Այնուամենայնիվ, Պուտինն ամեն ինչ անցյալի և անցյալի մասին է: Պետք է որոշել, թե ինչ անել ներկա պահին: Կամ շարունակել պատերազմը ԽՍՀՄ-ի հետ՝ հաշվի առնելով Երրորդ Ռեյխի նախկին սխալները։ Կամ էլի փորձեք հաշտություն հաստատել Ստալինի հետ։ Այնուամենայնիվ, ձեր նախնիների հետագա սպանությունը այնքան էլ հաճելի չէ: Բայց եթե կարողանայիք միավորվել կոմունիստների հետ, ընդդեմ ատելի Բրիտանիայի և Ամերիկայի, լավ կլիներ:
Փաստորեն, Պուտինը, կռվելով մեկուկես տարի, չկարողացավ հաղթել Ուկրաինային, ավելին, նա պարտություններ կրեց այնտեղ, և նույնիսկ թալիբները երկրորդ ճակատ բացեցին հարավում։ Եվ ահա հնարավորություն! Դուք կարող եք շատ բանի հասնել։ Եվ գուցե նույնիսկ դառնա աշխարհի տիրակալը:
Վլադիմիր Վլադիմիրովիչը ծիծաղեց և ժպտաց իր կարճ բեղերին։ Ինչ էլ ասեն Հիտլերի մասին, նա երկու ամսում գրավեց գրեթե ողջ Եվրոպան։ Բնակչությամբ ու տարածքով այն ժամանակ Ուկրաինայի հետ համեմատելի Լեհաստանը երկու շաբաթում պարտություն կրեց։ Իսկ մեկուկես ամսում Ֆրանսիայի, Անգլիայի, Բելգիայի, Հոլանդիայի զորքերը պարտություն կրեցին։ Միայն չորս միլիոնից ավելի մարդ գերի է ընկել։ Ահա և ձեռքբերումը.
Այո, և ԽՍՀՄ-ը ահռելի կորուստներ ունեցավ և գրեթե պարտություն կրեց։ Բայց դա այն է, գրեթե: Հետո դեկտեմբերին շրջադարձային կլինի։ Եվ մենք պետք է արագ հաշտություն կնքենք Ստալինի հետ։ Բայց հարցն այն է, թե ինչպե՞ս արդարանալ սեփական միջավայրում: Ի վերջո, թվում է, թե Ռուսաստանում հաղթանակն այդքան մոտ է, և հանկարծ աշխարհը.
Ինչպե՞ս կարող եք դա բացատրել ձեր սեփական անձին: Բացի այդ, դեռ հայտնի չէ, թե Ստալինը կընդունի՞ խաղաղության առաջարկը։ Հատկապես, եթե նրանից տարածքային զիջումներ են պահանջվում։ Առանց բռնակցումների և փոխհատուցումների աշխարհը գեղեցիկ է հնչում, բայց այն բանից հետո, երբ Գերմանիան այդքան շատ բան շահեց և նույնիսկ որոշ հող տվեց իր դաշնակցին, դա նման կլինի զիջման դավաճանությանը:
Այստեղ, իհարկե, լուրջ խնդիրներ են առաջանում։ Շատ ավելի հեշտ կլիներ Հիտլերին հարվածել մի փոքր ավելի վաղ՝ ԽՍՀՄ-ի վրա հարձակումից առաջ։ Այնուհետև Բարբարոսայի պլանը կարող էր չեղարկվել, և փոխարենը կարող էր իրականացվել "Ծովային առյուծ" օպերացիան՝ գրավելով Բրիտանիան, իսկ հետո՝ Իկարուսը՝ գրավելով Իսլանդիան։ Քչերը գիտեն, որ ֆյուրերը պլաններ ուներ նաև դրա համար: Երրորդ Ռեյխին մի կողմից թվում է, որ Իսլանդիան պետք չէ, բայց մյուս կողմից հիմնական նպատակը ԱՄՆ-ի հարձակումներից պաշտպանվելն էր։ Հիտլերն այս դեպքում, սակայն, ռիսկի է դիմել Ամերիկայի հետ պատերազմի մեջ երկար ժամանակ ընկնելու համար:
Այստեղ, ի դեպ, մեկ այլ հարց է, թե արդյոք Ստալինը պատրաստվում էր հարվածել Երրորդ Ռեյխին 1941թ. Կամ նույնիսկ քառասուներկու ավելի լավ պատրաստված:
Կա հայտնի Սուվորով-Ռեզուն քառաբանությունը, որտեղ նա ապացուցում և փորձում է տրամաբանորեն արդարացնել Ստալինի հարձակումը Երրորդ Ռեյխի վրա։ Դե, Պուտինը, իհարկե, անցյալ կյանքում չի հասցրել ամբողջությամբ կարդալ այս ստեղծագործությունը։ Բայց դա նրան կարճ ցույց տվեցին։ Սուվորով-Ռեզունի հիմնական փաստարկները և դրանց վերաբերյալ մեկնաբանությունները.
Օրինակ, ԽՍՀՄ-ն իսկապես զորքերը մոտեցրեց իր արևմտյան սահմանին: Իսկ տանկերի քանակով նա իսկապես առավելություն ուներ։ Ճիշտ է, ոչ թե ութ անգամ, ինչպես գրում է Ռեզունը, այլ մոտ չորս անգամ։ Մեքենաների որակի հաշվին նույնպես այնքան էլ պարզ չէ։ Մոտավորապես երկու հազար խորհրդային տանկեր ավելի ուժեղ էին, քան գերմանականները. դրանք են KV-1, KV-2, T-34, T-28 և T-35: Հատկապես հզոր էր KV-2-ը՝ 152 մմ հաուբիցով։ Իսկ գերմանական տանկերը չէին կարողանում այն թափանցել բոլոր կողմերից ու անկյուններից, ինչպես KV-1-ը։
Բայց սա այնքան էլ հստակ չէ: Օրինակ, KV-2-ը արձակում է ընդամենը մեկ կրակոց յուրաքանչյուր երկու րոպեն մեկ, և փորձում է խոցել գերմանական ճարպիկ տանկ: Եվ նա կարող էր լավ վնասել գլանափաթեթները, և խորհրդային մեքենան անշարժացավ: Գործնական առումով T-34-ը լավն է։ Գերմանական տանկով այն չի կարող ծակվել ճակատից, բացի կողքից։
Բայց նաև խնդիրներ. Օպտիկան և տեսանելիությունը վատ են, փոխանցման տուփը փչանում է և դժվար է տեղաշարժվել: T-28-ն արդեն բարոյապես հնացած տանկ է, թեև երկու ատրճանակով ավելի վատ է, քան երեսունչորսը՝ զրահով։ Եվ այս պաշտպանված բաքը այնքան էլ լավ չէ վարման գործում: T-35-ը իսկական հրեշ է՝ երեք հրացան, յոթ գնդացիր, հինգ աշտարակ։ Բայց այս տանկը չի կարող պտտվել: Իսկ հինգ աշտարակի զրահը կարևոր չէ։
BT շարքի տանկերը, մի կողմից, կարծես թե լավն են. արագությունը մայրուղու վրա ժամում գրեթե հարյուր կիլոմետր է: Բայց իրական ճակատամարտում տանկերի շարասյունը դեռ չի կարողանա գնալ: Իսկ զրահը թույլ է, և նույնիսկ հակատանկային զենքերը կարող են թափանցել նման մեքենա։ Բացի այդ, տանկը դեռևս ունի բենզինի մեծ բաքեր, այն կարելի է շարքից հանել ծանր ավտոմատի կրակոցներով։ Այո, իրականում այս մեքենան չէ: 45 մմ թնդանոթով ամենազանգվածային T-26 տանկը թե՛ սպառազինությամբ, թե՛ զրահով զիջում էր գերմանական T-3-ին և մոտ էր վարման կատարողականությամբ։
Ընդհանուր առմամբ, իհարկե, ԽՍՀՄ-ը միգուցե տանկերով ավելի ուժեղ էր, բայց նորագույն մեքենաների ու ինքնաթիռների արտադրությունը նոր էր խթանվում, և նրանք հազիվ էին սկսել մտնել զորքեր։ Վերջին ավիացիան դեռ յուրացված չէր, տանկերը՝ նույնպես։ Ավելին, նորագույն խորհրդային տանկերի տեխնիկական փաստաթղթերը հրամանատարներին չեն տրամադրվել։ Եվ արդյունքում՝ պատերազմից առաջ KV և T-34 մեքենաները չեն գործարկվել։ Եվ գերմանացիները ինչ-որ կերպ չնկատեցին նոր երեսունչորսը: Առաջին անգամ T-34 տանկը, ըստ Գուդերյանի հուշերի, նկատվել է միայն 1941 թվականի հոկտեմբերին։ Իսկ նախկինում որտե՞ղ են գնացել այս մեքենաներից մի ամբողջ հազար։
Ավելին, պատերազմի ժամանակ արտադրված երեսունչորսանոցի որակը ոչ միայն չաճեց, այլեւ նույնիսկ իջավ։ Այդ թվում՝ զրահի որակը։ Այո, և սովետական օդաչուները ժամանակ չունեին սովետական տեխնոլոգիան օգտագործելու ուսուցման համար: Այո, և համընդհանուր զինվորական ծառայությունը ներդրվեց միայն երեսունիններորդ տարվա աշնանը։