Бакчабызда гөлләр үсәр
Бергә булыйк гомергә.
Рәфига Усманова
АЛМАЛАР ӨЗЕЛДЕ, ӨЗЕЛДЕ
Алмалар исенә исердең,
Уч төптәген жиргә төшердең.
Карашың бүтәнгә күчердең,
Хыянәтең авыр кичердем.
Кушымта:
Алмалар пештеләр алланып,
Йөрәгем утына ялманып.
Алмалар өзелде, өзелде,
Бакчамда көз инде, көз инде.
Пешкәне сутлыдыр алманың,
Борылып күзең дә салмадың.
Синнән башка яши алмамын,
«Син – алсу алмам» – дип алдадың.
Алмаларны жыеп алыгыз,
Сөлгеләргә юып салыгыз.
Алмадай гомердә гомергә
Пар алмадай бергә калыгыз.
Кушымта:
Алмалар пештеләр алланып,
Йөрәгем утына ялманып.
Алмалар өзелде, өзелде,
Бакчамда көз инде, көз инде.
ЦУНАМИ
Бар дөньямны ялмап алды
Утлы хис, тынмас тойгы.
Сихермени? Йөрәгемне
Үзенә бәйләп куйды.
Кушымта:
Әйтеп торам: «Ярамый!».
Аңламый, тыңламый.
Мәхәббәтем, – дулкын, вулкан,
Йөрәгемдә цунами.
Цунами,
Цунами,
Йөрәгемдә цунами…
Хисләр ташты, йокы качты,
Күңел кая тартыла?
Дулкын сымак чайпалдырып,
Әллә кая чакыра.
Кушымта.
Давыл, гарасаты белән
Күңелдә диңгез шаулый.
Бер канунга да буйсынмый,
Дөньядан нидер даулый.
Кушымта:
Әйтеп торам: «Ярамый!»
Аңламый, тыңламый.
Мәхәббәтем дулкын, вулкан,
Йөрәгемдә цунами.
Цунами,
Цунами,
Йөрәгемдә цунами.
Венер Фаттахов
ӘТКӘЙ ЙОРТЫ
Күләгәсендә чәчәкләр,
Тәрәзәдә алмагач,
Үпкәлидер алмалары
Җыючысы булмагач.
Кушымта:
Әткәй йорты, әнкәй йорты,
Алмалары коелган.
Эх, чабып бер кайтыр идем,
Юллар инде уелган.
Алмагачның күләгәсен
Баскан алтын яфраклар.
Тик төшләргә генә керә
Туып үскән туфраклар.
Өем түгел, илем дә бит
Чүп-үлән асларында.
Эх, әтиле йортка кайтып
Үләнгә капланырга!
АК ЙОЗАКЛЫ АК ИШЕК
Ак йозаклы йорт алдында
Калды яшьлек еллары.
Җәйләр саен бер урарга,
Эх, кая соң юллары?
Кушымта:
Ак йозаклы ак ишекне
Ак томаннар каплаган.
Ничә еллар инде кайтып
Шакыр вакыт тапмаган.
Ак йозаклы ак ишекне
Ачы җилләр шакыйдыр.
Күпләр микән туган якка
Кайтыр вакыт тапмыйдыр!?
Җилләр белән колакларга
Килә ишек тавышы.
Ак йозакта ак томандыр,
Эх, эчетә сагышы!
Томан аша чая яшьлек,
Кайтыгыз, дип чакыра.
Кайтып шунда, ишек шакып,
Эх, торырга чак кына!
Фәния Габидуллина
ТӨШЛӘРЕМНӘН ГЕНӘ ЮГАЛМА
Сагынуларым булып кайтасыңмы,—
Көн дә сине төшләремдә күрәм.
Ник әйттем соң юксынырлык булгач:
«Сине түгел, башка берне сөям»…
Томан арасыннан елмаясың,
Күзләреңдә сөю уты һаман.
Йөгереп барып кочаклыйсы иде,
Тик арада ята куе томан.
Үкенүләрем булып керәсеңме
Төшләремә минем кабат-кабат.
Күңелемнең бер ярсу чагында
Үзем әйттем: «Башка берне ярат!»
Хәзер менә сагынып көтеп алам,
Төшләремдә елмай кабаттан.
Күкрәгеңә ятып елар идем…
Ни кызганыч, инде таң аткан.
МАЯГЫМ БУЛ
Мин бәхетле, —
Яннарымда тик син булсаң.