А вось яшчэ і іншыя ваяѓніцы.
Альбіна і Альвіна ѓступілі ѓ бой. Дзяѓчыны зразумела прыляцелі на лятаючай талерцы.
Такі вялікі дыскападобны апарат. І вось Альвіна босымі пальчыкамі ножак націснула на кнопкі джойсціка, і выпусціла паток лазера.
І столькі зрэзала нукераѓ.
Пасля чаго праваркавала:
- За перамогі над ворагам!
Альбіна таксама дзюбанула па агрэсары з віртуознай сілай. І зноѓ-такі выкарыстоѓваючы босыя пальчыкі ножак.
І прачырыкала:
- Песня пра зайцоѓ!
Альвіна запярэчыла з вельмі вялікай ідэяй і сваёй сілай:
- Не зайцоѓ, а ваѓкоѓ!
І на гэты раз дзяѓчынка паслала падарунак анігіляцыі пры дапамозе пунсовых саскоѓ грудзей.
Ваяѓніцы проста чэмпіёнка па сваім пышным бюсце. А як прыемна, калі твае раскошныя грудзі цалуюць мужчыны? Мусіць, гэта вельмі крута!
Альбіна таксама давай рэзаць непрыяцеля з вялікай доляй агрэсіі і нястрымнай сілы.
І яе, клубнічныя соску націскалі на кнопкі, і вывяргалі нешта надзвычай, да калацця ѓ баку забойнае.
Альбіна ѓзяла і засмяялася выдала:
- Я ѓсіх мацней!
І голай пяткай націснула тое, што прыносіць надзвычайнае і непараѓнальнае і дыстрафічнае разбурэнне.
Дзяѓчыны і мовы паказваюць і весела напяваюць:
- Будзем усіх мачыць у сарціры,
А дракону-харакіры!
Такія вось ваяѓніцы кралі баявыя і непараѓнальныя. А і ѓ іх грудзей такія раскошныя, і загарэлыя. І дзяѓчаты смачныя. Яны любяць, калі ѓсе іх цела абсыпаюць пацалункамі.
Альвіна праспявала, пасылаючы падарункі нукерам, і забіваючы іх нібы б'е вялікая мухабойка.
І ваяѓніца прашыпела:
- І цалуй мяне ѓсюды,
Васемнаццаць мне ѓсюды!
Альбіна з гэтым пагадзілася, скалячы зубкі прачырыкала:
- Бедны Луі, Луі! Бедны Луі, Луі ...
Не патрэбны мне твае пацалункі!
І ваяѓніца як вакуумную бомбу з самалёта скіне, і вось цэлы полк нукераѓ парваѓся.
І ногі, і рукі знайшлі па кутах!
Анастасія Арлова падбадзёрыла, і падміргнуѓшы напарніцам, скаля зубкі ѓзяла і прапішчала:
- Разбурэнне гэта запал,
Усё роѓна якая ѓлада!
І дзяѓчынка як пакажа свой доѓгі язык.
І прадставіла гэтая ведзьма як салодкія рэчы можна лізаць мовай, лядзяшы, якія пахнуць мёдам.
І ваяѓніца праспявала:
- Д'ябал, д'ябал, д'ябал - выратуй,
Лепш дзяѓчына з макам сосі!
І вось зноѓ новы разварот і разгромам, і смерцю.
І вось ужо вельмі прыгожыя дзяѓчыны атакуюць нукераѓ, нібы арліцы палююць на гусей.
А вось і яшчэ з'явіліся дзяѓчынкі. Аліса і Анжаліка. Яны лупілі па нукерах са снайперскіх вінтовак.
Аліса стрэліла, прычым прабіѓшы галовы адразу траім ардынскім воінам і праверашчала:
- За Айчыну вялікую!
Анжаліка таксама пальнула са сваёй вінтоѓкі. А затым кінула босымі пальчыкамі ножак забойнай сілы гранату і прачырыкала:
- За Рускіх Багоѓ-дэміургаѓ!
Аліса адзначыла са смяшком, адзначыла:
- Вайна вельмі бывае кусачоѓ.
І зноѓ ваяѓніца шпурнула босымі пальчыкамі ножак анігіляцыйнай сілы падарунак смерці.
Вось гэта дзяѓчыны - ваяѓніцы проста супер.
Вось гэта сапраѓды крутая пара.
Ды Даѓлет Гірай атрымаѓ тут разборку. Мала таго Аліса гэтага хана абклала дакладным як стрэлы Робін Гуда стрэлам са снайперскай вінтоѓкі.
Дзяѓчынка праспявала, падміргнуѓшы сваёй рудай напарніцы якая і прыгожая і, мускулістая адзначыѓшы:
- Вось гэта наша пазіцыя! Будзе кааліцыя!