қайталап отырды және осы кезеңнен кейін өсіп шыққан таяқша жеміс бере бастады. Содан кейін шәкірті миндаль тұқымын жақын маңдағы монастырьге әкеліп, монахтарға: «Қараңдар, өзін-өзі тәрбиелеудің жемісін!» деді.
Сіз қазір шөл далада тұрасыз ба? Сіз ауру, жалғыздық, отбасылық және іскерлік проблемалармен, қаржылық қиындықтармен бетпе-бет келдіңіз бе, сіз өзіңізді шөл даланың ортасында тұрғандай сезінесіз бе? Содан кейін сізге айтайын, бұл шөл дала бадам ағашындай гүлдейді және өзін-өзі тәрбиелеу арқылы кез келген жеміс береді. Өзін-өзі тәрбиелеу деп мен сіздің ақыл-ойыңыздың тәртібін, әдебін айтамын.
Ұстаздың шәкірті сияқты жасаңыз. Өз ойларыңызды үнемі бақылап отырыңыз және оларды тек жақсылық туралы ойлауға үйретіңіз. Жеңіліс туралы ойлар мен кез келген теріс ойлардан бас тартыңыз. Санаңызды махаббат, денсаулық, қуаныш, бейбітшілік пен келісім туралы ойлармен суарыңыз, сонда сіз өзін-өзі тәрбиелеу гүлдерінің жемісін аласыз және сіздің бұрынғы өміріңіздің шөлі ғажайып баққа айналады.
Адам өмірі эскалатор сияқты
Егер сіз көптеген американдықтар сияқты болсаңыз, онда сіз күні бойы асығып, үнемі өзіңізге ұрысатын боласыз. Шапшаңдық пен әбігерлік ең пайдалы іс үшін қажет екеніне күмәнім бар.
Есімде, бала кезімде ата-анам мені үлкен әмбебап дүкенге (ТРЦ) апаратын. Ол жерде эскалатор болды. Мен әрқашан онымен ойнайтынмын, мен алға жүгіремін ал баспалдақ төмен қарай қозғалатын. Сіздердің көпшілігіңіз мұны бала кезіңізде сынап көргеніңізге сенімдімін. Бұл қызықты процедура. Мен жылдам жылдамдықпен жүгіремін, ал басқа адамдар ешқайда жүгірмейді, олар жай тұрады, бірақ соңында мен де, адамдар да, бір жерге келеміз. Адам өмірі де осындай. Сіз өмірдің жылдамдығынан қалып та қоймауыңыз керек, одан озып та кетпеуіңіз керек. Сізді бәрібір эскалатор атты өмір өз жылдамдығына бейімдеп алады. Өмір үшін «ерте», «кеш» дейтін ұғымдар жоқ, өмір үшін сіз барсыз немесе жоқсыз.
Бір сәтке тоқтаңыз, қарбалас күйден бас тартып, өзіңізден: «Мен төмен түсіп бара жатқан эскалатормен жоғары жүгіріп бара жатқан жоқпын ба?». Көбінесе, біз өз еркімізбен өмір темпімен қозғалудың орнына, біреу қуып бара жатқандай жүгіреміз. Егер сіз төмен түсіп бара жатқан эскалатормен жүгіріп бара жатқаныңызды байқасаңыз, тез түсіп, көтерілетін эскалаторға нормальный адам құсап өтіңіз.