Я пацягнулася да Вільгельміны, устаючы з крэсла. Затым я ўбачыў маленькую дзіда, які тырчыць са спіны Скоп'е. "Скоп'е?" - сказаў я, падымаючы яго галаву. Але ён ужо быў мёртвы.
У гэты момант афіцыянт павярнуўся да нас і ўбачыў, што адбылося. Я праігнараваў яго крыкі і пабег праз ворныя дзверы ў маленькую кухню і камору. Дзверы, якія вялі ў завулак, былі адчыненыя.
Прайшоўшы праз цёмны дзвярны праём, я асцярожна ўвайшоў у завулак, трымаючы Люгер у руцэ. Былі цяжкія цені, і спачатку я нічога не бачыў. Затым я мімаходам убачыў цёмную постаць, якая з'явілася на светлай вуліцы.
Я пабег па завулку і, дасягнуўшы тратуара, спыніўся і паглядзеў направа. Мужчына бег па квартале, людзі глядзелі яму ўслед.
Я сунуў у кабуру вялікі Люгер і рушыў за ім. Ён завярнуў за кут, і я рушыў услед за ім. Я даганяў яго. Ён завярнуў за другі кут, і мы апынуліся на вуліцы Бержэр. Асляпляльныя неонавыя агні ўсплывалі ў цемры. Мужчына ўсё яшчэ бег наперадзе. Я працягваў уцякаць за ім. Турысты і карэнныя парыжане спыняліся і глядзелі. Мужчына знік у вузкім завулку, і я зноў страціў яго.
Я падбег да выхаду на вуліцу і зазірнуў у цемру. Яго нідзе не было відаць. Я бачыў толькі дзвярныя праёмы, пару завулкаў і яшчэ адзін перасякаецца завулак. Я зноўку выцягнуў Вільгельміну і пайшоў больш асцярожна. Ён мог быць дзе заўгодна, і ў мяне быў недахоп у тым, што мне прыйшлося ісці за ім баючыся патрапіць у засаду.
Праходзячы міма, я правяраў кожны дзвярны праём. Усе яны былі пустыя. Цалкам магчыма, што ён дабраўся да перасякальнай вуліцы перш, чым я дабраўся да кута. Я прайшоў завулак і нічога ў ім не ўбачыў. Я павольна перайшоў да наступнага, зараз упэўнены, што страціў яго.
Калі я ўвайшоў у завулак, побач са мной адбыўся нейкі рух. Нешта моцна стукнула маё правае запясце, і я страціў Вільгельміну. Вялікія рукі схапілі мяне і збілі з ног, я стукнуўся аб камень, пашкодзіўшы спіну і плячо.
Падняўшы вочы, я ўбачыў, што нада мной стаяць дзве постаці. Адным быў хударлявы вусаты мужчына, за якім я гнаўся па вуліцах Парыжа, а побач з ім быў яго вялікі, лысы, непаваротлівы таварыш, чалавек, які ўдарыў мяне кавалкам дошкі і паваліў на зямлю. Тонкі трымаў у руцэ кавалак жалезнай трубы даўжынёй паўтара фута. Я падумаў, ці не прывабілі яны мяне сюды, каб забіць.
"Хто ты?" я спытаў
, спадзеючыся спыніць іх. "Чаму ты забіў Скоп'е?"
"Ça ne vous regarde pas", - сказаў здаравяк, сказаўшы мне, што гэта не мая справа.
«Дэпеш-ву», - дадаў іншы, заклікаючы здаравяка працягваць.
Ён зрабіў. Ён ударыў мяне па твары чаравіком з шыпамі. Я схапіўся за ступню і спыніў яе, каб яна не разбіла мне галаву. Я моцна выгнуўся, перакочваючыся, каб захаваць ціск на яго нагу. Праз імгненне ён зламаў шчыкалатку і раздаўся трэск косці. Ён крыкнуў і стукнуўся аб тратуар.
Цвёрды замахнуўся на мяне трубой, і калі я адкаціўся, яна гучна трэснула аб маставую побач са мной. Труба зноў апусцілася, але на гэты раз я схапіўся за яе і моцна пацягнуў. Ён упаў на мяне зверху, страціўшы трубу. Затым ён паспрабаваў вызваліцца, але пакуль ён кідаўся, я парэзаў яго шыю і пачуў трэск косці. Ён быў мёртвы, калі стукнуўся аб тратуар.
Калі я падняўся на ногі, здаравяк спрабаваў вярнуцца ў гульню. Як толькі ён паспрабаваў устаць на адно калена, я ўдарыў яго па галаве, і ён паваліўся на тратуар. Мёртвы.
Я пашукаў і знайшоў Вільгельміну, потым пачаў капацца ў іхніх кішэнях. Не было ніякіх пасведчанняў асобы. Паколькі яны размаўлялі па-французску, я падумаў, што больш верагодна, што гэта былі людзі Topcon са Швейцарыі, а не балгарскія агенты. Ян Скоп'е прызнаўся AX, што працаваў на КДБ і Topcon і дапамагаў спланаваць крадзеж манітора. Калі Скоп'е дэзерціраваў, Топкону або КДБ прыйшлося яго заткнуць. Відавочна, гэта была праца Topcon.
Я ўжо амаль расчараваўся ў пошуках чаго-небудзь каштоўнага на целах, калі выявіў у кішэні хударлявага мужчыны кавалак мятай паперы. Гэта было па-французску: Клаўс Пфаф. Gasthaus Liucerne, L. Minuit le deuze.
Я заўважыў бірку на ўнутраным баку яго курткі; на ім былі ініцыялы HD Сунуўшы лісток у кішэню, я ўважліва агледзеў знешнасць хударлявага мужчыны. Затым я паспяшаўся ў цені парыжскай ночы.
Трэці раздзел
На наступную раніцу раніцай я праверыў некалькі невялікіх гатэляў у Сіце-дэ-Трэвіз, і на трэцім прыпынку мне павезла. Заўчора зарэгістраваліся двое мужчын. Адзін быў хударлявы, а іншы буйны. Хударлявы мужчына ўвайшоў у сістэму як Анры Дэпэ, імя, якое супадала з ініцыяламі на яго куртцы. Вялікага клікалі Навара.