Шмат, абклалі дзяѓчынкі татарскіх воінаѓ, зрываючы паход і будучыню знішчэнне Масквы.
Алег Рыбачэнка, секчы мячамі, якія то станавіліся даѓжэй, то наадварот карацей, вельмі дасціпна заѓважыѓ:
- Я пасланы да вас зусім не дарма,
Несці ѓ Русь ласку!
Дзяѓчынка Маргарыта правяла мячамі прыём "каракаціца", і босымі пальчыкамі ножак шпурнула гарошынку знішчэння і прапішчала, падміргваючы напарніку.
- Карацей кажучы, карацей кажучы, карацей кажучы -
Маѓчаць!
Несмяротныя дзеці пасля гэтага ѓзялі і засвісталі ва ѓсе глоткі. І так гэта зрэагавала, што вароны ѓзялі і пападалі ѓ ступар мозгу. І панесліся аглушаныя ѓніз, таран чэрапа сваімі вострымі дзюбамі.
І столькі завалілася зараз непрыяцеляѓ, з забойнай сілай. І пратараніла масу чэрапаѓ.
Загінула і два сыны Крымскага хана і тры ѓнукі. Так моцна вароны забівалі нукераѓ. Супраць такіх дзяцей, якія адрозніваюцца шаленствам нікому не выстаяць.
Хаця ѓ іх шаленства патрыятычнае. Гэта дзеці-тэрмінатары.
Алег Рыбачэнка адзначыѓ, голай пяткай падкінуѓшы гарошынку з часціцай анігіляцыі:
- Вайна - гэта школа жыцця ѓ якой на занятках пазяхаючы, атрымаеш кол толькі не сшытак, а драѓляную скрыню!
Маргарыта Каршунова з гэтым згадзілася, і таксама пальчыкі босых ножак дзяѓчынкі кінулі круглую, тонкую кружэлку. І дзяѓчынка прачырыкала:
- Як мы хацелі перамогі!
І вось ужо ѓ баі Тамара і Аѓрора. Таксама дзяѓчынкі ѓ дэсанце Рускіх Багоѓ апынуліся.
Дзяѓчынкі паднялі агнямёт, і ѓзялі зубамі ѓчапіліся ѓ кнопкі. І з шасці ствалоѓ палілася полымя апантанага агню. І яно прымусіла гарэць арду.
Тамара босымі пальчыкамі ножак шпурнула запалкавую скрынку з атрутай. І той патравіѓ момант пару сотняѓ нукераѓ.
Тамара праспявала:
- Дзве тысячы гадоѓ вайна,
Вайна без разумных прычын!
Аѓрора таксама кінула, але ѓ дадзеным выпадку каробачак з соллю і той ірвануѓ так, што абвалілася палова палка ардынцаѓ.
Аѓрора хіхікнула і прачырыкала:
Вайна дзевак маладых,
Лекі супраць маршчын!
І ваяѓніцы як возьмуць і зарагачуць нібы шалёныя і вельмі нават слізкія свінкі.
Хаця няма ѓ прыгажунь вельмі нават рэльефная мускулатура. Супраць іх ніяк не папрэш.
Анастасія Вядзьмакова ѓзяла і таксама запусціла з самалёта забойчую тарпеду з каласальным разбурэннем і паразай.
Тая, як ірване, і падніме хмару забойнага пылу.
Ведзьма рускіх Багоѓ-дэміургаѓ адзначыла:
- Ёсць у нас ракеты самалёты,
Наймацнейшы дзевак у свеце духу...
Яны сонцазарныя пілоты,
Будуць вораг разгромлены, у пыл і пух!
Акуліна Арлова пацвердзіла, падміргнуѓшы сваёй напарніцы і выпусціѓшы з сапфіравых вачэй маланку:
- Будзе разгромлены і ѓ пыл і, у пух!
Мірабела Магнітная дасціпна адзначыла, дзяѓбаючы суперніка сваімі каласальнай разбуральнай і смяротнай сілы:
- Хто не схаваѓся, я не вінаватая!
Алег Рыбачэнка і Маргарыта Коршунава як засвішчаць. І тысячы крумкачаѓ сталі падаць нібы градзінкі з неба.
Апошнія нукеры былі перабітыя і прадзіраѓленыя. І двухсоттысячнае крымскае войска перастала існаваць.
Была здабыта гучная перамога. І без страт з боку царскай арміі.
Наташа праспявала:
Здолеем Русь святую абараніць,
І як бы не быѓ вораг жорсткі, каварны...
Праціѓніка мы моцна станем біць,
І будзе рускі меч у бою ѓслаѓлены!
Алег Рыбачэнка падскочыѓ, хлопчык-тэрмінатар перакруціѓся ѓ паветры і выдаѓ:
- Смяялася Русь і плакала, і спявала,
Ва ѓсе стагоддзі на тое яна і Русь!
. РАЗДЗЕЛ Љ1