Другія залаты запас душы
Разменьвалі
На зябкі звон металу
Высакароднага,
Калі памалу
У свой агонь
Кідалі ледзяшы.
Не для сябе
I не для сваякоў
Жыве паэт
I на вачах згарае,
Каб з годнасцю
Пакінуць для вякоў
Энцыклапедыю святога краю.
Напамін успаміну
Машэкі,
Рогвалды,
Паліфемы,
Суседзі, крэўнікі, землякі —
Мае разгубленыя паэмы,
Мае нязнойдзеныя радкі
Зямлёю сталі,
Ідуць травою,
Аддаўшы соснам сваю тугу.
Пакуль трывогу
Паю крывёю,
Я перад імі буду ў даўгу.
Адны пазычылі
Смагу слову.
Другія сказалі,
Як зваць траву,
Даверылі мову,
Нібы дуброву,
Дзе ў родным шуме
Душой жыву.
А чым сплаціць мне,
А чым аддзячыць
За ласку іхнюю, за бяду?
Яны ўсё бачаць
I не прабачаць,
Як са сцяжыны я ўбок сыду,
3 той, што праз цемру
Яны прабілі,
Час пазычалі яшчэіў начэй.
Цяжкое
Самі ўсё парабілі.
А мне лягчэйшае не лягчэй.
Агонь і кроў
Дасюль тут узаемна крыўдзяцца
I ноч на дзень,
I дзень на ноч.
Маўчыць пакута.
Лідзіцэ.
Цень хмары, збоч!
Сюды на споведзь
Мусіць люд ісці,
Каб злосці вынесці прысуд.
Ці літасці,
Ці лютасці
Вучыцца тут?
Крыж
I замест вянка цярновага
Калючы дрот —
Нібы прыцэл
Навёў нанова хто.
Асекся стрэл.
Абвінаваўца ёсць,
Віноўніка
Не зводзіцца закляты род.
Шыпшыны
I дзядоўніка
Калючы дрот.
Адчай
Удзірванелай злагады.
Зямлёю падавіўся роў.
I гнеўны цвет,
I ягады —
Агонь і кроў...
3 далоняў лісця
Не дачакаўшыся пастаноў
3 неба аб зоркападзе,
Зоркі зялёныя каштаноў
Спеюць на Вышаградзе.
Думае нечага доўга дождж —
Ліцца ці затрымацца.
Далеч накінула макінтош
3 прысмерку — на маланцы.
Чайкі —
Светлы ўспамін аблачын —
Робяць кругі над Влтавай.
На Вышаградзе
Душы спачын
Ад сумятні вяртлявай.
Славы ўсівелую цішыню
Годна вартуюць брамы.
Тут зразумееш не ўпершыню
Сэнс неаспрэчны самы —
Цягне гісторыю
Гонару вол,
Лёгкі на прыпаміне.
Дол
Быць гарою дае дазвол
Вартай арла раўніне.
Долу паклон
Б'е звысоку град,
Каб з араллёю зліцца.
Як галубоў,
Корміць Вышаград
Вершаў чародкі
3 лісця.
Стома
Навошта антыкварыят —
Тут тып на тыпе:
Славянскі антыварыянт
Санлівых хіпі.
На плошчы Вацлаўскай
Паток —
Сезон турысцкі.
Пі піва волі, як піток,
Але да рыскі.
Усе пад помнікам, каля,
А ўверсе Вацлаў.
Няўжо не змусяць караля,
Каб танчык бацнуў?
3 гітарай, як з гетэрай, спіць
Спусціўшы патлы,
Кудлач,
I ўсё ж праз сон сіпіць
Пратэст хрыпаты.
Супроць кашуль, штаноў,
Супроць
Нямоглай плоці,
Парваўшы сораму аброць,
Лацвей хіпоце
Пратэставаць.
Драмаць лягчэй,
Нячым старацца.
Ані намуляе плячэй
Такая праца.
На вуліцах пратэставаць
Ці ў падваротнях.
Людской бядзе процістаяць
Куды турботней.
Стаміў іх не цяжар турбот,
Адна лянота.
Ажно не прасыхае пот —
Кіпіць хіпота.
Спачувальная парада
Што ж, нямоглікі,
Лавіце кожны міг,
Покуль рух
На тлумнай вуліцы не сціх,—
Як не маеце рабіць чаго ўдваіх,
Цалавацца паспяшайцеся
Пры ўсіх!