–Կարող եմ հոտ քաշել? Ուզում եմ զգալ բնականի բույրը:
Առանց պատասխանի սպասելու քաշեց ինձ դեպի իրեն, հոտոտեց մազերս, ապա վիզս, հետո սկսեց կարոտած համբուրել այտերս: Մինչ ես ինձ անսպասելիությունից կորցրել էի, զգացի, որ մեր շուրթերը հանդիպեցին: Ակամա աչքերս փակեցի ու ավելի մոտեցա նրան: Մի քանի րոպե վայելում էի երանելի պահը, երբ զգացի, որ կիսով չափ հանվել եմ, բայց արդեն ուշ էր դիմադրելու համար, հաճոյաբար ենթարկվեցի, դեռ ավելին`սկսեցի ինքս էլ նրան հանվեցնել: Ավելի շատ համբուրում եմ նրան, քան մտածում հետագա գործողությունների մասին ու զգում եմ, որ նույնն էլ նա…ինչ որ մի բան կա մեր միջև, որը հեռու էր հասարակ ֆիզիկական ցանկությունից, միգուցե հենց սերն է…
Ժամը 22:41
Ինչ որ տարօրինակ բուրմունք է տարածվել շուրջս.չեմ կարողանում հասկանալ տապակած կարտոֆիլն է այդպես բուրում, թե խոհանոցում ինչ-որ մի ավելի սիրելի բան կա: Մի պահ կարծես երկու բույրերը միախառնվեցին, շոյեցին քիթս, այտերս, շուրթերս, կարծես ես էլ աստիճանաբար մի բույր դարձա ու լուծվեցի տարածության մեջ: Երբ վերջապես շրջվեցի և տեսա ետևումս կանգնած Պարոնին, արդեն լիովին պարզ դարձավ բույրի առեղծվածը. այդ նա է սիրո բույր ճառագում, նրա հոտի մեջ եմ այդպես անէացել ու նրա տաքությունն է այդպես շոյում սիրտս:
–Բարև,– շփոթմունքս հաղթահարելով` զվարճացա ես,-ներս եկեք:
–Չեմ խանգարում?-ժպտաց նա:
–Ընդհակառակը,-շփոթվեցի ես ու ընդառաջ գնացի, որ գրկեմ:
–Միգուցե վերև գնանք,-ետ-ետ գնաց նա,-այնտեղ ավելի հարմար է խոսելու համար:
–Իսկ գրկելու?-թարթիչներս իջեցրեցի ես,-այստեղ եմ ուզում գրկել Ձեզ:
–Դուռը փական ունի?
–Հա, համ էլ ոչ ոք այս ժամին խոհանոց չի մտնում,ինչու եք հարցնում?
Պատասխանի փոխարեն նա կողփեց դուռը, գրկեց ինձ, մի քանի համբույր նետեց այտիս, ու մինչ ես անսպասելիությունից չգիտեմ`ինչ է կատարվում, ինքս էլ չհասկացա, թե ինչպես հալվեցի նրա գրկում, մխրճվեցի ուժեղ ձեռքերի մեջ ու կարծես մարմնիս հետ միասին ուղեղս ու բանականությունս էլ անէացան: Ես գիտեմ, որ սխալ եմ անում, գիտեմ, որ արածս բանական չէ, բայց շարունակում եմ ենթարկվել, շարունակում եմ հանձնվել, քանի որ ինձ հետ կատարվում է այն,ինչի մասին երազել էի, ինչը անդադար պատկերացրել էի ու տենչացել: Ես նրա գրկում եմ, վերջապես շնչում եմ նրա հոտը, ես հենց այս պահին իմացա, թե ինչ բույր ունի սերը: Աներևակայելի է շարունակ երազել մի բանի մասին,ստանալ ու հիասթափվելու փոխարեն գիտակցել, որ իրականում այն ավելի հրաշալի է,քան քո պատկերացումներում և գլուխը շարունակ կորցնել այդ իրականությունից:
Ես հարբեցի նրանով` ավելի արագ, քան կհարբեի ցանկացած թունդ ալկոհոլից, զարմանալիորեն հասկանում եմ`շուրջս ինչ է կատարվում, բայց,գրողը տանի, չեմ կարողանում ազդել այդ իրականության վրա, կարծես կողքից դիտորդ լինեմ, ինչպես երազում: Պարզ հիշում եմ, թե ինչպես նրա գրկում հայտնվեցի, ինչպես սկսեցինք համբուրվել, ինչպես էին սահում նրա շուրթերը իմ մարմնի վրայով: Սիրո բույրը նախ պատեց վիզս, հետո ճակատս ու այտերս, լցվեց բերանիս մեջ, սկսեց թափառել շուրթերիս վրա, հետո հայտնվեց ուսերիս ու պարուրեց գոտկատեղս, գլուխս պտտվում է այդքան ճնշումից ու հաճույքից, ուզում եմ այն կիսել ու վերջապես ազատ շունչ քաշել: Մի պահ ազատվեցի նրա գրկից, նայեցի աչքերի մեջ, հետո փակեցի իմը ու դանդաղ հեռացա, նա զարմացած դիտում է իմ գործողությունները: Մոտեցա գազօջախին, վերցրի տապակած կարտոֆիլով ամանը, բացեցի կողփված դուռը, ապա նորից մոտեցա նրան ու շուրթերս մոտեցնելով ականջին`շշնջացի.
–Գիշերը ժամը երկուսին կգամ Ձեր սենյակ:
Մի տապակած կարտոֆիլ բերանս դնելով`դանդաղ դուրս սողացի խոհանոցից:
Ժամը 22:52
Երբ դուրս եկա սենյակիցս, թվաց, թե ճամբարում շունչ-արարած չկա.ամբողջ ճամբարը պարուրվել է մթի ու լռության վերմակով: Պարոնը երկու հարկ վերև է գիշերում`իր առանձնասենյակում, հազիվ էի մոտեցել դռանը, երբ ճեղքից լույսի շող ընկավ վրաս. նա, սպասում է ինձ… այդ միտքը ավելի է խենթացնում երևակայությունս: Առանց դուռը թակելու` կամացուկ ներս սողացի, երեք վայրկյան և ես նրա դիմաց էի:
–Սուրճ կուզես?
Սուրճը թերևս միակ բանն էր, ինչից երբեք չէի հրաժարվում, հատկապես եթե այն ինձ հյուրասիրում էր մեկը, ումից առավել ևս չէի հրաժարվի:
–Սառն է?Ամբողջ ներսս վառվում է:
Նա անձայն սկսեց կախարդական ըմպելիքի պատրաստությունը,իսկ ես կամացուկ մոտեցա ու մեջքից գրկեցի, ձեռքերս նրա մատներն են որոնում:
–Մի բան ասեմ?-ձայնիս արհեստականորեն չարաճճի երանգ տվեցի ես,-պաշտում եմ Ձեր մատները:
Խոսքս դեռ չավարտած`վերջապես որսացի ձեռքը ու սկսեցի անհագ համբուրել.համբուրում էի ձեռափերը, դաստակը, մատները հատ առ հատ, բազուկները ու ընթացքում արձակում վերնաշապիկի կոճակները: Ես ներքուստ կապել էի աչքերս, չէի տեսնում`ինչ եմ անում:
–Լիլի, նման սերը ոչինչի չի բերի:
–Եթե ոչինչ ասելով` նկատի ունեք ամուսնությունը, համաձայն եմ, բայց ախր սերը միայն դրանով չի սահմանափակվում:
Նա ազատվեց իմ գրկից ու մոտենալով սեղանին` սկսեց ելակի ու բանանի համով պաղպաղակ լցնել փոքրիկ ամանների մեջ: